Nee, nee! Alsjeblieft niet van voor af aan

Ik ben zo ontzettend ziek geweest in de eerste weken van m'n zwangerschap (week 5 t/m 9).
2 keer opgenomen wegens uitdrogingsverschijnselen en er werd al gesproken over sondevoeding, want ik gaf minimaal 15 keer per dag over.
Sinds een week/anderhalf gaat het met het overgeven harstikke goed. De misselijkheid was er nog wel non stop, maar ik hield dingen binnen.
Ik ging ook steeds meer eten uitproberen; denk aan bijv. groentesoep. Niet dat het wilde, maar ik probeerde het wel.
Af en toe uit even naar beneden. Even met m'n vriend op de bank zitten en af en toe in bad. Het was nog niet veel, maar het leek dus allemaal de goede kant op te gaan (ben nu 10w5d zwanger), tot aan gisteren.
Gisteren had ik weer een hele slechte dag waarbij ik weinig kon en de misselijk weer toe nam. Ik dacht toen nog: ach, kan een keer gebeuren. Een slechte dag hoort erbij. Als we maar de goede kant op gaan.
Maar vandaag gaat het nog slechter dan gisteren! De misselijkheid is weer intens. Ik heb de hele tijd weer het gevoel over te moeten geven en ook het maagzuur is weer lekker bezig. Eten gaat ook weer een stuk slechter.
Ik dwing mezelf om te eten, maar deed het liever niet.

Ik ben zo verdrietig en zo bang! Bang dat alles weer van voor af aan begint.
Bang dat ik straks weer begin met overgeven en weer uitdroog.

Ik kan wel huilen. Straks zit ik weer weken aan bed gekluisterd met het eeuwige gevoel van misselijkheid.
Ik ben nu al bang voor morgen.

Ik weet niet goed wat ik met dit verhaal bereiken wil, maar ik moest het even typen.
Meer mensen die hier last van hebben?