Baby veelste klein , p13
Vandaag ben ik 32 weken en 5 dagen zwanger. Wat een zwangerschap en wat een rollercoaster is dit voor me geweest. Ik hou van het zwanger zijn , van een kindje in me dragen die mijn lichaam helemaal volgroeid tot aan de geboorte en dan met borstvoeding nog verder kan laten groeien. Wat een prachtig gegeven hebben wij als moeder zeg!! Maar daar komen ook meteen de zorgen vanaf de zwangerschaps test bij. Gaat het wel goed? Blijft de baby plakken, draait het net als vorige keer niet uit op een misser abortion met 9 a 10 weken. Pfff onzekerheden..... deze zwangerschap loopt totaal niet zoals het hoort. Door een slaag in mijn buik ben ik met 11 weken de ziektewet in gegaan omdat ik zoveel bloed verloor en een flinke hematoom als cadeau erbij gekregen heb van 13 bij 10 cm. Na ontzettend vele spannende weken, veel extra echo's, veel zelf betaald vanwege de onzekerheid en het bloedverlies is de hematoom dan eindelijk (bijna helemaal) opgelost met de echo op 6 april. Elke week die de kleine meid bleef zitten was er voor mij al 1. de schrik zat er zo diep in, met 24 weken had ik de 1e magische grens bereikt voor mezelf, en met 26 weken zouden ze pas echt alles op alles zetten om haar te redden. Aldus de woorden van het ziekenhuis. Ik hoopte dan ook de angsten ma week 26 los te kunnen laten en Wat meer te gaan genieten. Eindelijk voelde ik de baby steeds meer en meer voorzichtige bewegingen maken en wat ben ik hier toch blij mee.. waaauw.
.heerlijk! Op 18 juni kreeg ik een groei echo zoals vele andere met 29 weken. Hierop was te zien dat ze aan de kleine kant is. Dus op 4 juli weer een groei echo. Ze is wel gegroeid maar nog niet veel groter. Er werd weer een echo geadviseerd door de echoscopiste. Maar dit zou in overleg met de vk gaan. Prima, die zou ik zoek op 6 juli en dan zou het besproken worden. 6 juli daar geweest en over van alles en nog wat gehad En uiteindelijk zijn de echo resultaten niet besproken. Helemaal vergeten..... ik maakte me vooral zorgen over mezelf omdat ik zelf weinig tot niks aan kom, geen energie heb. 0.0 !!! Maar dit was te wijden volgens de vk aan dat ik geen 21 meer ben zoals mijn 1e zwangerschap en geen 23 voor mijn 2e zwangerschap. Ik ben nu 30 jaar en herken mezelf niet meer zo moe en energieloos. Moet mezelf echt motiveren om iets te doen maar goed zoals vk het zegt, het zal er wel bij horen.. afijn, de echo resultaten niet besproken wel werd er gezegd dat ik met 33 weken maar weer een groei echo moest inplannen. deze heb ik vanavond gehad. En nog altijd is ze erg klein maar volgens echo scopisye groeit ze wel op haar eigen lijn door. Ik vroeg naar de p waardes omdat ik hier overgelezen had. De echo van 18 juni bleek p13 te zijn, de echo van 4 juli op p20 en de echo vandaag op p13 wederom. Dit was puur op haar gewicht gebaseerd en niet op haar ledematen zei ze. Haar hoofdtrek zou gemiddeld zijn volgens de grafiek, en haar buik, benen volgens de grafiek in zoverre ik het zag op het scherm , op 25 tot 35 procent van de 100 lijn. Dus onder t gemiddelde. Wat een zorgen opnieuw. ik moet volgende week maandag weer naar de vk en ben benieuwd wat er dan gezegd wordt. Echoscopiste adviseerde me wel een nieuwe groeien omdat 7 weken tot aan bevalling er nog te veel zijn. spannend dus...
Ik vraag me vooral af, wat kunnen of doen ze hiermee, zijn er mogelijkheden om haar te helpen in me buik? Longrijpers voor het geval dat?
Heeft iemand ervaringen die ze me willen delen, wat doen ze met te klein verwachtte baby's? Wordt moeder opgenomen of volledig bedrust?
reacties (20)