Op bezoek

Vanavond zijn we met z'n drietjes bij een bevriend koppel op bezoek geweest. Zij zijn in verwachting van hun eerste kindje. Nog twee maandjes en dan is het zover...spannend! En dat nu al vast staat dat het kindje geboren wordt met het Syndroom van Down mag de pret zeker niet drukken. We verheugen ons allemaal ontzettend op hem/haar. (Zijn/haar Mama houdt het nog eventjes voor ons allemaal geheim, hihi) Ook Mirte voelt zich bij hen echt op haar gemak. Ze is vandaag voor het eerst bij hen op bezoek geweest, de laatste keer dat ze hen zag was 2 mei, op de verjaardag van Patrick...*schaam*

Mirte heeft op een soort hobbel-auto gezeten, en had dikke pret. Ik heb haar nog nooit zó enthousiast gezien! Echt genieten. Bovendien hebben ze konijntjes, dus kon ze ook lekker beestjes kijken (liever nog niet aaien, want omdat ze nog zó jong is, knijpt ze die arme beestjes - doet ze bij ons met de kat, die daarom altijd op veilige afstand blijft....hihi) Toch maar eens kijken of we ook zo'n hobbelding vinden, als ze er al zulke pret aan heeft. Ik heb haar naast haar "standaard" schaterlachjes echt horen gieren van de pret!

We hebben lekker kunnen bijpraten over vanalles en nogwat, en natuurlijk vooral over kindjes! Dat het kleintje dus met een "handicap" op de wereld komt, is voor ons helemaal geen probleem. Helaas zijn er ook mensen die daar anders over denken. Dat is natuurlijk voor de mama in spé niet erg leuk, en een extra belasting. Vooral als die mensen erg dicht bij je staan. Daarom ben ik blij dat ik er voor haar kan zijn, en Mirte er straks een speelkameraadje bij krijgt. Zij merkt er straks helemaal niks van, want voor haar is het gewoon een kindje als ieder ander. Gelukkig. Ik vind dat erg belangrijk.

Mijn vriendin en ik hebben het nog over familie gehad, en dan vooral van die types die jou wel even willen vertellen hoe jij je kind hoort op te voeden. Daar zijn we dus allebei zwaar allergisch voor. Ik vind dat ieder moeder zélf de beste manier weet om haar kind op te voeden, en al is die nóg zo verschillend van jouw eigen ideeën, niemand heeft het recht haar daarin terecht te wijzen. Iedereen doet het op zijn eigen manier, en dat is goed zo. Zéker als zij straks met haar kindje met Downsyndroom zit, ZIJ moet het doen. En ik geloof er heilig in dat ze dat kan. Natuurlijk kan ik wel vertellen hoe ik het doe, maar dat wil zeker niet zeggen dat zij dat dan ook zo moet doen.

Voor ons was het een geweldige avond, en ik weet zeker dat ook Mirte met volle teugen heeft genoten (ze slaapt nu als een roos!). Mensjes, dikke knuf en tot gauw!!!