Gezin echt compleet!?
Ik lees het vaker op het forum terug.. Hoe weet je dat je gezinnetje compleet is, dat het goed zo is, dat dit de laatste is. Maar ook vragen als: blijven de baby kriebels altijd, of verdwijnen ze vanzelf..
Voor mijn gevoel (ik ben absoluut een gevoelsmens!) Is mijn gezinnetje compleet. Na de bevalling van nr 1 wist ik zeker dat er nog een tweede zou komen, na de bevalling van nr 2 had ik dat gevoel niet.
Ik heb inmiddels alle babyspullen uit huis gedaan, zelf de te kleine babykleertjes zijn al naar het goede doel. Alleen de meest kostbare items als een co-sleeper en draagzak bewaar ik om uit te lenen aan vriendinnen.
Want ik ben er wel uit... Zwanger zijn vind ik heerlijk, ging mij probleemloos af zonder klachten. Maar een kindje er bij, dat hoeft voor mij niet meer.
Twee mooie meiden van 2,5 en 1 jr. Een strong-willed temperamentvol meisje en een huilbaby. Allebei even kostbaar en geliefd, maar vragen ook allebei op hun eigen manier hun aandacht. De oudste is agressief nasr andere kinderen, gaat steeds beter, maar slaan, bijten en duwen zijn voor haar geen vreemd gedrag. De jongste huilt al als de oudste haar alleen al aankijkt, heel gevoelig kindje is het.
De oudste heeft een snelle ontwikkeling, kan hele serieuze diepgaande gesprekken met haar voeren, waar de ander mij met haar stralende koppie enorn vrolijk maakt.
Allebei slechte slapers, de nachten dat ik in die 2,5 jr doorgeslapen heb zijn op 1 hand te tellen, en dat was op de momenten dat ik de kinderen uit logeren heb gestuurd omdat ik het even niet meer aan kon ;).
Aan geduld, en ook gewoon aan energie heb ik een groot te kort. Einde van de dag ben ik blij dat ik weer in bed lig, en op mijn vrije dagen doe ik tegelijkertijd met de kids een middagslaapje.
Ik weet dat een derde niet makkelijker gaat worden, dat ik niet meer overzicht en controle ga krijgen, dat mijn nachten er niet beter op gaan worden. Ik denk niet dat ik er een leukere moeder op zal worden.
Dus voor mij is de knoop door. Maar in mijn omgeving ben ik de enige met twee kids, rest heeft allemaal drie. Daardoor heb ik een beetje het gevoel dat ik die derde optie open moet houden, want ja die anderen kregen op latere leeftijd ook nog een derde.
Voor mijn man geldt dat hij het nog even open houd. Hij vind twee ook prima, is gelukkig met wat we hebben maar zegt ook: we zien wel wat de toekomst brengt en of je nog van gedachten veranderd. Daardoor heb ik erg het gevoel het nog niet af te mogen sluiten en de overwegingen altijd in mijn achterhoofd te moeten houden. Maar echt, het is nu goed zo als het is. De spulletjes zijn het huis uit en dat geeft mij rust... Maar wie weet, over een aantal jaar...
reacties (0)