Dit was niet mijn week..

Hallo dsmes! 

Hier weer even een update van mij, wel een beetje verlaat maar je leest zo meteen waarom;) 

Levi

Vorige week was het niet onze week, meestal heb je een keer je dag niet, maar wij hadden onze week niet. Ik had vorige week Levi uit bed gehaald en ontdekte dat Levi z'n luier had uit getrokken. Alles had ik onder de stront.. Ik had alles in de was gedaan en had daarbij de groene zeep gebruikt en de fles op de wasmachine laten staan.. Vorige week donderdag had ik de wasmachine opnieuw aan gezet en was de fles gevallen tijdens het centrifugeren. De dop was al stuk en de fles was leeg en was achter de wasmachine gevallen. Ik zag dat te laat en Levi had hem al in de handen en voor ik het wist had ie een slok op.. Ik heb meteen de HA gebeld en mijn man was er gelukkig bij en had Levi op de arm. Levi braakte gelukkig meteen en is er gelukkig niet ziek van geworden. Ik voelde me zo stom en schuldig!! Maar ja, daar hebben we niets aan en het is goed afgelopen. 

En dan een dag later...

Ik wilde 's middags naar de sportschool gaan en ik fietste weg van huis. Ik kwam op een kruising maar het was daar mega druk vanwege wegafsluitingen. Ik moest linksaf en had m'n hand al uitgestoken en moest een bus en een auto voorlaten gaan. Op het moment dat ik af wilde slaan werd ik door een scooter van achter aangereden en daar lag ik.. 

Ik kon niet meer zelf op staan en werd door omstanders van de weg geraapt. Ik was misselijk en zag zwart voor de ogen en had veel pijn aan mijn pols. De ambulance kwam en moest mee naar het ziekenhuis. Daar zijn foto's gemaakt en bleek dat ik vlak onder mijn pols mijn arm had gebroken. Verder waren er geen gewonden en ik had ook verder nergens anders last van. 

En daar zit je dan.. je arm in een mitella, een man die werken moet en een ondernemende dreumes. Uit nood ben ik een week bij mijn ouders geweest want kan echt niks beginnen met Levi. Deze week ben ik weer thuis, want mijn man heeft deze week toevallig andere werktijden zodat hij nu wel voor Levi en deels voor mij kan zorgen. Volgende week ga ik dan weer voor een week met Levi naar mijn ouders. We hadden ook al hulp aan vrienden gevraagd, maar ja die werken ook veel en onregelmatig. Ze willen wel maar kunnen gewoon niet. Gelukkig springen mijn ouders bij en daar zijn we blij mee. 

Ik ben daarom ook niet veel online omdat met een hand een laptop bedienen erg lastig is. Ik probeer wel al jullie blogs te lezen! 

Verder gaat alles goed, maar we zullen even moten roeien met de riemen die we hebben;)