Ik wil terug op die roze wolk..
Daar zit je dan. Vandaag 20 weken zwanger. En wat was ik blij dat ik dit had bereikt na onze miskraam in november..
Helaas kan ik alsnog niet echt genieten momenteel. Maandag de 20 weken echo gehad. Ze zagen een afwijking aan het hartje en stuurden me door naar het ziekenhuis. Vanaf toen sloeg de paniek al aardig toe. Gisteren uiteindelijk naar het ziekenhuis gegaan waar ze dus 3 afwijkingen vonden. Op zichzelf waren de afwijkingen niet heel ernstig, maar doordat het er meerdere waren wilden ze toch verder onderzoeken.
Ik mocht gelijk een vruchtwaterpunctie laten doen en zowel ik als mijn partner moesten bloed laten afnemen. Die vruchtwaterpunctie was nou niet echt relaxed. Wat een pijn deed dat! En nu? Nu afwachten. Volgende week de uitslag en ook nog eens terugkomen voor 2 echo's waaronder 1 echo die gedaan wordt door iemand die meer verstand heeft van het hartje.
We hebben geen idee wat we kunnen verwachten. Het kan iets heel kleins zijn, maar dus ook iets ernstigs waarbij we moeten nadenken over of we het kindje willen laten leven
Niet echt iets om mee bezig te zijn als je wilt genieten van je zwangerschap..
We proberen positief te blijven, maar als ik heel eerlijk ben, moet ik zeggen dat dat best tegenvalt soms. Ik ben een emotioneel wrak en heb best veel lichamelijke klachten. Voel me eigenlijk al een tijdje behoorlijk beroerd, maar ben altijd doorgegaan omdat ik niet nu al thuis wil zitten en dan vervolgens gezeur krijg van o.a. schoonmoeder die het nergens mee eens is en in wiens ogen ik enorm veel fout doe. Toch zit het emmertje nu echt vol. Vandaag dus ook maar ziekgemeld op werk. Die waren er ook niet bepaald blij mee, en wilden er eigenlijk ook niet akkoord mee gaan omdat er geen vervanging was. Eerlijk gezegd kan ik die stress er op dit moment niet bij hebben. Ik maak me al snel zorgen over hoe nu verder qua werk. Wil het liefst altijd door blijven gaan, maar de koek is nu even op. En die struggle vind zowel ik als mijn werkgever aardig lastig. Misschien toch maar even naar de bedrijfsarts? Blijf het toch bizar vinden hoe vaak ik hoor (en nu ook zelf meemaak) dat werkgevers zo moeilijk kunnen zijn bij zwangeren. Je verandert er uiteraard weinig aan, maar het zou wel een last van mijn schouders zijn als ik daar niet over hoefde te stressen.
Al met al is het best een lastige situatie. Ik zou zo graag op die roze wolk willen zitten nu. Lekker genieten van mijn zwangerschap.. Maar we vechten nu eigenlijk vooral voor onze relatie, onze kleine jongen en voor wat positiviteit. Al is dat laatste nu best lastig, we hopen nog steeds enorm op een gezonde, kleine jongen straks.. 💙
reacties (0)