F.enna ernstig ziek.
Wanneer ik inlog verschijnt er confetti in mijn scherm. 'Hoera' ik ben 1000 dagen lid van BB, maar ik ben absoluut niet in een feeststemming. Na mijn vorige bericht is het ineens flink bergafwaarts gegaan met mijn dochtertje F.enna. Het meisje dat op de medium care lag en geen infuus meer nodig had werd ineens flink ziek. Ze begon eerst wat te spugen, had de dag daarna spuitluiers, de dag daarna dipjes in haar ademhaling waardoor ze weer ondersteuning nodig had en toen ging het snel.
Terwijl ik een ontspannen ochtend had met een vriendin die me opzocht en het gevoel dat het ons gezinnetje nu eindelijk eens voor de wind leek te gaan, werd ik in het Ronald McDonald Huis gebeld door het ziekenhuis waar ons 'gezonde' dochtertje ligt. Het ging ineens erg slecht, ze ging met spoed terug naar de Intensive Care, moest aan de volledige beademing en kreeg per direct antibiotica. Als bij haar zusje L.inn zag haar buik er niet goed uit en daarom was de verpleging bang dat ook zij een darminfectie zou kunnen hebben met kans op een perforatie.
Mijn man en ik haastten ons naar het ziekenhuis, waar direct rekening werd gehouden dat ze wellicht ook binnen 24 uur naar een academisch ziekenhuis zou moeten voor een operatie. Wat een ontzettende tegenslag.
Inmiddels zijn we twee dagen verder en is er (nog) geen perforatie opgetreden wat goed nieuws is. Het slechte nieuws is dat de eerste antibioticakuur na 36 uur nog steeds geen enkele verbetering heeft laten zien, daarom zijn ze gisteren met een zwaardere en bredere antibioticakuur gestart die hopelijk wel een verbetering gaat laten zien. Wat de artsen vooral zorgelijk vinden is dat onze beide meisjes na elkaar zo ontzettend ziek zijn geworden terwijl kweekjes van het bloed, speeksel en ontslasting geen enkele bacterie hebben laten zien die de veroorzaker is. Erg vreemd.....
Wat de ernst van deze situatie nog eens (qua gevoel) versterkt is het overlijden van 3 kindjes op de afdelingen waar beide meisjes liggen. In Maastricht maakte ik het van dichtbij mee (gordijn om couveuse en huilende verpleegsters) en mijn man heeft het in Veldhoven meegekregen (paniek in de kamer naast ons meisje en de volgende dag een lege kamer..). Wanneer dan ook ons meisje een van de 'probleemkindjes' van de afdeling wordt, besef je je des te meer op welk randje dit kleine meisje balanceert. Als je dan aan de couveuse zit en je hand op haar hoofdje legt voel je je zo machteloos. Dan doet je hart letterlijk pijn van verdriet.
Ik krijg trouwens ook regelmatig de vraag hoe het met mij gaat. Nou, ik ben leeg... Vooral emotioneel ben ik volledig uitgeput. Ik slaap relatief goed en de borstvoeding loopt ondanks alle spanningen goed door. Ik doe er dan ook veel voor om dit op pijl te houden in de hoop dat beide dames straks voldoende aansterken om de enorme voorraad die ik nu heb opgebouwd op te drinken.
Dames ik heb het gevoel dat er niet genoeg kaarsjes gebrand en duimen gedraaid kunnen worden voor onze meisjes. Dus alle hulp is welkom.
Liefs van een bezorgde moeder van drie mooie krachtige meisjes
reacties (0)