1e poging

Afgelopen weekend hebben we babypoging nummer 1 gedaan! En jullie hebben dit vast allemaal al langer, maar wat is dit spannend zeg.. Vanochtend en gisteravond laat steken in mijn onderbuik, licht gespannen borsten... Maar ik wil niet te hoopvol zijn: zoals denk ik iedereen wel bij de eerste poging hoop ik zo dat het mij niet zal gebeuren dat we over een jaar nog aan het proberen zijn en vervolgens van het ziekenhuis te horen krijg dat we een traject in moeten. Maar misschien lukt het ook wel in de eerste 6 maanden.. Niemand kan het me vertellen en wat me het zwaarste valt is de rust te vinden om er niet aan te denken en te genieten van het rustige, kinderloze leven. Voor mijn vriend is dat een makkelijke opgave, ik word er de hele dag mee geconfronteerd: als ik een kopje koffie wil halen op mijn werk  haal ik voor de zekerheid toch maar een kopje thee en áls ik nu zwanger zou zijn dan zou de innesteling ongeveer gaan beginnen.. 

Soms wil ik het zo graag dat ik bang ben dat het daardoor niet lukt.. Zou dat kunnen?