Eindelijk, de knoop is doorgehakt!

De kogel is door de kerk!! 

We gaan verhuizen, niet direct maar in de nabije toekomst en ik verhuis terug naar waar ik vandaan kom!! Eindelijk!! 

Okey, even vanaf het begin voor degene die het niet helemaal volgen ;) Ik ben in Maastircht komen studeren en wist natuurlijk niet van te voren dat ik hier mijn man zou leren kennen... Een echte Maastrichtenaar heeft een aantal kenmerken :tongue En één van die kenmerken is dat je als Maastrichtenaar niet snel ergens anders gaat wonen. Ik wilde al lange tijd graag terug maar hij wilde niet en aangezien we een gezellige vriendengroep hadden miste ik het ook niet zo. 

Totdat.. er ruzie uitbrak in die vriendengroep. Omdat mijn man na een rot jeugd met zijn vader had gebroken, en de hele familie zich er mee bemoeide en we dus ook daar het contact mee hadden verbroken, kwamen we op een punt dat we hier dus bijna niemand meer hadden. We zouden gaan verhuizen. Maar na een hoop ellende is de groep wel weer bij elkaar terug en dus het plan van verhuizen ook meteen weer van de baan, want mijn man wilde alleen weg als we hier niemand meer hadden en inmiddels had hij weer al zijn vrienden terug. Ik vond het jammer maar ja, zoiets beslis je samen. Had het er af en toe echt wel moeilijk mee,  ik heb niet echt het idee dat ik er bij hoor. Ben de enige die niet uit Maastricht komt en het zijn mijn type mensen gewoon niet. Ik heb hier dus niemand, hoewel ik daar wel af en toe kom hoor en het gezellige mensen zijn. Het is gewoon niet meer zoals voorheen dus ik kan er voor mijn gevoel verder niks meer mee. 

En ineens.. komt mijn man notabene zelf met het idee om toch te willen verhuizen naar het noorden! Hij ziet die plek ook als rustige en fijne omgeving en wil graag dat L. daar opgroeit. We kunnen wat vaker ook dingen voor ons zelf doen, omdat we dan mijn ouders in de buurt hebben wonen, aangezien we hier geen oppas voor L. hebben. En ik heb weer contact met mijn eigen vrienden, met wie mijn man het ook heel goed kan vinden. Ik ben helemaal happy :biggrin We gaan pas verhuizen wanneer mijn man klaar is met studeren en hij daar ook een baan heeft. 

Mijn ouders vonden het ook helemaal leuk dat we in de buurt koomen wonen! En dan is er nog een leuke bijeenkomstigheid.. Mijn man is voorlopig nog de enige die werkt en we kunnen geen hypotheek krijgen, maar mijn ouders zijn bereid om voor ons een huis te kopen die wij op onze beurt gewoon afbetalen. We zijn er super blij mee en op die manier kunnen we toch een eigen huis krijgen! Het duurt nog even.. maar gelukkig staat het besluit dit keer wel vast! 

En dan Levi

Met Levi gaat het ook steeds goed! Hij kan nu zelfstandig de trap oplopen, uiteraard loop ik wel achter hem natuurlijk ;) Hij probeert sinds vorige week ook steeds meer klanken naar te zeggen.. Hij kijkt graag naar bumba en laatst zei hij 'buba', dus er komt echt al een woordje uit! Over een maand moeten we naar het CB dus ik ben benieuwd of hij dan inmiddels al wat meer zegt. Verder groeit hij als kool en is een vorlijk en ondernemed mannetje. We genieten er iedere dag van. Ondertussen is niets meer veilig hier en dat is wel eens lastig maar ja, het hoort er allemaal bij. 

Hij heeft de laatste tijd wel weer wat onrustig als hij moet gaan slapen. Ben heel benieuwd hoe dat deze week gaat, aangezien ik donderdag een bruiloft heb en hij dus ergens anders slaapt.. Maar ja, gelukkig maar voor een nachtje. 

Dit was het dan wel weer voorlopig!