Update grote en kleine meid
Vanochtend zijn Oma (mijn moeder), M. en ik op controle geweest in het ziekenhuis. Een echo met aansluitend consult bij de gynaecoloog.
Tijdens de echo werd buiten de standaard dingetjes niet veel gezegd; haar (M.'s klein zusje) koppie is gemeten, evenals het buikje. Maar achteraf gezien vond ik het vreemd dat ik geen prognose kreeg over mogelijke lengte/gewicht en stadium van de zwangerschap...
Bij de gynaecoloog kwam aan het licht waarom; mijn baarmoeder is erg groot voor 32 weken; de gyn vond dit "formaat" eerder wat voor een week of 36... Ook het buikje van Zusje is nogal rond, zei hij. Daarom moet ik vrijdag maar eens uitgebreid bloed laten prikken. Het wijst op zwangerschapsdiabetes...
Ik blijf er gelaten onder. Het kwam ook niet als een verrassing. Diabetes type II zit immers in de familie, en bij PCOS heb je óók een hoger risico op zwangerschapssuiker. Natuurlijk is het niet leuk, maar er valt wel een mouw aan te passen.
Terug bij de auto was M. zó druk, dat ze moest overgeven. Over mijn vest heen, jippie... Ik heb er nooit zo aan getild, maar nu het steeds vaker gebeurt, en ik moet constateren dat ze toch wel érg vaak erg druk, ongehoorzaam, driftig en moeilijk handelbaar is, ben ik er toch wat nadenkelijk over. En als je 32 weken zwanger bent is zo'n drukke peuter natuurlijk óók niet echt handig. Ze vraagt continu om aandacht, en nu de peuterspeelzaal dicht is i.v.m. vakantie heeft zíj geen gelegenheid om zich met andere kindjes "uit te leven", en ík geen gelegenheid meer om even bij te komen. Als ze niet in bed ligt, ben ik continu bezig met politieagentje spelen. Want eens rustig in haar speelhoek met haar speelgoed spelen, dát zit er bij haar niet in. De vloer, ons bankstel, onze tafels en sinds kort ook onze eetkamerstoelen dragen al de sporen van haar "drukheid" (kots, kleurpotlood, poep...)... helaas.
Met de ADHD van Opa in mijn achterhoofd heb ik de huisarts maar eens gebeld. Aangezien ik me door het CB behoorlijk in de steek gelaten voel (ze willen pas testen -dus nog niet eens iets ondernemen áls het zo zou zijn- als ze een jaar of 7 is!), maar het er niet bij wil laten zitten. Gelukkig kreeg ik een ontzettend begrijpende en lieve assistente aan de lijn. Ze zei dan ook dat onze "oudste" dokter wel raad zou weten. Hij kent wel wat adresjes en instanties, mocht M. inderdaad een gedragsprobleem, ADHD of iets anders hebben. En anders kunnen we misschien op een andere manier hulp krijgen om ermee om te gaan. Want wees gerust, kritisch blijf ik toch. Ik zal nu zéker nog gevoeliger voor haar gedrag zijn, en peutertjes kunnen zich nu eenmaal nog niet zo goed concentreren en braaf alleen spelen... Morgen 10:10 uur kunnen we terecht en komen we hopelijk meer te weten.
De uitslag van de suikertest krijgen we vrijdag, of uiterlijk maandag...
reacties (0)