Na de bevalling..

Hoi dames..

Sorry dat ik mijn blog zo laat aanpas.. Als jullie mijn blog verder lezen begrijpen jullie waarom het zo lang heeft geduurd.. =)

Na de bevalling had ik dus een darm en een blaaskatheter. 4 dagen lagen moesten beide blijven zitten. Ik kon niet opstaan en niet zitten. Ik kon dus Hamza Enes ook niet eens op mijn schoot nemen. Af en toe probeerde ik het, maar ik werd snel moe en kreeg rugpijn. Om mijn bloedsomloop in gang te kunnen houden kreeg ik elke dag een thrombose injectie (hoop dat ik het me niet verkeerd herinner..)
Ik mocht ook nog geen BV geven, ik gebruikte veel te veel medicijnen. in 4 dagen tijd heb ik hem maar 1 keer kunnen aanleggen en meer niet. Ze hoorden eigenlijk te kolven om de melkproductie op gang te brengen had de arts gezegd, maar blijkbaar zijn ze dat vergeten. Want ik vroeg er na 3 dagen zelf om en dan pas mocht ik dus een keer kolven. Toen de katheters verwijderd waren ging ik echt heel trouw om de 3 uur een half uur kolven, maar ja. Het kwam heel langzaam op gang. En inmiddels kreeg mijn Hamza Enes dus gewoon FV omdat ik niks had. En omdat hij dus al te klein was, moest hij wel wat te eten krijgen..

Omdat ik de eerste 4 dagen niet kon opstaan moest ik verschoond worden..
Ik vond en vind het nog steeds vreselijk. IK werd verschoond terwijl ik mijn kind hoorde te verschonen. Ik heb echt heel vaak zitten huilen.De zusters begrepen dat ik me schaamde en dat ik er het heel erg moeilijk mee had. Vooral eentje probeerde me echt elke keer gerust te stellen. Toen de katheters verwijderd waren, was ik zo ontzettend gelukkig. Ik ben meteen begonnen met kolven en heb een lekker lange douche genomen. Want dagen lang werd ik mijn bed door de zusters met washandjes gewassen. Ik kon niks eten, werd overal misselijk van. Maandag besloten ze dat ik thuis ook kon uitrusten. Dus hele dag liggen en niks doen, alleen voor de baby zorgen. Maar ja, ik hoef jullie niet te vertellen hoe dat thuis gaat, toch? Nadat ik naar huis mocht (5 dagen na de bevalling) heb ik niet zoveel kunnen uitrusten. Hamza Enes had nog geen dag en nachtritme. Gelukkig is mijn man een leraar van beroep. Hij had 2 weken vakantie nog, toen wij thuis kwamen. Hij heeft me erg veel geholpen.
Hamza Enes was ook niet zo lastig hoor. Hij werd alleen wakker als hij honger had, en dat was stipt om de 3 uur. Maar als ie wakker is, is ie echt ontroostbaar tot hij wat in zijn mond krijgt (en geen speen dus, daar trapt ie niet in =D ) In het begin raakte ik er echt in paniek van. Hij huilde echt alsof je hem van de trap had afgeduwd. Nu nog. Net ook al. Hij moet echt helemaal hoesten omdat zijn keel pijn begint te doen omdat ie blijft krijsen. De eerste 2 weken was hij niet zo. Ik geloof dat hij buikkrampen heeft (harde opgezwollen buik en moeite met poepen) en nu heeft ie ook nog eens een verstopte neus. Hij kan er niet eens meer van slapen.

Maar zodra zijn maagje vol was, viel hij meteen weer in slaap. Inmiddels is dat alweer anders.
De eerste 2 dagen dat ik thuis was, had ik niet zoveel pijn. Maar dag 3 werd ik helemaal gek van de pijn. De pijnstillers die ik dagelijks in het ziekenhuis kreeg waren dus blijkbaar totaal uitgewerkt.
En Hamza Enes wilde maar niet aan de borst, nog steeds niet trouwens. Omdat ik hem de eerste dagen geen BV mocht geven, omdat ik teveel medicijnen gebruikte. Hij is te veell gewend aan de fles, hij pakt echt maar 1 keer per dag mijn borst. Van de ziekenhuis heb ik een elektrische klofapparaat gekregen, ik mag hem een jaar lang lenen. ik kolf nog steeds om de 3 uur. Meestal krijgt hij dat te drinken, maar sinds 4 dagen is mijn melk enorm achteruit gegaan. Eerst kreeg bij elke keer ongeveer 80 tot 100 ml om de 3 a 4 uurtjes. En nu is dat tussen de 30 tot 50 ml.

Ik moet hem natuurlijk bijvoeden want dat is veel te weinig voor hem.
Sinds de 3e dag dat ik thuis ben heb ik dus ontzettend veel pijn. Het gaat maar niet over. Toiletbezoek is een hel voor mij. Elke keer. Het brand en jeukt en doet gewoon veel pijn. Ik kan niet langer als 15 minuten achter elkaar zitten op de bank. Ik verga echt van de pijn dan. Deze blog schrijf ik dan ook met heel veel tussen pauzes.

Bezoek is echt taboe, heb een paar keer bezoek gekregen en achteraf werd ik helemaal gek van de pijn omdat ik te lang bleef zitten.

Afgelopen zaterdag is mijn moeder gekomen uit Nederland,gisteren moest ze alweer terug. Het was echt een opluchting voor mij dat ze hier bij me was. Ze heeft me echt erg veel geholpen. Nu ben ik dus weer alleen =(

Vandaag heb ik een beetje tijd voor mezelf gehad. Het heeft me echt goed gedaan. Manlief is voor een vergadering naar Wenen en is een paar uur weg. Hoeveel hij me ook helpt, ik moest echt ff alleen zijn. Hamza Enes sliep, en ik heb een beetje schoongemaakt. Daarna wat gegeten. Nu is hij wakker en kan ik volkomen met hem bezig zijn.
Zijn vader kan hem beter troosten als ik. Aan mijn borst wilt ie niet en als ik hem aan zijn vader geef, gaat ie zoeken naar een borst. Echt een gemenerik he? =D Hij is dol op zijn vader, dat weet ik nu al. Ik denk dat het ook komt omdat zijn vader meer geduld als ik heeft en minder gestresst is. En mijn man is dan ook helemaal verliefd op Hamza Enes. Hij doet echt alles om hem te troosten en weer op te vrolijken.

Stiekem word ik af en toe wel jaloers, maar ben ontzettend gelukkig dat mijn man zo betrokken is, en dat Hamza Enes zonder mij ook wel te troosten is. Veel babys moeten echt perse hun moeder hebben wanneer ze huilen. Gelukkig is deze nu ook wel te troosten door zijn vader.

Ik stop hierbij met mijn blog, want Hamza Enes heeft een verstopte neus, en hij wordt er helemaal gek van. =(

Liefs, Mine

De hechtingen lossen ook op inmiddels. De pijn wordt er jammer genoeg niet minder van. Ik moet op controle volgende week.