16 weken en vanalles

Vandaag hadden we een druk dagje. Eerst 's ochtends vroeg naar de oogarts, brilcontrole voor onze jongedame. Voorlopig blijft het bij het brilletje (vinden we ook prima zo, want het hoort gewoon bij haar), en hoeft er niet afgeplakt te worden. Ze wisselt haar scheelzien mooi af.

Aansluitend (nou ja, officieel 2 uur later) naar de gyn voor controle. Ook hier alles prima. Al wilde onze eigenwijze spruit in eerste instantie zijn hartje niet laten horen. Daar zijn we niet van geschrokken trouwens, want in plaats daarvan werden we getrakteerd op een paar flinke schoppen tegen de doppler. We hadden overigens een stagiair, er hoefde per slot van rekening toch niet veel bijzonders te gebeuren. Omdat we toch graag even het hartje wilde horen, hebben we de gyn maar even achter zijn koffie vandaan gesleurd. Hierdoor hebben we nog een gratis extra echo gekregen, helaas zonder afdrukje voor ons (dat zit in het dossier)... Maar goed, alles is dus prima in orde.

Verder vorderen onze verbouwingsplannen gestaag. We hebben een (grof)  budget, en een grove opzet van de plannen. Hiermee zijn we al (op advies van onze raadsman) naar een tweetal keukenboeren gestapt (één in NL, en één in D), en al één offerte binnen; de Duitse. We waren allebei aangenaam verrast over de prijs-/kwaliteitsverhouding. Scheelt toch een paar duizend euro, en dat voor een “merk-keuken”!

Nu hoef ik geen superdeluxe keuken, dat scheelt ook al stukken. Dus geen wokbrander, geen koel-/vriescombinatie, combi-oven (we hebben al een combimagnetron) of ander spul. De enige “luxe” die we ons gunnen zijn een afwasmachine en een inductiekookplaat (hebben nu nog gas). En natuurlijk véél bergruimte!

Energie (en daarmee grof geld) besparen we nu ook al, en straks hoe dan ook (t.o.v. de huidige situatie – keuken uit het jaar tabak). En we krijgen er dus een extra woonruimte bij, onze huidige open keuken wordt zit-/computerhoek, en de nieuwe keuken biedt plaats zat om te koken en te eten met een man of 4 tot 6…

Altijd fijn als straks nummer twee er is. Want als alles meezit, zijn we vóór mijn uitgetelde datum klaar. Dit keer geen zelfstandige “beun-de-haas” meer, maar alles mooi onder toezicht en met gedegen advies van een heus adviesbureau (tegen een meer dan redelijke prijs).

Mirte heeft nog lekker buiten gespeeld, en is helemaal bekaf. Gelukkig maar, want ze is de laatste tijd ontzettend vermoeiend, veeleisend en driftig… In het ziekenhuis heeft ze zó hard geschreeuwd (toen ze uit de speelhoek en naar de dokter moest), dat ze haar 2 verdiepingen verder nóg hebben gehoord!!!

Naast het krijsen smijt ze zich nu ook op de grond, zodat ze niet makkelijk op te pakken is… Maar daar heb ik geen boodschap aan. Dan blijft ze maar liggen. Ook wil ze nu op de trap gedragen worden. Dat doe ik dus ook niet. Nu gaat het nog, maar als mijn buik blijft groeien wordt het moeilijk. Dan laat ik het liever nú al.

Daarnaast heeft ze opeens het “papa-en-mama-bijten-spelletje” uitgevonden. Gisteren kreeg ik opeens i.p.v. een kus een hap in mijn wang! En nog geen zachte ook! Auw! Dat mag dus écht niet. Tegenwoordig heeft ze dus –door vele kleine “stoutigheidjes”- een abonnement op het stoeltje in de hoek van de kamer…