2014 heb ik het dappere besluit genomen te gaan scheiden van mijn geregistreerde partner. Ik wist op dat moment precies hoe ik het graag allemaal geregeld wilde hebben.
Want ik wilde geen vecht-scheiding, ik wilde gewoon van je af. En dat gebeurde ook, niet zonder slag of stoot. Maar he, mijn doel was bereikt.
Je had mij toen toe-gebeten dat je er alles aan zou doen om mij te laten bloeden. En dan vooral over de rug van onze dochter. 'Want dat is hoe ik je kan pakken hè!'
Dat je al heel snel lak had aan de gemaakte afspraken, kwam voor mij niet als een heel grote verrassing. Want je besloot je vaderlijke plichten aan de kant te gooien en ze in de schoenen van je ouders te werpen. Het arme zielige schaap...... (was jij volgens hen)
Maar omdat ik vond, dat mijn dochter moest weten waar haar roots lagen. Heb ik hieraan stilzwijgend meegewerkt, tot ook zei het niet meer konden opbrengen.
Nog voor het 2e levensjaar van mijn dochter, vertrok je uit haar leven. Om vervolgens, nooit weer terug te komen. En dan nu, is het tijd voor een nieuwe identiteitsbewijs. En daarvoor ben ik jouw toestemming nodig. Dat heeft ons Nederlandse rechtssysteem zo bepaald.....
Je telefoon nummer is niet meer werkend, even als je email adres. Je bent niet bereikbaar voor mij op social media. Je hebt het verzoek tot goedkeuring van de gemeente genegeerd tot op heden.
Ons Nederlandse rechtssysteem heeft bepaald dat je dan naar de rechtbank moet voor vervangende toestemming. Dit houd in een dure advocaat, griffie rechten (kosten) oja en vergeet niet nog de verdere emotionele schade die ons dit weer brengt!
Ook heeft de wetgeving in Nederland bepaald dat ook mijn nieuwe partner mag opdraaien voor jouw laksheid. Want voor het berekenen van de kosten van een advocaat en griffierecht word ook zijn inkomen mee berekend. Het rare is alleen wel. Dat hij maarliefst 5 jaar in het leven van mijn dochter moet zijn om überhaupt aanspraak te kunnen maken op enige vorm van gezag.
Er word niet gekeken naar een biologische vader die niet betaald voor zijn dochter. Niet de afspraken in het ouderschapsplan nakomt. Laat staan überhaupt iets met zijn dochter te maken wil hebben. Het al 5 jaar inmiddels laat afweten!
En dat maakt me ZO boos en geeft mij zo'n machteloos gevoel. Want nu, ook ivm die wet persoonsgegevens werd mij wel verteld dat jij verkast bent naar België. Maar dat zij mij jou adres niet mogen geven.
Dus jij word beschermd.
En ik word behandeld als crimineel. Want ik mag geen id kaart aanvragen voor mijn dochter! B e l a c h e l i j k!
Wederom, zelfs na 5 jaar komt jouw uitspraak weer uit. En je doet er geen reet voor. Je laat me bloeden over de rug van onze dochter. Correctie; mijn dochter
reacties (0)