Opnieuw een verlies (nr 4)

Ik moet eventjes mijn hart luchten want mijn hoofd zit volledig vol.
Na de zwangerschapsbeeindiging om medische redenen vorig jaar 21 september van Lou* heb ik 2 vroege miskramen gehad.
Nu waren wij eindelijk wat hoopvol want ik was opnieuw zwanger.
Ja inderdaad ‘was’.
Vorige week dinsdag opnieuw slecht nieuws gekregen tijdens de 12 weken echo (zelfde termijn als toen met Lou*) dat ons kindje overleden is met 10 weken en dat er opnieuw een afwijking te zien was. Blijkbaar heel veel vocht rond het hoofdje. De dokters wisten niet wat er juist aan de hand was maar ze gaan het onderzoeken.

Genetisch gezien zijn ik en mijn partner allebei in orde dus de gynaecoloog zat zelf even met de handen in het haar omdat dit ondertussen de 4de keer is dat het misgaat.

Lichamelijk heb ik overal pijn maar emotioneel voel ik mij totaal leeg.
Ik kan niet meer huilen of verdrietig zijn, dingen passeren zo langs mij zonder dat ik ze opneem. Alles wat ik doe is op automatische piloot.

Nu ben ik thuis in ziekte tot volgende week vrijdag, maar ik werk in de kinderzorg en emotioneel gezien weet ik niet of ik dit aankan om zo snel terug te gaan werken.

Na het verlies van Lou en de 2 miskramen ben ik echter op het bureau moeten gaan en heb ik daar een zeer pijnlijk gesprek gehad met mijn 2 bazen. Opmerkingen als ‘past een kind wel in je leven’ en ‘je functioneerde niet naar behoren na je ziekteverlof (van Lou)’ tot ‘misschien moet je lang thuisblijven en er zijn nog genoeg jobs’. Terwijl ik nooit 1 traan gelaten heb op mijn werk. Ik heb dan op de man af gevraagd of ze mij wilden ontslaan en toen zei de baas eerlijk ‘dat kan ik niet omwille van ziekte’. Precies of ik aan ziekteverzuim deed en ik erom deed om miskramen te krijgen..

Nu maak ik mij hierover natuurlijk ook zorgen want stel je voor dat ze mij hierna ook weer zo behandelen.
Vandaar ook mijn twijfel om zo snel terug te gaan werken.
Ik weet dat ik aan mijn eigen mentale gezondheid moet denken maar ik ben altijd bang voor de meningen van anderen hoe belachelijk dat ook is.

Ik doe super graag mijn job maar om voor andere kindjes te zorgen en te staan lachen alsof er niets aan de hand is vind ik niet eerlijk toe naar mezelf.
Ik ben professioneel genoeg om niet te huilen of in te storten op mijn werk, maar de kinderen verdienen ook om niet behandeld te worden door mij op automatische piloot, want waarmee ben ik dan bezig?

Ik heb een afspraak staan met een psycholoog begin oktober want ik denk niet dat ik hier nog zelf ga uitgeraken.

Ik weet echt niet wat te doen.
Zouden jullie thuis blijven tot die afspraak of toch proberen te werken?

1923 x gelezen, 3

In Zwangerschap

reacties (16)


  • Mimi92

    Dit meen je niet!!! 😢😢😢 Vind het zo erg voor je, had zo gehoopt dat het je deze keer wel gegund werd 😢

    En wat een lul van een baas! Nul empathie als ik het zo lees. Ongelofelijk..

    Goed van je dat je een afspraak hebt gemaakt bij de psycholoog, laat je hierin zeker begeleiden want dit kan geen mens alleen. Je kent mijn verhaal ook, spreek uit ervaring.. hoop dat je veel steun en begrip krijgt van je man, want dat is zo belangrijk..

    Ik wens je het allerbeste toe en hoop dat je toch ooit eens gezegend wordt met een kleintje. Kijk naar mij, en Grumble, het kan zéker!

    Dikke knuffel ❣️❣️

  • Yune

    Klinkt als verkapte intimidatie/pesten wat je bazen deden tegenover jou. Dat mag niet.

    Heel veel sterkte

  • Duck204

    Ohh ❤️❤️❤️ Sterkte mop. Je job is je job, denk aan jezelf oke ?

  • Duck204

    Ohh ❤️❤️❤️ Sterkte mop. Je job is je job, denk aan jezelf oke ?

  • Grumble2.1

    Ik ging na 4 miskramen naar een osteopaat en die heeft mij zo goed geholpen .. verdriet kon ik stuk beter verwerken en ben dankzij hem voor de 2e keer mama geworden van nu een 7 weken oude zoontje .. sterkte met alles

  • 3kids1dog

    Allereerst wil je een dikke knuffel geven via deze weg.. wat een verdriet.. heb er geen juiste woorden voor. Ik zou als je de keuze nog niet kunt maken voors en tegens opschrijven en dan een keuze maken. Niemand kan je juist adviseren maar wees vooral niet bang voor andermans meningen (ook niet van je werk)

  • Assiral

    Allereerst heel veel sterkte, wat moet dit vreselijk zijn om mee te maken.

