Hoe gaat het nu met ons?

Hi ladys,
Enkele trouwe volgelingen hadden al opgemerkt dat ik een poosje afwezig ben geweest, en nu weer terug ben.
Ik heb enkele maanden geleden besloten (tijdelijk) met Babybytes te stoppen, ik was verslaafd aan het online zijn.
Ik liep daar erg tegen aan, dit ging ten koste van tijd met het gezin. Zodoende het drastische besluit.

De zwangerschap was heftig. Ik raakte in januari mijn baan kwijt, in februari heeft mijn man zijn pols gebroken waardoor hij 12 weken zijn pols niet gebruiken kon. In diezelfde tijd zat hij overwerkt thuis. In maart deed corona zijn intrede in nl en hadden we beiden het gevoel er in deze wereld er even helemaal alleen voor te staan.
Zijn herstel was zwaar, hij is zelfs een week uit huis geweest om weer energie op te kunnen doen. De meisjes sliepen erg slecht, ik had geen opvang voor ze. Het was erg pittig. Toen kwam de bekkeninstabiliteit en overzag ik het helemaal niet meer. Manlief kon ook niet bijspringen omdat hij zelf overwerkt thuis zat en langzaam zijn werkuren aan het opbouwen was.
Maar begin sept hebben we dan eindelijk een prachtige zoon ontvangen, Aiden. (Mijn voorgevoel klopte dus , we zijn het uiteindelijk ook nooit eens geworden over een meisjesnaam, die hebben we gewoon niet kunnen bedenken)
Heb een mooie bevalling achter de rug, naderhand wel een fluxus gehad van twee liter en daardoor zeker de eerste week een heftige kraamtijd gehad. Herstel heeft veel energie gekost.
De kleine man is gelukkig een zoet ventje, maar mijn man had de handen vol aan de andere twee meisjes.
Nu drie maanden verder en de rust is weer wedergekeerd in het gezin. Ik loop nog wel bij de fysio, mijn bekken en buikspieren hebben deze zwangerschap bijzonder veel te verduren gekregen.
Maar ik ben gisteren begonnen bij een nieuwe baan, en met een contract voor 5 maanden (zwangerschapsvervanging) ben ik erg blij. De kinderen kunnen daardoor naar de opvang en ik heb wat meer tijd om mezelf te zijn ipv alleen moeder.
Wel is mijn hoofd door de hormonen nog wat wollig, maar dat zal vanzelf wel weer beter gaan.

En nu praten manlief en ik over anticonceptie. Wat gaan we doen. Vorige week een spiraaltje laten zetten, dat ging helemaal fout (dwars door baarmoederwand heem gestoken) dus opzoek naar een alternatief. Een definitiever besluit, of staan we stiekem misschien toch open voor een vierde?
We zijn er niet over uit. Wel dat we nu de handen vol hebben aan drie kleintjes (de oudste is tenslotte nog maar 3,5jr). Dit moederhart heeft in ieder geval genoeg liefde, maar eerst maar eens zorgen dat ik dit gezinnetje met 3 kinderen geven kan wat ze nodig hebben.

Ach, al met al gaat het goed met ons. We genieten enorm. En we zijn blij dat we de heftige maanden van januari tot septr achter de rug hebben. Het heeft onze relatie versterkt, ons perspectief op de wereld verandert, en maakt ons nu bijzonder dankbaar voor de mooie en goede momenten.

Oh, en had ik al gezegd dat deze baby al doorslaapt!? Tjonge, wist niet dat het kon, maar dit mannetje is duidelijk een ander ventje dan zijn zussen!