Bevallingsverhaal

Woensdag had ik een afspraak staan in het ziekenhuis voor een groeiecho. Deze heb ik niet gehaald doordat ik onderweg naar het ziekenhuis met de auto langs de weg kwam te staan. De moter van de auto was vastgelopen omdat manlief was vergeten olie bij te vullen... Gelukkig kwam ik niet midden op de snelweg stil te staan en is alles goed afgelopen. Ik had alleen die dag al het gevoel dat ik een heel klein beetje vochtverlies had. Het was wel zo weinig dat ik niet dacht dat het vruchtwater was.

De volgende dag kon ik dan wel komen voor de groeiecho. Deze was helemaal goed. Dus we hebben een afspraak gemaakt voor de week daarna. Tenzij er natuurlijk nog wat zou zijn waarvoor ik moest komen. Thuis bleek ik weer wat vochtverlies te hebben, maar nog steeds weinig. Ook kreeg ik weer heel licht bloedverlies. Dit heb ik de hele zwangerschap gehad dus daar schrok ik niet echt van. Alleen bleef het bloedverlies nu doorgaan. Normaal stopt het binnen een uur wel weer maar nu dus niet. Maar omdat het nog steeds minimaal was heb ik nog niet het ziekenhuis gebeld. Uiteindelijk stopte het savonds.

Vrijdag kreeg ik weer bloedverlies, weer minimaal maar mijn harde buiken die ik al weken de hele dag lang had begonnen soms wat pijnlijk te worden. Smiddags kreeg ik een hele grote bloeding dus uiteindelijke toch maar het ziekenhuis gebeld. Ik moest komen en natuurlijk oo blijven. Ze deden wel erg makkelijk vond ik zelf. Ik heb namelijk al tijden om de 3 minuten harde buiken maar nu deed 1 op de 3/4 een beetje pijn. Ze deden daar helemaal niks mee. 

Zaterdag weer bloedverlies. Als ik dat niet had gehad hadden ze mij naar huis gestuurd. Maar ik moest nog een dagje blijven. Ik kreeg steeds neer harde buiken die ook allemaal iets gevoelig waren. Uiteindelijke op aandringen van mij gingen ze voelen naar ontsluiting. Dit was smiddags. Het deed verder niks. Ik had wel 2 cm ontsluiting maar ze zeiden dat het zou komen omdat ik al 2 kids heb. Als de harde buiken pijn bleven doen zouden ze om 16 uur weer kijken of het iets deed. 19 uur kwam er dus pas weer iemand kijken. Ik had niet meer ontsluiting maar de baarmoederhals was nu wel helemaal verstreken. Ze zeiden dus dat het nog steeds niks deed eigenlijk. De harde buien waren wel pijnlijk maar lang niet allemaal. Dus uiteindelijk hebben ze mij een prik met pethedine gegeven in de hoop dat ik even kon slapen. Dit lukte niet maar ik voelde even helemaal geen pijn.

Ik was er ook van overtuigd dat alles zou afzakken. Ik probeerde dus te slapen maar dit lukte niet. Toen de pijnstillers begonnen uit te werken kreeg ik toch weer wat krampen . Maar heel weinig dus ik en de arts dacht dat het niet zou doorzetten. Toen ik weer wilde gaan proberen te slapen verloor ik een enorm groot bloedstolsel. Nu wist ik het zeker. Het ging wel doorzetten. Ik kreeg al iets meer krampen maar nog niet heel erg, dus toch maar weer proberen te slapen. Mijn man was nog even een spelletje aan het doen op de iPad en toen hij uiteindelijk ook wilde gaan slapen brak het echt los. Ik drukte op de bel en eiste bijna dat er nu echt iemand moest kijken. De verpleegkundige twijfelde geen moment en bracht mij naar de verloskamers. Daar braken meteen mijn vliezen! Snel mijn broek en alles uit en laten voelen naar ontsluiting. Ik had 6 cm. De verloskundige ging even weg en toen voelde ik hem al er uit komen.. De verpleegkundige zei tegen mij dat ik de weeen weg moest puffen, maar dat kon niet. Mijn lichaam deed het helemaal vanzelf. Binnen 20 sec was hij er. De verpleegkundige kon hem nog net opvangen! De verloskundige en de kinderarts die erbij moesten zijn waren te laat. Iedereen was overrompeld dat het zo snel ging. Vanaf het moment van de gebroken vliezen tot aan het moment dat hij op mijn buik lag heeft ongeveer 15 minuten geduurd.