    Wat werk betreft; kun je je afvragen of je überhaupt voor zulke harteloze mensen wilt werken? Misschien kun je je beter laten ontslaan, in de WW (uitkering) gaan en opzoek gaan naar iets nieuws. Een frisse start? Ik noem maar iets.. maar ik kan me niet voorstellen dat mensen zo harteloos met jouw situatie om kunnen gaan. Een beetje medeleven zou op zijn plaats zijn.

  • Hopefull1990

    Heel erg verdrietig. Heel veel sterkte en knuffel😪

  • Manon3

    Wat ontzettend verdrietig. Heel veel sterkte gewenst met jullie verlies.

    Ik snap heel goed dat je nu vastloopt, zeker ook op werk.

    Denk dat het goed is dat je een afspraak bij de psycholoog hebt staan. Zo veel verlies doet wat met je.

    Ik zou zeker thuisblijven van werk, het wordt momenteel duidelijk te veel voor je, maar tot die afspraak is natuurlijk wel erg lang om nu al te bepalen. Kijk per moment hoe het gaat. De eerste klap is het heftigst, maar misschien voel je je over een paar weken wel weer klaar voor wat werkzaamheden. Bespreek het met een bedrijfsarts, niet met je werkgever zelf. Misschien kun je wel langzaam opstarten met aangepaste werkzaamheden oid in plaats van meteen weer volle bak aan het werk.

    Wel zou ik verder blijven overwegen of je deze baan wil en kan blijven doen.

    Eerlijk gezegd had ik het zeker niet aangekund om met kinderen te werken tijdens en na mijn miskramen. Te confronterend. Het klinkt alsof je dat zelf ook wel een beetje zo vindt. Ga dus eens na wat je zou willen en of kunnen. Dat zou ook het huidige conflict met je werkgever oplossen. Hij kan je zeker niet zomaar ontslaan als je ziek bent of hierdoor minder presteert, maar de ergernissen zullen mogelijk toch oplopen waardoor je je misschien al snel niet meer op je plek voelt.

  • Casey34

    Mijn arbo arts zei toen ziek is ziek. Nooit aan het werk gaan als je ziek bent. Wat je baas ook vind of wil.

  • Charliecharlie

    Jeetje, sterkte. Een psycholoog lijkt me een goed plan, ik denk dat iedereen daar goed aan doet bij zoveel verlies. En qua werk… aan de ene kant is het goed om te werken, thuis zitten is ook niet goed voor je mentale gezondheid. Maar het is natuurlijk wel erg confronterend elke keer. Het is echt aan jezelf om de afweging te maken waar je gelukkiger van wordt. Over de “automatische piloot” zou ik me niet al te druk maken zolang je goed voor de kindjes zorgt. Bijna niemand is altijd ‘op 100%’ en dat hoeft ook niet.

  • MiekeM

    Ja het is ook die afweging die ik zo moeilijk vind. Werken is een goeie afleiding, maar voor kinderen zorgen terwijl ik zelf voor de 4de keer eentje verlies is zo confronterend.

    Iedere andere job zou mij denk ik goed doen. Maar na het verlies van Lou bevroor ik iedere keer als ik een baby hoorde huilen. Ik weet het echt niet. Einde van de week staat er een afspraak gepland bij de huisarts, hopelijk kan zij mij wat verder weg helpen.

  • Lena87

    Zolang jij niet hersteld bent.Moeite hebt met werken door dat je emotionele gesteldheid niet op orde is begrijpelijk trouwens.Zou ik aan je hersteld gaan werken je rust nemen dus ziek blijven.Is niet niks wat jullie hebben meegemaakt

  • Lady-Whistledown

    Zolang je ziek staat gemeld, geniet je van ontslagbescherming. Ga je weer werken, dan vervalt dat. Ik zou thuis blijven.

  • Vlindermoeder

    Volgens mij gaat die vlieger voor België niet op, helaas...

  • MiekeM

    Ik weet dat dat een grijze zone is. In principe mogen ze je altijd ontslaan (behalve tijdens zwangerschap) maar ontslaan omwille van ziekte mag in principe niet. Maar ze kunnen altijd een andere reden verzinnen natuurlijk. En probeer dan maar eens aan te tonen dat het toch omwille van ziekte is hé.

    Ik vind het zo verschrikkelijk dat ik met zoiets mij moet bezig houden, terwijl ik echt ergere dingen aan mijn hoofd heb hé..

    Ik werk in een kinderdagverblijf, je zou toch iets meer menselijkheid verwachten in zo’n sector.. maar blijkbaar is het financiële daar het belangrijkste :(