Update + weer thuis

Na een aantal onzekere dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen, heb ik dinsdag zelf besloten om naar huis te gaan. Tegen doktersadvies in...

de dagen ervoor heb ik veel bloedverlies gehad en het leek erop of de bevalling ging doorzetten. Gelukkig was dat niet het geval. Toen dinsdag het bloedverlies ook minimaal was werd er besloten om het nog een dag aan te kijken en dan te beoordelen of ik naar huis mocht. Mijn buik bleef namelijk erg onrustig, maar het deed verder gelukkig niks meer. Maar sochtends kwam de voedingsassistent het ontbijt brengen en ik bestelde zoals gewoonlijk 2 beschuitjes. Wat voor mij al erg veel is aangezien ik veel moeite heb om te ontbijten. Helemaal om 7 uur sochtends... Het duurt voor mij gewoon even voordat alles op gang komt en dat ik wat weg krijg. Thuis eet ik meestal rond een uurtje of 10.

ze vindt dat ik te weinig eet en kwam meteen met die ranzige nutridrink aanzetten.. ( ze kent mij nog van vorig jaar en dacht volgens mij dat ik nog steeds problemen met eten heb ) Vorig jaar ging het dan ook wel heel slecht met mij. Mede doordat ik in een depressie zat. Ze hebben mij toen gedwongen een sonde te nemen. Ik heb mij toen nog nooit eerder zo slecht gevoeld. Maar goed. Het eten gaat nu prima. Oke.. Ik eet waarschijnlijk minder dan de meeste zwangeren. Maar wel voldoende.. Ik zag meteen al die ellende van vorig jaar weer voorbij flitsen. En hier had ik geen zin in. Ik zei al tegen mijn man: let op, de diëtist staat zo bij mijn bed... En ja hoor... Eerst kreeg ik de voedingslijst die ik moest bijhouden, toen kwam de maatschappelijk werkster, psychiater en uiteindelijk de diëtiste. Ik was het werkelijk spuugzat! Ik was ook echt niet van plan om die lijst in te vullen. Ik en mijn man weten dat het nu goed gaat. Ik ben deze zwangerschap aangekomen, de baby groeit goed en heb genoeg energie. Wat is fan het probleem? Ik heb geen eetstoornis, ik weet dat ik smal ben en bijna geen buik heb, maar het gaat goed. Bovendien is dat een bekend symptoom van mijn ziekte dat je snel afvalt zonder daar iets voor te doen. En als ik moe ben ( van de pijnlijke harde buiken en 3 nachten niet kunnen slapen ) zie je dat erg snel aan mijn gezicht.  Er wordt er meteen vanuit gegaan dat ik een eetstoornis heb. Terwijl ik nog lekker met een vriendin aan de bigtatsys en ijsjes heb gezeten de dag ervoor. Ik had vorig jaar trouwens ook geen eetstoornis hoor. De baby drukte te veel in mijn maag. Toen ik bevallen was kon ik meteen meer eten. Maarja probeer dat maar eens duidelijk maken als ze zelf overtuigd zijn van hun standpunt...

ik was het dus spuugzat dat ik weer zo behandeld werd. Ik heb mijn spullen gepakt en gemeld dat ik meteen naar huis ging en wel belde als ik het niet zou vertrouwen. Ze hebben mij laten gaan ( ze konden toch niet anders ) en drukte mij oo het hard dat ik niet te lang moet wachten met bellen. Dat hebben ze wel goed gezien, want ik ben niet van plan om te bellen met een beetje bloedverlies. Als het nu niet binnen 3 uren stopt of als ik de harde buiken weg moet puffen, dan bel ik wel.

en nee dan ben ik niet gewoon koppig... Ik stress enorm in het ziekenhuis en als ik bij ieder drup mij meld, dan word ik steeds weer opnieuw opgenomen. Met als gevolg stress... Wat niet bepaald goed is voor mij omdat ik door stress ook moeilijk kan eten.

het gaat nu ook wel redelijk. Nog steeds een erg onrustige buik en inmiddels al 2 bloedingen gehad. Maar ik voel de beeb super goed bewegen en ben een stuk rustiger en uitgeruster thuis. Bovendien heb ik thuis hulp van de thuiszorg dus ik kan lekker rustig aan doen.