Zwanger en Ziek: Duivelse Dilemma van Werkgeversadvies

Allereerst wil ik een enorme dankjewel uitspreken voor jullie fantastische steun na mijn vorige blogpost. Ik had echt niet verwacht zoveel reacties te krijgen. Hoewel ik ze niet allemaal persoonlijk heb kunnen beantwoorden, waardeer ik ze stuk voor stuk enorm. Dus, vanuit het diepst van mijn hart: super bedankt voor alle steun!

Maar nu komt er een wending in dit verhaal. Voor degenen die mijn vorige post hebben gemist, raad ik aan even terug te gaan om het hele verhaal te lezen in vorige blogpost. Hier is een korte samenvatting: ik kamp al bijna een jaar met burn-outklachten en recent ontdekte ik dat ik zwanger ben. Maar mijn werkgever lijkt sterk aan te sturen op een VSO (Voorstel van Sociaal Overleg), wat de zaken behoorlijk ingewikkeld maakt.

Vandaag ben ik dus naar de bedrijfsarts geweest. Meteen gaf hij aan dat werkgever een flinke mail had gestuurd en ze een flink gesprek hebben gehad en leek veel druk op te zitten direct. Ik heb hem mijn hele situatie uitgelegd, inclusief het VSO waarbij ik tot 1 november 100% salaris krijg doorbetaald. Tot mijn verrassing noemde hij dit een goed aanbod en raadde hij me aan het te accepteren.

Hij illustreerde zijn standpunt met een schrijnend voorbeeld van een andere patiënt die het VSO niet had getekend en de hele dag in aula moest schoonmaken terwijl niemand die aula gebruikte en uiteindelijk werd weggepest door zijn werkgever en met niets wegging. En wanneer ik dat soort werkzaamheden dus niet zou doen. Er een loonsanctie zou komen. Is dit om mij bang te maken of echt te behoeden? En word je in zwangerschap niet altijd beschermd hiervoor of is dit serieus een situatie die kan gaan komen?

Hij beweerde zelfs dat zwangerschap geen reden is om thuis te blijven en dat ik nog steeds belastbaar ben voor werk, ondanks mijn zwangerschapsklachten zoals extreme vermoeidheid, vlekken voor gezicht, misselijkheid en overgeven.(lig letterlijk hele dag in bed van de ellende)

Maar eerlijk gezegd begrijp ik niet hoe ze niet zien hoe ziek ik me voel. Hij vond zelfs dat ik net zo goed op het werk kon zijn, omdat ik nu toch ook in zijn spreekkamer zat. En vond dat ik dus ook kon werken. (Ben zelfs door mn moeder gebracht zo ziek ik me voelde, mn moeder zat naast me tijdens het gesprek) Maar zulke gesprekken zijn ontzettend stressvol, vooral gezien de gehele gecompliceerde situatie.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn zware zwangerschapsklachten (HG). Hij vond dat de burn-out nog steeds op de voorgrond stond en dat ik met het tekenen van het VSO eventueel direct , in een keer dus, mijn salaris tot 1 november kon krijgen, in een keer gestort, gevolgd door een WW-uitkering en daarna zei die dus dat ik mogelijk vervroegd zwangerschapsverlof in de ww kon aanvragen. (Hij zei dus ook omdat nu je ziekte burnout op voorgrond staat maakt niet uit dat je vso tekent dat je niet ziek bent want daarna kan je de zwangerschaps gerelateerde gedeelte bij uwv aangeven en dan is het weer een andere ziekte. Maar huh? Dat heb ik toch nu al. Maar hij probeert zo te schetsen dat die zwangerschaps klachten nu nog niet zijn en ik deze beter tijdens ww kan aangeven, want dan is het een andere ziekte? TERWIJL IK DIE NU JUIST HEB 😭🫠

Maar eerlijk gezegd begin ik steeds meer te twijfelen aan de hele situatie. Het lijkt erop dat mijn werkgever gewoon van me af wil, vooral nu ik ook nog eens met een nieuwe 'ziekte', oftewel zwangerschap, te maken heb. Maar omdat bedrijfsarts en nu dus ook tussen zit denk ik dat hij wel makkelijker vind als ik dus teken. Dan is die van dit gezeik natuurlijk 'af'. En dan te bedenken dat dit al mijn tweede bedrijfsarts is, omdat de eerste ook al niet helemaal lekker liep, waar tussen ook werkgever zat, wat arboarts assistente uiteindelijk ook beaamde en ik een nieuwe kreeg. Wat kan ik na 2e bedrijfsarts doen? Zijn er nog wel keuzes..?

Met al deze vraagtekens in mijn hoofd heb ik vanochtend het UWV gebeld. Zelfs zij vonden het vreemd dat de bedrijfsarts het VSO als beste optie beschouwde. En vond dat deze neutraal moest zijn. Maar tegelijkertijd word bedrijfsarts als bindend gezien en wat hij oordeelt, ben ik dus verplicht te volgen.

Ook mijn juridisch adviseur was geschokt door de situatie en vond het vreemd dat de bedrijfsarts het VSO aanraadde. En zei dat er iets niet klopte. Maar ze adviseerde me om bij mijn standpunt te blijven als ik me echt ziek voelde, maar dit een lastige weg zal worden. Ze vond het aanbod van 100% loon tot 1 november wel al erg goed.

Dus hier sta ik dan, met mijn rug tegen de muur. Moet ik het VSO tekenen voor vrijdag 12 uur, of loop ik het risico dat mijn leven op het werk een hel wordt als ik weiger? Ik hoop dat er meiden zijn die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt en me kunnen adviseren over wat ik nu moet doen.

💕