Man is onbegripvol

Dus jij werkt niet?

Hoe komt zijn kleding gestreken in de kast?

Wie zorgt er voor lekker eten op tafel?

Wie ruimt het huis op?

Leeft hij nog in een sprookjeswereld waar alles door kaboutertjes word gedaan? Misschien ziet hij nu juist wat je al die tijd WEL doet.

Denk echt dat het huis hier te klein zou zijn....

Wij hebben 8 kinderen en bij de jongste 3 was ik ook zo ellendig. Soms gebeurde er dagen niks, en dan binnen een dag weer alles op orde. Tja zo gaat het nu eenmaal. Mijn man kan nu ook precies zien wanneer het een zware dag is geweest (peuterpubertijd, kleuter die moeite heeft met school, en een huilende baby, puber met puberproblemen etc). Hij weet ook dondersgoed dat hij dan zijn mond moet houden als het eten bezorgd word, of als hij zijn kleding niet kan vinden. Omdat hij weet dat het ook weer beter word. En dat gebeurd pas als ik de kans neem om weer op te laden ipv door blijven gaan.

Jeetje!

Dan mag ik niet klagen… mijn man zei laatst dat het hier wel een intensive care lijkt😂 ik dweil en stofzuig elke dag heb een dochter van 4 zoontje van 21 maanden en jongste is bijna 3 maanden oud. Hij irriteert zich erg aan dat ik veel doe. Ik vatte het slecht om maar na het lezen van je topic ben ik toch dankbaar dat hij zo is

Je zwangerschap is nog maar een paar weken en misschien nog niet zichtbaar. Als dingen voor mensen niet tastbaar of zichtbaar zijn zie je heel vaak onbegrip en ergernis. Raar maar waar. Maar er gebeurt wel degelijk wat in je lichaam.

Alles draait natuurlijk ook door of je nu wel of niet zwanger bent. Waarschijnlijk deed je anders altijd wel alles en is hij dat ook van je gewend. Alles bij elkaar is het niet goed en verdrietig dat hij zo naar je doet. Neem hem eens mee naar de vk of geef hem informatie hoe het begin van een zwangerschap is. Wees zelf ook duidelijk in wat je van hem nodig bent en vraag hulp van anderen als dat kan. Ik hoop dat het gauw wat beter mag gaan

Pfoe lastig. Ik zou echt het gesprek goed voeren en niet bang zijn om op je strepen te staan. Je lijf is continue keihard aan het werk en wat niet gaat, gaat niet. Ik heb echt weken niet kunnen koken door de misselijkheid. Tuurlijk; er zullen genoeg vrouwen zijn die nergens last van hebben en zo zijn er ook die het vast nog zwaarder hebben, maar jij bent jij en je lijf geeft aan dat het niet gaat. Van die opmerkingen ga jij je echt niet beter voelen. Ik vond de tip meegaan naar de verloskundige een goede, maar ik denk dat een goed (en duidelijk) gesprek het belangrijkste is. Sterkte en succes ermee!

Hier hielp meegaan naar de vk, je daar uitleggen hoe je je voelt en mijn vk die zei echt dat dat normaal was. Ik ben nu 17weken en voel me iets beter maar mijn man die snapte ook niet hoe ik moe kon zijn nadat ik de HELE dag in bed lag.. tja.. ze zullen het ook nooit begrijpen maar je ziet aan de buitenkant niet hoe iemand zich voelt.. bij de een is het erger als bij de ander. Ik kwam vandaag iemand tegen die ik niet meer had gezien sinds ik zwanger was ze zei " je ziet er echt goed uit, lijkt alsof je bent aangekomen" nou.. haha ik ben alleen afgevallen door de misselijkheid en overgeven. En goed voel ik me helemaal niet, dusja heel apart.

Maarja ik voelde me heel eenzaam in mn zs, hoorde van veel vrouwen dat ik dankbaar moest zijn want anderen kunnen niet eens zwanger worden, anderen zeiden "ja dat hoort er bij".. dat weet ik ook wel maar wilde gewoon tegen iemand kunnen praten..

Succes meid, even doorzetten,het word echt beter!

Misschien helpt het als hij een artikel leest over hoe heftig een zwangerschap kan zijn, hoe ellendig je je kunt voelen? Ik was beide zwangerschappen echt niet in staat om volledig te werken. Zwangerschap is met niks te vergelijken, hij heeft echt geen idee en mag wel wat liever voor je zijn.

Misschien moet je hem deze blog en de reacties laten lezen...

Kun je hem een vergelijk geven?

Is hij bijvoorbeeld een keer flink ziek geweest van (buik) griep? Dan zou je kunnen zeggen "weet je nog hoe je je toen voelde en dat je niks anders kon dan op de bank/in bed liggen en slapen. Zo voel ik me nu ook, elke dag de hele dag". Misschien dat hij dan snapt waarom het huishouden en het eten niet is zoals hij gewend is en misschien begrijpt dat hij al heel blij mag zijn met wat je wel voor elkaar krijgt.

Geef duidelijk aan dat je het nu niet kan en dat hij je zal moeten helpen. Misschien helpt het als je zegt dat je snapt dat het voor hem ook veel en vermoeiend is naast zijn werk, maar dat je hem echt nodig hebt nu.

Sterkte, hoop dat je je snel beter zal voelen en dat je er tot die tijd op een fatsoenlijke manier met je man uit kunt komen!

Wat naar, veel sterkte. Hij heeft duidelijk geen idee waar jij door heen gaat.

Sommige zeggen ook wordt boos op elkaar maar dat hoeft niet persee. Je moet vooral een goed gesprek hebben om elkaar te gaan begrijpen. Wat heeft je man nodig om jou te begrijpen.

