Bevallingsverhaal

Eindelijk heb ik even tijd en zin om mijn bevallingsverhaal te plaatsen :)

19-05-2011
Al een paar weken heb ik last van voorweeen, maar vandaag gelukkig niet. Ik heb daarom heerlijk kunnen genieten van een hele lange douche! Tijdens het afdrogen voel ik ineens heel veel water bij mij been langs lopen nadat ik enorm moest niezen. Ik dacht meteen dat mijn vliezen waren gebroken, dus ik belde de verloskundige. De vk twijfelde of het mijn vliezen wel waren omdat je na het niezen ook urine zou kunnen verliezen. Ik moest het even in de gaten houden of ik nog meer zou verliezen en de volgende ochtend zou ik even worden terug gebeld door de vk die op dat moment dienst had. Tenzij natuurlijk de weeen zouden beginnen... Ik had al wel vast mijn man gebeld of hij thuis wilde komen omdat ik er toch best wel zenuwachtig van werd. Die nacht gebeurde er helemaal niks, helemaal geen enkel teken van weeen (terwijl ik dus wel al weken voorweeen had). Wel verloor ik steeds een klein beetje vocht.

20-05-2011
Mijn man en ik waren al vroeg wakker. Mijn man is nog even naar zijn werk gegaan om zijn uren in te dienen. En ik zat te wachten op een telefoontje van de vk. Het wachten duurde mij natuurlijk veel te lang dus ik besloot om zelf maar vast te bellen. De vk kwam smiddags rond een uur of 2 langs. Ik moest op mijn hand blazen om te kijken of ik dan ook vocht verloor. Maar natuurlijk verloor ik op dat moment helemaal niks. Ze heeft omdat ze toch twijfelde of het echt mijn vliezen waren mij toch even doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een ctg en inwendig onderzoek. In het ziekenhuis aangekomen mocht ik meteen aan de ctg. de kleine maakte het gelukkig heel goed! Daarna kreeg ik een echo waar ook verminderd vruchtwater op te zien was. Bij het inwendig onderzoek zag ze ook dat ik toch nog vocht verloor, dus was ze ervan overtuigd dat het wel mijn vliezen waren.
Omdat mijn vliezen nu al bijna 24 uur gebroken waren gaven ze mij aan dat ik ingeleid zou worden. Ik mocht kiezen of ik dat de volgende ochtendb (zaterdag) wilde of de dag erna (zondag). Koos ik voor de zondag, dan moest ik sowieso de zaterdag in het ziekenhuis komen voor een ctg en dan moest ik 4x per dag mijn temperatuur bij houden ivm infectie gevaar. Maar het zou dan ook betekenen dat ik al 56 uur met gebroken vliezen zou lopen! Dat was mij toch echt te lang dus mijn man en ik hebben gekozen voor de zaterdag.

21-05-2011
Wij werden om 06:30 verwacht bij de verloskamers in het ziekenhuis. Doordat ik natuurlijk super zenuwachtig was heb ik bijna niet kunnen slapen en was ik erg moe. Wel had ik snachts al wat lichte weeen gekregen die om de 10 minuten ongeveer kwamen. Eenmaal in het ziekenhuis werd er snel een infuus geprikt, wat ik echt verschrikkelijk vond! Ik heb namelijk verschrikkelijke naaldenvrees... Mijn man is op dat gebied net zo'n held als ik en werd even niet goed toen hij zag hoe die naald in mijn arm ging. Ik heb het gelukkig zelf niet gezien, maar ik werd van het idee alleen al niet goed en moest snel even gaan liggen.
Het infuus werd aangezet en de ctg werd aangesloten. De kleine kreeg een schedel elektrode op zijn hoofdje zodat ze zijn hartslag beter in de gaten konden houden. Al snel werden de weeen heviger en moest ik beginnen met wegpuffen. Mijn lichaam reageerde heel sterk op het infuus waardoor ik met 4 cm ontsluiting al persweeen kreeg... Deze heb ik een paar uren moeten wegpuffen! Wat was dat zwaar zeg!
De verpleegkundige bleef erbij zitten en gaf aan dat ik niet mocht persen, wat natuurlijk logisch is als je nog niet genoeg ontsluiting hebt. Maar ik kon dat mens wel wat aan doen! Op een gegeven moment hield ik de pijn niet meer. Ik wilde graag iets tegen de pijn, maar heb uiteindelijk besloten om dat niet te doen ( ik zag die ruggenprik niet zo zitten ).

Om ongeveer 13:30 was het dan eindelijk zo ver, ik mocht gaan persen! Na een halfuurtje persen was hij daar dan: Manuel was geboren! Hij was 51 cm en woog 3660 gram. Wat een geweldig gevoel is dat om je kindje voor het eerst op je te hebben liggen! Hij was zo blij dat hij eruit was dat hij mij meteen onder gepoept en geplast heeft haha

Tijdens de hele bevalling ben ik erg stil geweest, ik heb niet geschreeuwd of gehuild, helemaal niks. Mijn man mocht ook helemaal niks tegen mij zeggen omdat ik mij anders niet op de weeen kon concentreren.

Manuel werd nagekeken door de kinderarts en ik werd later gehecht. Ik was een klein beetje uitgescheurd waardoor er 3 hechtingen nodig waren.
Manuel en ik moesten nog een nachtje ter observatie blijven omdat mijn vliezen te lang gebroken waren en we mochten de volgende dag naar huis.

Manuel doet het erg goed. Hij was binnen een paar dagen al boven zijn geboorte gewicht. Het is een heerlijk rustig jongetje die het heel fijn vindt om op mama's buik te slapen.

Ik vond de bevalling wel erg zwaar, maar het was het meer dan waard!