Vanochtend ging om 7.30 mijn telefoon met het meest verschrikkelijke nieuws dat je je kunt indenken. Een van mijn beste en liefste vriendinnen is vannacht bij een auto-ongeluk om het leven gekomen. Pas 34 jaar oud, laat zij een man en twee kinderen van 3 jaar en 5 maanden achter.
Ik kan het nog steeds niet bevatten. Vorig weekend zaten we nog gezellig samen met de kinderen op het terras. Onze dochters speelden heerlijk samen, de kleine lag te slapen en wij hadden echt de tijd om weer eens goed bij te praten, daarna zijn we een ijsje gaan eten met z'n allen. Wat was het leven goed, daar moesten we ondanks de drukke agenda's toch echt vaker tijd voor maken.
Helaas is die tijd ons niet gegeven. Ik kan niet stoppen met huilen, nog nooit ben ik iemand verloren die me zo na stond en wat doet dat ongelooflijk veel pijn.
Het gaat nog heel lang duren voor ik dit grote verlies een plekje kan geven.
reacties (0)