Even de onzekerheid van me afschrijven!

Lieve dames,

Ik schrijf deze blog omdat ik even mijn gevoel van me af moet schrijven. Ik voel me vreemd, onzeker, maar vooral vreemd. Mijn hele verhaal begint in november. We besloten om 'na lang dromen' eindelijk echt te gaan beginnen aan onze kinderwens. Hup, de anticonceptiepil de prullenbak in en enthousiast beginnen aan onze wens, een kleintje..

Op 17 januari stopte mijn hart even, toen ik 'voor de grap' alvast een test ging doen. Ik moest ergens tussen woensdag en zondag ongesteld worden, ik had nog geen idee van mijn cyclus. Het was vrijdag 17 januari en ik voelde me niet zo lekker. Ach, van een zwangerschap kan het niet zijn, niet al zo snel dacht ik.. Niks bleek minder waar. De zwangerschapstest van de kruidvat gaf een licht tweede streepje. Dit was niet bevestigend genoeg, dus de clear blue digital gebruikt en ja hoor... Zwanger, 1 - 2 weken. De wereld stond even stil, want ik was er niet op voorbereid dat ik al zo snel zwanger mocht zijn, jeetje wat was ik gelukkig!

Het gelukkige gevoel sloeg al snel om in angst toen de ene na de andere bloeding zich voor deed. Na twee goede (vroege) echo's die ik mocht maken vanwege de angst werd ik een beetje gerust gesteld. Twee keer een mooi kloppend hartje gezien, twee keer een positief beeld op de echo. De bloedingen zouden vanzelf stoppen.. Ergens voelde ik al dat er iets niet goed zat. Mijn gevoel bleek juist. Op 22 februari 2020 bleek het hartje te zijn gestopt met kloppen. Op 27 februari 2020 heb ik daaropvolgend een currettage gehad en heb ik samen met mijn partner afscheid genomen van ons eerste kindje samen. 

We hebben besloten om opnieuw zwanger te willen worden, omdat we daar echt honderd procent klaar voor zijn. Uiteraard praten we veel over de miskraam, maar dit geeft ons juist ook de kracht om erop te vertrouwen dat het een volgende keer wel goed zal gaan. We zijn klaar om papa en mama te worden.. 

Dan de situatie nu. De currettage is pas 25 dagen geleden. Ik heb enkel op de dag van de currettage nog bloedverlies gehad, daarna geen druppel meer. Ik heb ovulatietesten gebruikt om een beetje inzicht te krijgen in mijn cyclus. Op 5 maart had ik een knalpositieve ovulatietest, maar toen was de zwangerschapstest ook nog positief, dus deze heb ik als valspositief beschouwd. Daarna heb ik na enkele dagen opnieuw een zwangerschapstest gedaan om te checken wanneer deze wit zou zijn. Op 10 maart was de test echt compleet wit. Vanaf dat moment iedere dag een ovulatietest gedaan (wel op verschillende tijdstippen), maar geen enkele positieve test mogen bewonderen.

Afgelopen donderdag telefonisch contact gehad met de verloskundige omdat ze wilde weten hoe het met ons ging. Ik vertelde haar toen dat ik echt stapelgek werd van mijn pijnlijke borsten die ik sinds enkele dagen had. Ze gaf aan dat dit niet van de 'miskraam' meer kon komen, helemaal niet omdat ik inmiddels weer negatieve zwangerschapstesten had. Ze vroeg me of het mogelijk is dat dit van een nieuwe zwangerschap zou zijn. Ik schrok me een hoedje. Een nieuwe zwangerschap, nu al? Na de currettage hebben we ongeveer een week geen gemeenschap gehad, maar omdat ik helemaal geen bloed meer had verloren en ook geen pijn had, mochten we van de gynaecoloog weer gemeenschap hebben. Dit hebben we dan ook wel weer een aantal keren gehad. 

Omdat de woorden van de verloskundige toch in mijn hoofd bleven spoken dacht ik, laat ik eens een testje doen. En wat denk je: licht positief. Dit was wel een andere test (clearblue) dan de testen die ik voorheen had gedaan om te checken of het Hcg inmiddels weg was. Een gevoelige test van clear blue, die wellicht gevoeliger was als de testen die ik eerst gebruikte? Wellicht toch nog licht positief van de vorige zwangerschap. Maar hoe kan dat nou, na een negatieve test? Het spookte door mijn hoofd, zou ik dan toch direct weer zwanger zijn? Vanochtend opnieuw een zwangerschapstest gedaan met ochtendurine, maar helaas, spierwit... Toch niet zwanger. Ook geen eisprong, want de ovulatietest is ook negatief. Ook geen menstruatie, want die begint altijd met een aantal dagen oud bloed en dat is ook écht nergens te bekennen..

Op dit moment word ik zo onzeker van mijn eigen lijf. Mijn temperatuur blijft hoger dan normaal, mijn borsten zijn ontzettend pijnlijk, ik heb een raar gevoel in mijn baarmoeder, een soort menstruatie achtig gevoel, maar heel licht. Veel witte afscheiding, last van stemmingswisselingen. 

Ik hoop dat ik snel weer 'grip' krijg op mijn lijf, zodat we weer weten waar we aan toe zijn, want het hebben van zwangerschapssymptomen terwijl je niet zwanger bent, is echt frustrerend..

Hopelijk hebben we snel weer een echte positieve test in handen!