Daar zijn we weer!

Oeps... hihihi... het blijkt alweer een goede twee jaar geleden te zijn dat ik voor het laatst een blog hier heb geschreven... ehhh, sorry daarvoor.

Veel gebeurd intussen. Mirte is uitgebreid onderzocht door psychiaters, psychologen, orthopedagogen, gedragsonderzoekers, en we hebben ook al een tweede ronde genetisch onderzoek erop zitten. Maar tot nu toe géén definitieve diagnose... Ze houden het op een 'Kinderstoornis Niet Anderszins Omschreven', wat eigenlijk zoveel betekent als: 'er is íéts aan de hand, maar wat precies weten we ook niet.

Kort door de bocht blijkt ze autistische trekken te hebben, in combinatie met gedrags- en ontwikkelingsproblemen en DCD (een motorische ontwikkelingsstoornis).
Daarvoor gaat ze níét naar het regulier onderwijs, maar naar het Speciaal Onderwijs. Ze is daar dit schooljaar begonnen, als enig meisje in een klasje van 4 kids. Het leuke: haar juf heet óók Mirte. Precies zo geschreven.

Het bevalt haar goed. Natuurlijk is het soms wel eens moeilijk, ze zit er immers niet voor niets, maar voor háár doen gaat het goed.

Na een poosje via het Medisch Kleuterdagverblijf waar ze zat een ambulante thuisbegeleidster gehad te hebben, krijgen we nu een Persoonsgebonden Budget voor thuishulp. Middels ZIN - Zorg In Natura. Concreet betekent dit dat wij geen budget hoeven te beheren, maar de zorg rechtstreeks vanuit dat budget betaald wordt. Erg fijn, want die hulp komt nu bijna elke (namid)dag om de kids te 'entertainen' en in het gareel te houden, zodat Mama niet helemáál overspannen raakt. Want af en toe is het me écht te veel. Lotte, nu 3, kopieert Mirte's gedrag enorm. Daarnaast is ze sowieso een pittige peuter. Tel daarbij op dat Mirte naast haar gedragsproblemen nog steeds niet zindelijk is (ik heb dagelijks wel poep- en plasbroeken) en twee flinke handen vol werk, en je kunt je voorstellen dat ik aan het eind van de dag helemaal 'op' ben.

Overal in huis hangen picto's, we moeten zoveel mogelijk vooruit denken en plannen, aankondigen, kalm blijven als ze een zgn. 'meltdown' heeft, en begripvol voor ongelukjes en ruzies cq geschreeuw... Soms is dat écht teveel, nagenoeg onmogelijk. Vooral voor Papa. Die kan er niet altijd goed mee omgaan. Maar zoiets moet groeien, en dat kost tijd, heel veel tijd.

Verder heb ik om 'af te kunnen schakelen' mijn oude hobbies weer opgepakt. Ik ben weer gaan zingen/optreden met een oude vriend van me, en ook het fotograferen wordt steeds serieuzer. Een leuke bijverdienste, maar belangrijker nog, een goede uitlaatklep. Hard nodig...

Kijk maar eens op www.boevreefoto.fotoport.nl of http://voicemusic3.wix.com/voice...