Hey/Selaam meiden..
Om te beginnen: Ik kom a.s. zaterdag 29 januari naar NL!!! Ik ben zoooo blij. Was een verassing van mijn man. Vrijdag de 28e gaan mijn schoonouders weer terug naar Turkije. En de 29e moet Ahmed naar Keulen voor een vergadering. En 12 februari zouden we dan eindelijk naar NL gaan met de Auto. Maar ik wou graag eerder omdat ik een weekje veel te kort vind.
Maar we hadden het er niet zo echt over gehad.
Hij heeft gisteren een ticket gekocht van Salzburg naar Eindhoven. Wel iets te ver voor me ouders, maar anders moesten wij 2 uurtjes met de auto naar München. En dan moeten we de auto ook nog daar laten, wat heel veel parkeergeld kost.
We gaan met z'n vieren naar Eindhoven. Ahmed wordt gelijk van het vliegveld opgehaald door vrienden van hem uit Rotterdam die ook naar Keulen moeten voor dezelfde vergadering. En vanuit Keulen keert hij zondag terug met een andere vriend die vanuit Wenen met de auto komt.
En ik, ik word opgehaald door mijn vader en blijf lekker tot 19 februari in NL!!
Ahmed moet namelijk nog tot 12 februari lesgeven en komt dan met de auto. En de 19e gaan we met z'n allen terug met de auto. Klinkt ingewikkeld, maar is redelijk eenvoudig hahaha.
Hij kwam gisteren met de (digitale) ticket. Ik was echt zoooo blij!
Maar goed, nu terug op mijn liefjes. HE is erruug ziek. Zondag ben ik naar de Moskee gegaan. Het was heel erg koud. Ik zag het al aankomen. HE kreeg gelijk een snotneusje en voelde erg warm aan. Maar hij was heel vrolijk aan het spelen de hele tijd lang. Toen we terugkwamen was het zo erg dat hij niet kon slapen vanwege zijn snotneus. Uiteindelijk sliep hij. Van 5 uur 's avonds tot 1 uuur in de nacht. En dan werd hij wakker. Hij bleef wakker tot half 5. Hij ging niet huilen ofzo. Hij heeft gewoon de hele tijd gespeeld rondom onze bed. En net toen HE ging slapen, werd MY wakker. Gelukkig sliep die na zijn flesje gelijk weer. En 's ochtends waren we natuurlijk allemaal weer ter been na het ochtendgebed. Mijn schoonouders zijn het gewend om na het gebed gelijk te ontbijten en dan nog een dutje te doen. Maar, ja, die kunnen nog een dutje doen, maar ik niet meer. Ze hebben natuurlijk ook gehoord dat HE de hele nacht bijna wakker was en gingen weer slapen. Zo kon ik ook weer slapen totdat de kleintjes wakker werden. Om 9 uur moesten we dan toch opstaan. HE moest naar de dokter. En voor MY moesten we een paspoort aanvragen ( dus daarom had mijn man in ene haast om een paspoort aan te vragen) toen we al onderweg waren kwam het in ons op dat HE niet naar de dokter kon. Hij had namelijk koorts, en zou een griepprikje moeten krijgen. Nou ja, paspoort aangevraagd enz enz.
Nu is HE al 3 dagen erg ziek. Kan amper slapen, ademt heel moeilijk, zijn neus loopt als een kraan.
Hij krijgt 4 kiezen tegelijkertijd. Had al de 8 voortanden. Nu dus 4 kiezen. De bovenste twee zijn al door, ten minste een puntje. En onderaan twee hele grote bobbels. Hij heeft diarree. NIks helpt tegen zijn rode billetjes. Geen zinkzalf, geen Bepanthen, helemaal niks.
Ik heb net Melksoep gemaakt ( Is een soep uit Nevsehir, waar wij vandaan komen)
Hij heeft een beetje van dat gegeten maar voor de rest wilt hij alleen opvolgmelk. Verder helemaal niks, zelfs geen danoontjes.
Nu M.uhammed Y.ahya.
Hij is een echte rupsje. Ik zet hem soms op de eettafel (tjah, dat is de enige plek waar HE niet bijkan)
10 dagen terug had ik dat weer eens gedaan en ik zat ook aan tafel, achter mijn laptop. Op een gegeven moment sta ik op om een kopje koffie te maken. Ik schrok me rot!
Zo zag het er uit dus..
Hij beweegt net als een rups, voor en achteruit. Hij tilt dus zijn "middenstuk" (dus zijn billetjes) op en strekt zich dan weer uit. Net als een rups hahaha. Zijn broer draaide al voor hij 2 maandjes werd van buik naar rug. Maar MY doet alleen nog rupsbewegingkjes hahahah
Vorige week waren we bij de Kinderarts weer. HE was 800 gram afgevallen, waarschijnlijk omdat hij nu loopt en erg actief is. Maar toch moest ik opletten. Hij mag niet meer als 500 gram afvallen. Hij woog 10 kilo en 400 gram. Een maand eerder was dat 11,2 nog.
MY woog 5250 gram.
Ik merk dat MY langzamer aankomt dan zijn broer dat deed. Maar ook MY is net zo een vrolijke baby als HE =)
Btw. Een vriendin van me was 40 dagen eerder dan ik bevallen vorig jaar. Haar zoontje is dus net wat ouder als HE. Hij had een hazelip en ook hartproblemen. Niks ernstigs was het. 3 maanden kreeg hij last van bronchitis. Hij kon het slijm er niet uit hoesten, waardoor dat is gaan ontsteken in zijn longen. Nu ligt hij dus al 3 maanden in het ziekenhuis. Het gaat steeds slechter. Afgelopen week donderdag stelden de artsen voor om de machines uit te schakelen en hem langzaam te laten sterven. De artsen zeggen dat hij het waarschijnlijk toch niet haalt en als hij WEL blijft leven dat hij dan zwaar gehandicapt zal zijn. De ouders zijn er kapot van. Ze hebben besloten om de machines toch aan te laten staan. Ze vertrouwen in Allah. Ik hoop ook dat zij geen keus hoeven te maken. Dat alles vanzelf verloopt, positief of negatief.. InsaAllah mogen zij nog heel lang van hun ontzettend mooie zoontje genieten. InsaAllah wordt hij weer helemaal gezond.
Gezongheid en geluk zijn niet vanzelfsprekend, al denken wij bijna altijd van wel.. We staan er nooit bij stil hoeveel mensen elke dag angst moeten hebben om het leven van hun kind.. =(
Liefs..Mine
reacties (0)