Is het nog niet half april?
Als mensen mij voor deze zwangerschap vertelden dat ze zwanger zijn maarniks vonden, kon ik dat heeeel moeilijk geloven. Bij Lana heb ik een vrij goeie zwangerschap gehad. Bijna niet misselijk, weinig last van hormonen, geen bekkenpijn. Het enige waar ik toen tegen aanliep was buikpijn en harde buiken. Dat was met rustig aandoen (een stuk minder rustig dan nu) en extra magnesium goed te controleren. Toen wou ik niet dat de uitgerekende datum dichterbij kwam, ik wou haar zo langmogelijk voor mezelf houden.
Deze keer is echt anders. Ik ben wel misselijk geweest, al lees ik hier soms veel ergere verhalen. Ik ben soms een wandelende hormonenbom. Fysiek is het een stuk zwaarder, mijn bekken doet al pijn sinds week 12 en ook de harde buiken en buikpijn zijn er als ik iets te veel doe. In bedgebeurt er al weken (maanden?) niks. Ik wl gewoon alles af hebben, babykamer enzo, en bevallen! En dan moet ik nog zo lang, zucht... Dus ik herken het nu wel, het niet zo graag zwanger zijn. Het enige leuke zijn de schopjes, al doen die soms al flink pijn.
Mijn man zei daarstraks ook dat hij er naar uitkijkt om mij terug 'normaal' te zien, zonder pijn en hopelijk weer met een beetje zin in hem. En ik wil ook echt mijn lichaam terug. Ok, mijn borsten ga ik nog een lange tijd 'uitlenen'. Maar al de rest weer gewoon normaal kunnen doen, daar kijk ik echt naar uit. Gelukkig gaat de tijd wel vrij snel, al geeft dat mij ook stress omdat ik zo snel mogelijk alles af wil hebben.
reacties (0)