Elke dag weer anders
Telkens kom ik hier mijn verhaal doen..
Dan gaat het weer goed en dan weer niet..
Moet voor jullie ook verwarrend zijn... ik zelf wordt er nu helemaal gek van..
De ene dag zie ik alleen maar zon en de goeie dingen en
dan de andere dag is alles zwart en kan ik alleen maar huilen..
Ik voel me zo enorm verward...
Het ggz ben ik mee gestopt want werd er gewoon niet beter op...zeker niet omdat ik 45 min aan het lopen was en ik dat gewoon niet meer kan..
Ik ben zo moe van alles wat er gebeurt en rust wordt me blijkbaar niet gegund..
Ik voel me heel alleen... terwijl er genoeg mensen zijn om me heen..
Waar komt het toch door.. Mijn relatie is niet meer wat het was..ookal doen we onze best..
Soms wil gewoon alles opgeven gewoon weg omdat ik zo moe ben..
Mijn emoties komen en gaan steeds.. wat weer erg verwarrend is voor iedereen om me heen maar vooral voor mezelf.. Dan zeggen mensen laat je dan helpen maar ik ben het zo zat, al die instansies en therapieen.. Ik ken vanaf me 14de niks anders... ik ben 21 en nog steeds wordt ik begeleid.. ik voel me zo niet normaal...
Ik werk niet en dat wordt me soms ook voor de voeten gegooit..
Ik zou zo graag willen werken zo graag gewoon normaal zijn maar ik durf en kan het nu niet aan.. ik wil niet meer terug vallen..
Het rotte is gewoon... het ging goed met me..
me buien waren vrijwel weg en ik kwam weer rustig aan terug naar de oude ikke..
Maar sinds het gedoe met mijn broer en schoonzus en vooral de dood van me oma ben ik mezelf weer vaak kwijt.. Ik heb zown trap gehad van me broer.. dat mijn hart gewoon zeer doet.. Ik heb alleen mijn zusje nog.. samen hebben we altijd veel meegemaakt maar we hebben ook vaak genoeg ruzie..maar niet zo.. ik weet dat me zusje me niet zal laten vallen maar dat dacht ik ook van me broer.. nog onzekerder ben ik er zeker door geworden..
Het heeft ook zijn tijd nodig maar ik wordt er echt dol van..
Mijn hart schreeuwt ga naar hem toe.. praat erover...maar mijn verstand en gevoelens zeggen dat ik niks moet doen.. zo ook mijn familie..
Pff jullie kunnen ook lezen in de vorige blogs dat het inderdaad al een paar weken niet zo lekker loopt..
Overal loopt het niet lekker lijkt het wel.. Sinds me lieverd werkt zijn de spanningen ook hoger.. Vind het dan ook heel moeilijk om er over te schrijven... wat als ik wat verkeerds zeg en het hem niet goed valt..
Soms voel ik me zo hopeloos.. geen geld, geen rust, niks..
Alles is sterker qwa gevoelens... soms lijk ik wel een orkaan.. zo enorm boos over kleine dingen..maar ik ben zoals ik al vaker schreef gewoon zo moe..
Ik probeer er vanalles aan te doen, vroeg naar bed, in bad liggen.. tussen door slapen maar niks helpt.. en ja dat alles helpt mijn humeur ook niet..
Het is weekend...daar kijkt iedereen naar uit, behalve ik..
Niks te doen.. nooit eigelijk..of ik moet geluk hebben dat er bezoek komt..
Nu ben ik afgelopen donderdag wel in roermond geweest voor ene paar uurtjes...
Maar nu mis ik het daarheen gaan nog meer..
Een vriendin had die avond een feestje.. bij haar thuis..
En ja natuurlijk ik kan niet... heb een kleine en tom werkt..
Al die dingen die ik mis.. soms maakt het me zo verdrietig.. ik wil gewoon graag eens in de tijd megan kunnen zijn maar mijn schuldgevoel tegenover me lieverd is dan veel te groot..
Wat moet hij dan? De hele week werken en dan in het weekend oppassen want vrouwlief wilt een avondje stappen.. Pfff soms zou ik willen dat ik alleen was.. mijn eigen dingen weer kon doen maarja me meisje is me alles..tuurlijk... het zal ook wel aan mij liggen..moet er na bijna 2 jaar nog steeds aan wennen dat ik moeder ben..
sorry voor mijn klaagblog alweer maar durf niet meer via hyves zo mijn gedachten te leggen..
wat als ik weer iemand kwets en ik dus weer iemand kwijt ben..
Nee dan liever hier..waar ik weet dat de mensen de dingen lezen zoals ik ze bedoel..
xxx
reacties (0)