Voor het eerst met mijn meisje op vakantie!

Yesss, eindelijk gaan we dan op vakantie! Hooray! Wat een feest. Zo fijn en zo blij ben ik dat we na een heftig jaar gaan. Ik heb soms nog steeds last van mijn postnatale depressie en die komt dan ook na een hele tijd weer opspelen wanneer mijn kleine meid buikgriep heeft tijdens de vakantie.
Pfff wat voel ik me weer slecht, ik kan zoveel piekeren dat ik weer amper geniet. Ik dwing mezelf tot genieten maar nee hoor, het lukt niet. Tot ik weer mijn gedachtes accepteer en ze probeert los te laten. Ik maak me zo druk om m’n kleine schat.. wat als dit of wat als dat? Drinkt ze genoeg? Kan ik dit allemaal wel aan.
Ik vind het moederschap op deze momenten zo pittig en het liefste wens ik dat ik voor altijd al haar virusjes en ziektes over mag nemen. Als dat toch eens zou kunnen...

Ik vind het nog steeds lastig en nog steeds baal ik van mezelf na die pittige dagen. Terwijl ik weet dat het erbij hoort en ik kom er wel.. het gaat steeds beter maar oh wat baal ik. Wanneer ben ik weer helemaal mezelf en kan ik dit alles loslaten, mijn verleden en de postnatale depressie? Het komt echt goed, ik hoop het zo...