Update huisartsbezoek

Ik zal het proberen kort te houden:

ook voor de huisarts is duidelijk dat er "iets" in zit dat niet "normaal" is. Dat heeft hij bijna letterlijk aan den lijve mogen ondervinden in de praktijk... Gooien met spullen (speelgoed, meubels, prullenbak etc.), schreeuwen, niet luisteren, zomaar kastjes van de dokter opentrekken (er zaten nota bene spuiten in!!!), het hele gamma...

Ik heb een vragenlijst gekregen om in te vullen, en ook eentje voor de PSZ. Die laat ik dan na de vakantie invullen. Over een maand gaan we dan weer terug naar de HA, en kunnen we verdere stappen bespreken. Er is een poli Opvoedproblemen in het ziekenhuis hier, dus waarschijnlijk wordt het een verwijzing daarheen.

Manlief mag de vragenlijst overigens niet invullen, de dokter had het letterlijk over bevooroordeeldheid omdat zijn vader ADHD heeft. Niet dat hij dan júíst tot die conclusie zou komen, eerder het tegendeel (omdat hij het gedrag van zijn vader gewend is).

Het is nog te vroeg om echt iets vast te stellen, maar duidelijk is dus wel dat er iets aan de hand is. En dat dat niet zomaar even "opgelost" is, is duidelijk. Het wordt een lang en moeizaam traject...

Bij thuiskomst kreeg ik nog even een toegift: ze wilde per sé een boterhammetje, dat ik haar ook gesmeerd heb (toch bijna etenstijd). Toen er echter smeerkaas op zat i.p.v. pasta, werd ze boos, en wilde ze liever een banaan. Ik had intussen haar vader aan de lijn, die haar aan de telefoon indringend heeft gezegd dat ze het boterhammetje wél moest opeten, en ze lief voor mama moest zijn... Als ze na het boterhammetje nog honger had, kreeg ze een banaan. In eerste instantie leek het te helpen, totdat ze plotsklaps ophield met eten, en een boekje wilde gaan lezen. Toen ik haar zei dat ze eerst het boterhammetje moest opeten, werd ze driftig, en smeet het boekje door de kamer. Mijn poging haar te kalmeren mislukte: ze nam flinke een hap boterham, om die vervolgens demonstratief uit haar mondje te laten vallen en het op een krijsen te zetten.

Ik heb haar maar naar boven gedragen; ze had een poepluier en die moest dringend verschoond. Daar heeft ze nog eens over me heen gekotst (nog een paar restjes roggebrood die ze nog in haar mond had, dus expres). In de tussentijd heb ik geprobeerd rustig met haar te praten. Helaas hielp dat niks. Dus is ze maar wat eerder haar middagdutje gaan doen. Ik heb haar netjes in bed gelegd en gezegd dat ze maar even afkoelt c.q. gaat slapen. Dan komt mama haar straks weer halen.

Helaas was ook dat niet afdoende: ik was nog geen drie seconden van de kamer of ze zette het op een krijsen en begon tegen de deur te bonken... Ik heb haar een paar minuten laten razen, en heb toen eens terug op de deur gebonkt... Daar schrok ze van. Toen ben ik de kamer op gegaan en heb haar ernstig (en met een boos gezicht) gezegd dat het welletjes is geweest. Ze kroop al zelf terug in bed. Dus deed ik de deken weer over haar heen, en heb slaap lekker gezegd..

Hierna heeft ze nog even gekrijst, maar dat was het dan ook...

Het doet me pijn dat ik zo streng met haar moet zijn, maar onze dokter zegt ook dat misschien dat de enige oplossing is. Hele strikte grenzen, en harde consequenties. (bijvoorbeeld: tegen de rugleuning stampen in de auto: radio of CD uitzetten (al schreeuwt ze dan als een speenvarken), met speelgoed gooien: speelgoed weg, dat soort zaken).

Ook voel ik me een slechte moeder erdoor. Ik WIL niet zo gemeen zijn tegen mijn kind! Maar als het niet anders kan...ze zal tóch moeten leren dat dat gedrag niet door de beugel kan...