Wat een nare reactie van je man zeg! Ten eerste: veel zwangere vrouwen stoppen tijdelijk met werken als ze zo misselijk zijn. Ik ken er al 3 die niks meer konden (waarvan 2 met hg zwangerschap). Zelf ben ik halve dagen gaan thuiswerken (stage) tijdens m’n zwangerschap, het ov ging niet want ik kotste de bus dan onder en na een paar uur kon ik niet meer en moest ik echt liggen. Ik had trouwens behoorlijk ijzer tekort, heb je dat al laten checken?

Ik zou tijd met hem inplannen, goed gesprek met hem hebben en elkaar weer even vinden. Misschien voelen jullie je beide niet helemaal gezien… geeft hem nogsteeds geen recht trouwens om zo over je te spreken. Gaat hij mee naar verloskundige? Dat zou wel eens goed zijn, dan kan hij van een professional horen dat je rustig aan moet doen en dat je je absoluut niet aanstelt met misselijkheid. Het kan je hele functioneren blokkeren, vreselijk is het…

Hoe voelt jouw man zich? Ik reageer soms ook onredelijk als ik op en moe ben, ocharm mijn man. Volgens mij is je man ook gewoon moe.. accepteer wat is, beiden. Komt goed hoor. Probeer wel eens te praten met elkaar. Het lijkt me ook heftig, een zw met een peuter in huis

Mannen... Mannen hebben duidelijkheid nodig. Zeg dus gewoon: lieverd, ik ben kapot. Ik ben alleen maar moe en misselijk en daar baal ik van. Ik kan het nu niet alleen en heb je hulp nodig.

Laat hij je zitten? Dan is het gewoon een zak hooi

Ik denk dat je wat duidelijker moet communiceren. Zolang je alleen zucht, denkt hij: "ze zeurt". Als jij zegt:" ik heb het zwaar, voel me ellendig en ik trek het niet", kan hij leren begrijpen dat het het echt niet gaat. Wees duidelijk. Vertel hem wat niet gaat en vertel hém dat je je niet gesteund voelt. Zeg maar dat hij niet zo moet zeuren: hij moet dankbaar zijn dat zijn vrouw zwanger is! Die was is nou totaal onbelangrijk. En anders doet hij de strijk lekker zelf: het is nl heel normaal dat mannen hun zwangere vrouw ontzien.

Wat een nare reactie van je man zeg! Ten eerste: veel zwangere vrouwen stoppen tijdelijk met werken als ze zo misselijk zijn. Ik ken er al 3 die niks meer konden (waarvan 2 met hg zwangerschap). Zelf ben ik halve dagen gaan thuiswerken (stage) tijdens m’n zwangerschap, het ov ging niet want ik kotste de bus dan onder en na een paar uur kon ik niet meer en moest ik echt liggen. Ik had trouwens behoorlijk ijzer tekort, heb je dat al laten checken?

Ik zou tijd met hem inplannen, goed gesprek met hem hebben en elkaar weer even vinden. Misschien voelen jullie je beide niet helemaal gezien… geeft hem nogsteeds geen recht trouwens om zo over je te spreken. Gaat hij mee naar verloskundige? Dat zou wel eens goed zijn, dan kan hij van een professional horen dat je rustig aan moet doen en dat je je absoluut niet aanstelt met misselijkheid. Het kan je hele functioneren blokkeren, vreselijk is het…

Ik lees hieronder dat je niet kwaad kunt worden. Huilen mag ook om de ernst duidelijk te maken. Of schrijf een brief. Dat deed ik weleens als we niet meer op 1 lijn zaten. Heel veel succes ermee, hopen dat je gauw opknapt en gefeliciteerd!!

Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap!

Wat ik mij afvraag, probeer je steeds de situatie te sussen of ben je echt al eens goed kwaad op hem geworden door z'n gemakzuchtige gedrag?

Als mijn man en ik in zo’n communicatiestijl terecht komen zijn we eigenlijk allebei te moe/allebei aan onze tax. Dan kunnen we niks hebben van elkaar en zijn we niet redelijk. Zou dat bij jullie ook zo kunnen zijn?

Dan zou ik proberen om voor je man ook rust te creëren en weer samen te bonden zodat je niet meer tegen elkaar strijd maar voor elkaar 💪

Goed slapen, aandacht voor elkaar, liefde geven. De rommel huishouden en eten komt dan wel weer.

Nou wat slecht van je man. Hij lijkt wel een beetje jaloers. Ik lag er vanaf 11 weken uit. In het begin mocht ik echt praktisch niks van de cardioloog. Mijn man heb ik nooit horen klagen. Maar ik zou hem vriendelijk wijzen waar de strijkijzer staat. Kan die het mooi zelf doen.

Gefeliciteerd met je zwangerschap.

Wat jammer dat je man zich zo gedraagt.

Was hij zo tijdens de eerste zwangerschap ook?

Dit brengt je alleen maar meer stress en daardoor extra misselijk. Misschien als jullie een huishoudelijke hulp kunnen betalen misschien is dat een optie voor nu?

We grappig dat we een beetje op elkaar lijken.

Ik ben ook 12 jaar samen met mijn man en we hebben een 20 maanden oude zoontje. Sinds de zwangerschap gaat het niet goed tussen ons en we zijn nu helaas in een scheiding. Maar ik vond het leuk dat jullie ook 12 jaar samen zijn.

Ik hoop dat je man begripvol wordt en je meer met rust laat. Er komt iets mooist en ik hoop dat judast an kunnen genieten samen.