Kraamperiode
In een vorige blog heb ik laten weten dat m'n dochter is geboren, en wat een mooie meid is ze, en zo heerlijk tevreden dat ze is. Het is alleen balen dat ik elke keer op en neer moet rijden naar het ziekenhuis, ik bezoek haar elke dag sinds m'n ontslag, ze ligt nu 2 weken in het ziekenhuis, we gaan de 3e week in. Na de geboorte heeft de kinderarts Tiffy nagekeken en was alles in orde, op een gegeven moment was de voeding een probleem omdat ze niet alles opdronk en er te veel langs de mond liep. Nou moet ik ook wel eerlijk zeggen dat ik bij 1 verpleegkundige een beetje geirriteerd van raakte. In het ziekenhuis zie je in de 1e week zo veel verschillende mensen, niemand die wat over haar voeding zei, tot er een jonge meid kwam en met de neus bovenop ging zitten en kijken hoeveel melk langs de mond liep, dat was 1 ding waar ik al niet zo goed tegen kon, dat als 1 me op de vingers wordt gekeken en 2 dat zij vervolgens gaat melden dat ze niet goed drinkt, en dan ben je bijna de kraamweek voorbij. Heb ik op een gegeven moment tegen haar gezegd, waar de kinderarts, een stagiair en m'n vader bij zat. Ik zei: ik hoor alle dagen na de geboorte niets over de voeding, en met alle respect sinds jij er bent, is het ineens mis." Normaal gesproken had ik dat anders niet gedaan, maar ik raakte er zo gefrustreerd van, en vanaf dat moment kwam er eigenlijk steeds weer dingen bij waardoor Tiffy langer moest blijven. Ze vonden haar aan de gele kant en wilden dat ze het zelf ging doen. Dan moest Tiffy dus de geelzucht zelf goed uitpoepen, maar om dat te kunnen doen moest ze wel goed gaan drinken, dat geelzucht ging niet zo 1,2,3 weg. Had ze een nachtje op de billieblanket gelegen, per dag gingen ze dan alles bekijken bij haar, op een gegeven moment was ze zo vaak in haar hakjes geprikt, het is zo naar om te zien. Ik heb zo vaak gezegd, doe haar dan meteen onder een dubbele lamp, maar dat deden ze niet omdat ze wilden dat ze het zelf ging doen en de waardes niet boven de grens waren. Dus ja, je kunt je dan wel voorstellen dat je er op een gegeven moment moedeloos van wordt. Ze hadden tussendoor ook al paar keer groen licht gegeven om samen naar huis te kunnen gaan, des te kutter het is als de grond weer onder je voeten worden weggeschopt. Toen ik thuis was gekomen, volgens mij in de eerstvolgende nacht hadden ze haar onder een dubbele lamp gedaan omdat de waardes toen wel boven de grens waren van de geelzucht. Daarna was het ook heel goed te zien dat haar huidje weer mooi roze is. Toen was dat dus goed, maar de kinderarts ging haar nakijken en hoorde een ruisje bij haar hartje, ik zat meteen al met m'n hoofd in groningen. Maar blijkbaar is dat normaal bij alle baby's die net geboren zijn, alleen bij de 1 is dan na de geboorte iets bij het hartje al meteen gesloten en soms duurt dat eventjes, dat kan dus een jaar duren voordat het dicht is. Ze blijft dan wel onder controle en houden ze dat in de gaten. Maar een ruisje is niet een reden om haar te houden, maar nu heeft ze ook een verkoudheid erbij gekregen, ze zeiden toen de sondevoeding werd aangebracht dat ze daar iets snotterig van kan zijn, maar nu vonden ze dat 37,5 aan de ruime kant is voor een baby en dat samen met snotterig zijn, hebben ze dus geconstateerd dat Tiffy nu een virusje onder de leden heeft. Nu moet ze dat eerst uitzieken voordat ze naar huis mag, het ziekenhuis en prevos hebben allebei groen licht gegeven dat Tiffy met sondevoeding naar huis mag. Dus hopelijk gaan ze maandag een datum prikken wanneer ze naar huis mag, uiteraard als de verkoudheid minder is geworden. Het duurt me gewoon te lang allemaal, ik had me de kraamweek echt niet zo voorgesteld. Ik wil haar gewoon graag bij me hebben.😢
reacties (21)