Een mooie tekst
Volgende tekst las ik jaren geleden, en is me altijd bijgebleven. Hij komt uit "de Profeet", een boek van Kahil Gibran (Bsharri,Libanon, 1883 - New York City 1931) en gaat over kinderen:
En een vrouw, die een kindje aan haar boezem drukte, zei:
"Spreek tot ons over kinderen"
"Spreek tot ons over kinderen"
En hij zei:
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochteren van 's levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel zij bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Jij mag hen geven van je liefde, maar niet van je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.
Jij mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen verblijven in het huis van morgen,
dat jij niet bezoeken kan, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk als hen te worden, maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug, noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn de bogen, waarmee jullie kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige
en hij buigt je met zijn kracht, opdat zijn pijlen snel en ver zullen vliegen.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter een vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijl liefheeft, zo mint hij ook de boog die standvastig is.
reacties (0)