Check!

Vandaag ben ik met Mirte op "schoolreisje" geweest; naar een grote speeltuin hier in de buurt. Het was erg gezellig, al heb ik een paar momenten mijn hart vast moeten houden met onze boef. Ze durft niet de glijbaan af. maar daarvoor staat ze dan wél op het bovenste randje van zo'n "klimhelling"... Maar goed, voor de momenten dat ik er even niet direct bij was (moet per slot van rekening wél wat rustig aan doen), waren er zat mama's en juffrouwen bij die waar nodig in konden grijpen. Een leuke voormiddag, en we kwamen dan ook moe maar voldaan thuis.

Mirte heeft nog -héél even, korter als normaal- een middagdutje gedaan, en ook ik heb even liggen ronken op de bank. Niks geks dus. Ware het niet dat ik later op de middag een wat vervelend gevoel in mijn onderbuik kreeg... Geen weeën of harde buik, maar alsnog gewoon vervelend. Een beetje als menstruatiepijn. En daarbij was ik ook zo vreselijk huilerig, droevig!?

Toen manlief thuis kwam heb ik toch maar naar de verloskamers/gynaecoloog gebeld. Ik mocht meteen langskomen voor een CTG en andere onderzoekjes. Al met al zijn we goed 3 uur weggeweest...

Onze meid wilde niet aan de CTG, naar nu blijkt. Uiteindelijk is het wel gelukt, maar ze blééf zich maar wegdraaien, waardoor het alarm continu afging. Haar hartslag werd er niet meer hoorbaar door...

Mijn urine werd onderzocht; gelukkig geen teken van een blaasontsteking of andere problemen. Ook heb ik een inwendige echo van mijn baarmoedermond gehad (als deze verkort is, is de kans op een vroeggeboorte groter). Alles prima. Geen teken van een op handen zijnde bevalling. Ook heb ik genoeg vruchtwater; niet teveel en niet te weinig. Mooi.

Wél kwam aan het licht dat onze dame momenteel (nog?) in stuit ligt. Dus kontje omlaag en in ons geval beide beentjes omhoog. Dat zóú een reden voor mijn buikpijn én dikke buik kúnnen zijn. Ze kunnen het niet met zekerheid zeggen.

Uiteindelijk kwam er niks bijzonders aan het licht. Al hebben ze dus wel gezegd dat ik het in de gaten moet houden, en als ik het niet vertrouw, gewoon terug moet komen. En als het te vervelend en/of pijnlijk wordt: gaan liggen en rusten.

Makkelijk gezegd met een drukke peuter die nagenoeg constant bij je is, en eigenlijk nergens anders heen kan. Wat dát betreft hebben die artsen daar níét echt een kijk op. Maar goed, het zijn ook maar mensen... ;-)