Sinterklaas

Pffff, maandagmorgen en ik ben nog steeds een beetje moe en in de war. We zijn gisteren bij opa en oma geweest omdat Sinterklaas daar kadootjes voor Mirte had achtergelaten...

Nu heb ik helemaal niks tegen de Goedheiligman. Ik mag hem wel zelfs. Maar dát was toch echt een beetje véél te veel, Sint! En niet alleen de kadootjes, ook het hele gedoe eromheen...

Ik snap dat opa en oma (maar vooral oma) enthousiast zijn en hun eerste (misschien wel enige) kleinkind willen verwennen. Maar ik vind ook dat degene die beslissen hóé Mirte opgevoed wordt, nog steeds de ouders zijn. En dat óók (nee, zelfs voorál) grootouders dat moeten respecteren. Ik reageer dus vooral allergisch op uitspraken als "WIJ hebben er per slot van rekening al twee grootgebracht" en "IK weet dat wel, want IK kom uit een groot gezin" of "nee hoor, ze is niet verdrietig, ze wil met .... knuffelen!" (terwijl Mirte overduidelijk naar haar mama wil en tranen met tuiten huilt"

Met alle respect, voor mij is ieder kind anders, en weten de OUDERS nog altijd het beste wat kun kind wil, denkt en voelt. Ik vind het dan ook niet kunnen, respectloos en lomp, als je de mening van de ouders van een kind gewoon naast je neerlegt, of niet eens hoort. Natuurlijk mag je van mij met Mirte knuffelen en spelen, maar als ik het teveel vind, vind ik het teveel.

Als Mirte te eten krijgt, ga dan niet met z'n vieren om het stoeltje heen zitten kijken en aanmoedigen bij ieder hapje, als je duidelijk merkt dat ze daardoor afgeleid raakt en geen hap wil eten.

Als papa en mama zeggen dat ze kadootjes UITPAKKEN nog het allerleukste vindt, en het haar nog helemaal niet interesseerd WAT ze kado krijgt, ga dan geen hele tafel vol zetten met speelgoed, snoepgoed en spulletjes, haar ertussenin zetten en er met z'n zessen omheen gaan zitten, en roepen "kijk Mirte, een blokkendoos!" en "ôôôh wat een mooie trekeend!" terwijl je tegelijk op allerlei knopjes bent aan het duwen zodat ze helemaal wild wordt van alle lichtjes en geluidjes terwijl ze verblind wordt door een fotoflits.

Mirte was dan ook overduidelijk opgelucht en blij weer thuis te zijn. Het kostte even wat moeite om te gaan slapen, maar het is uiteindelijk toch gelukt. Haar papa en ik hebben nog even zitten napraten, en waren uiteindelijk niet blij met het verloop van de dag. Er hing een raar gespannen sfeertje, het was teveel en te druk, en ikzelf voelde me weer net als op mijn kraambed: niet gerespecteerd als moeder. Alsof ik Mirte moest "inleveren", omdat ik nog nooit een kind grootgebracht heb.

Gelukkig blijken de andere opa en oma heel anders te zijn. Daar vieren we ook geen Sinterklaas. Hebben we nooit gedaan bij ons thuis. Ja okee, een paar jaartjes hebben we onze schoen gezet, om er 's ochtends een kleinigheidje (met de nadruk op klein) in te vinden, maar dat was nooit een groot feest met een hele hoop bombarie. Bij ons was Kerst veel belangrijker, met een rustig en gezellig samenzijn, samen naar de kerk, eten en dan kadootjes uitpakken die het Kerstkindje gebracht had.

Opa en Oma "Mama" vertellen ook niet over hun manier van opvoeden, tenzij je er expliciet om vraagt. Lopen niet te koop met hun kwaaltjes (en geloof me, het gaat op het moment niet goed, ik maak me serieus zorgen) om medelijden te krijgen, en overspoelen Mirte niet met aandacht en kadootjes. Zijn dat laatste ook niet van plan. Ze is nog te jong om prestige en überhaupt het concept van kadootjes te begrijpen (vergeet niet, ze is pas 10 maanden!). Het gaat ons om de gedachte erachter, niet om wát je krijgt.

We zijn dan ook van plan om Tweede Kerstdag ( de dag dat opa en oma "Papa" aan de beurt zijn), thuis te vieren. In onze eigen omgeving, en met meer "grip" op het gebeuren. Ik kook wel, dat kan ik wel, en als ik zeg dat Mirte naar bed gaat, dan gebeurt dat ook. Bevalt het opa en oma niet, en duurt het allemaal wat te lang of wordt het teveel, worden ze gewoon de deur uitgebonjourd, of ze dat nou leuk vinden of niet. Dat is dan pech. Ik heb geen zin meer in krokodillentranen omdat oma "nog niet eens met haar kleinkind mag knuffelen" (terwijl Mirte dat overduidelijk niet wil), of "die andere Opa en Oma zeker méér en vaker op Mirte mogen passen". Boeh hoeh, jammer dan, pech gehad. Als je ons drietjes nou eens de vrijheid geeft in plaats van platdrukt met aandacht en kadootjes...?