Bezorgd

Pfff last van slapeloze nachten. Eerst omdat we de uitslag nog niet hadden, nu omdat we juist de uitslag wel hebben.
En maar malen en piekeren. FIjn dat we nu weten dat het jammer genoeg niet helemaal goed zit bij mijn lief maar ben bang dat het met mij ook niet goed zit.
En wat als dat zo is? Wat gaan ze dan doen? Hoe lang gaat het dan nog duren? Kunnen we uberhaupt wel kinderen krijgen? Wat als we geen kinderen kunnen krijgen? Allemaal vragen die door mn hoofd gaan. Keer op keer op keer op keer. Pfff vermoeiend! En dan hoor je je vriend zo vredig slapen, die lijkt zich geen zorgen te maken. Of hij laat het zo over komen. Als we het er over hebben is hij ook zo nuchter, we zien het allemaal wel zegt tie dan. Is dat man eigen? Pfff ik maak me veel te veel zorgen en we zijn nog maar net begonnen. We moeten nog met alle onderzoeken beginnen. En ook nog op alle uitslagen van die onderzoeken wachten. Ik haat wachten. Daar gaat nu ons leven uit bestaan, uit wachten. Wachten en geduld hebben, meer kunnen we niet doen. Wat een hel, nu al.. Ik hoop zo op een wonder! Ik ben totaal niet super gelovig maar nu bid ik toch ineens en hoop ik dat iemand een wonder kan verrichten. Ons geduld word op de proef gesteld. Als ik echt iets wil ben ik daar heel slecht in, in geduld hebben. Met anderen heb ik super veel geduld maar gaat het om mezelf of om iets van mij en mn lief, dan heb ik geen geduld en moet ik het het liefst nog vandaag. Maar goed adem in en adem uit, relax Dees het komt echt allemaal goed

132 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • mama-van-A-M-Z-R-R

    Mannen verwerken tegenslagen anders dan vrouwen. Die zien het allemaal een stuk feitelijker, terwijl wij er uren/dagen/weken/maanden nog over kunnen gaat zitten piekeren... Succes met alles wat nog komen gaat. De weg naar het krijgen van een lief klein babytje gaat helaas niet altijd over rozen, maar het is het het wel waard!

  • lieske84

    dat is het verschil tussen mannen en vrouwen, vrouwen denken meer over alles na en uiten het meer en mannen zijn meer binnenvetters. ik dacht ook toen wij het ziekenhuis traject ingingen dat het hem niks deed maar dat doet het hun wel ,alleen laten ze het niet zo merken als ons. Ik hoop voor jullie dat jullie snel wijzer worden, wij zijn toen in juli ook begonnen met een gesprek bij de huisarts en daarna ging het best snel ,want in september gestart met clomid en in november een positieve zwangershapstest in handen, dus ik hoop dat het bij jullie ook allemaal snel duidelijk is! ik ga voor jullie duimen

  • surroKIWIbaby

    echt het verschil tussen man en vrouw... mijn vent slaapt ook altijd overal doorheen als ik lig te piekeren. Hopelijk krijg je gauw te horen waar je aantoe bent meid

  • mamma3

    Dit is waar je niet op hoopte..en nu inderdaad geduld hebben. Heb van heel dichtbij meegemaakt Hoe moeilijk de weg is die jullie moeten gaan bewandelen en hoop voor jullie op een wonder inderdaad..En anders het belangrijkste; blijf eerlijk en open naar elkaar zonder een 'zeur' te worden die niet meer gehoord word door de partner. Hoop dat ze voor jullie wel de juiste middelen hebben en er voorlopig niet van uit gaan dat er bij jou wat mis is voordat je daar uitslagen over hebt hè. .

  • xCiinndy

    Het kan een hele lange weg worden, maar houdt hoop en de wonderen zijn de wereld nog niet uit. In ieder geval nooit opgeven. Als je benieuwd bent naar alle onderzoeken, struin mijn blogs maar eens af.. succes

  • Pink-Lady

    Meid wat vervelend zeg en heel rot dat jullie zo moeten wachten enzo. Hopelijk kunnen ze jullie gauw helpen en mogen jullie gauw een kleintje verwachten!