Al een maand geleden..
Hey lieverds,
Het is nu al meer dan een maand geleden dat mijn lieve oma stierf en begraven werd..
Nog steeds is de familie bezig met haar huis op te ruimen, en ik ga las alles goed is komend
weekend voor het laatst naar rotterdam..
Hierna kan ik nooit meer in het huis van me oma..
Dit hakt er echt in.. Ik had voor mijn gevoel niet echt afscheid kunnen nemen maar nu moet het...
We zullen nooit meer koffie drinken in haar huisje..
Straks wonen er gewoon andere mensen..in haar huisje, het huisje waar ze bijna 20 jaar in leefde, waar ik regelmatig bleef logeren en zown fijne herinneringen aan heb..
Ik wou dat ik de tijd kon terug draaien en de kanker in haar weg kon toveren..
Je denkt altijd ow dat overkomt ons nooit, en dan komt het opeens heel dichtbij..
Het is zo enorm snel gegaan.. 3 maanden maar..
3 heftige maanden, vol verdriet,hoop en liefde..
Ik ben blij dat ik gewoon nog met oma heb kunnen lachen,
kunnen praten over me meisje en over me lieverd..
Ik vind het ook vreselijk moeilijk om tegen mezelf te zeggen dat ze er gewoon niet meer is..
Probeer het te vermijden maar ze duikt overal op in me hoofd,
als ik een muziekje luister, of als me moeder iets zegt..
En dan me meisje.. Ik heb onze 4 generatie foto voor haar in een lijstje gedaan voor op haar kamer.. Gek genoeg weet ze gewoon wie er op de foto staan..
Omi..ik mis u...
Hopelijk slijt dit verdriet...
rust zacht...
reacties (0)