Jarig!

Vandaag was Mirte "officieel" jarig. Echt gevierd hebben we het afgelopen zondag al, maar vandaag mocht ze het op de speelzaal nog eens dunnetjes overdoen. Oma had speciaal voor de gelegenheid stukjes linzer vlaai gebakken, en voorzien van een vrolijk servetje in een zakje gedaan. Precies genoeg - bleek achteraf- voor een hongerig peuterklasje, twee juffen en een mama...:-)

Terugkijkend vind ik dat Mirte -vooral de afgelopen maanden- een enorme vlucht in haar ontwikkeling heeft gemaakt. Ze praat goed (dus meestal verstaanbaar), is erg actief, en behoorlijk pienter voor haar leeftijd. Dat bevestigden de juffen op de speelzaal ook.

Ik heb de zogenaamde "peuterestafette" met hen besproken; hierin houden ze de ontwikkeling van ieder kind bij op sociaal, motorisch en cognitief vlak. Er zijn weinig punten waarop we van mening verschillen. Wél zullen ze -met mijn toestemming- een paar dingen met het CB bespreken.  Niet dat we ons zorgen maken, maar zowel wij als de PSZ-juffen hebben bepaalde dingen die Mirte doet, nog nooit eerder meegemaakt. Zo "verkrampt" ze soms; dan spert ze haar ogen wijd open, klemt haar kaken op elkaar, en begint over haar hele lijf te trillen. Vooral als ze enthousiast is, of iets héél graag wil... Vreemd. Misschien herkennen ze het bij het CB, of anders het CJG, en kunnen ze ons dit uitleggen. Maar nogmaals, echt zórgen maken we ons niet!

Wat mijzelf betreft ben ik nog volop aan het ontzwangeren. Meer nog dan ik zelf doorheb, volgens mijn fysio. Ik heb opeens hielspoor en rugklachten. Nooit gedacht dat dat zó rottig, onvoorspelbaar en tricky zou zijn! De ene dag heb ik nergens last van, en de volgende dag heb ik niet geslapen, verga ik van de pijn en loop ik mank! Wilma (zo heet ze) heeft het over symptomen die een beetje op reuma lijken, maar dus aan de hormonen te wijten zijn. Gelukkig helpt het wekelijkse halfuurtje massage bij haar al een heel eind. Maar het moet vanzelf overgaan, heeft ze me op het hart gedrukt.

Lotte maakt het goed. Na de aanvankelijke ontevredenheid is ze nu (meestal) een heel tevreden en rustige baby, lief en goedlachs. Natuurlijk zet ze wel eens een flinke keel op, maar dat hoort erbij. Ze groeit goed, en wat erin gaat komt er ook - langs de juiste weg- weer uit.  Ook slaapt ze van een uur of 19 tot 7. We zijn dus heel tevreden. Vooral als ze ons weer eens met een brede smile om haar vingertje heeft gewikkeld...

Mijn nieuwe keuken komt er aan! Met andere woorden, we zitten midden in de verbouwing. Gelukkig vindt het hoofdzakelijk buiten plaats (aanbouw), en blijft de rotzooi erdoor beperkt. Ook kan ik het goed vinden met de aannemer, en hebben we goede begeleiding van een bouwadviseur (bij gebrek aan een betere beschrijving). Een fiasco als de renovatie van onze sanitair zal dus -hopelijk- niet snel meer gebeuren.

Als alles wat rustiger is (lees: de keuken af is en de kids wat groter) wil ik opnieuw rijlessen nemen. Ik heb een automaatrijbewijs, en sinds in januari vorig jaar mijn autootje vaarwel heb moeten zeggen, kan ik nagenoeg nergens meer heen. Als ik nu leer schakelen, kan ik tenminste de station van manlief inpikken, hihi...