Latere leeftijd zwanger; `Hoe het voor ons begon.....`

Toen mijn tweede kindje geboren werd, dacht ik dit is mijn laatste kindje,
meer komen er niet bij. Ik heb genoten van alle momenten,
wetende dat het de laatste keer is dat je ze mee zal maken.
Uiteindelijk is de relatie tussen mij en hun vader stuk gegaan.
We waren uit elkaar gegroeid en hadden allebei een andere
visie over het leven en de invulling daarvan.
We kunnen het nog steeds goed met elkaar vinden, waarbij het
belang en geluk van onze kinderen.door beiden op de voorgrond
staan en prioriteit hebben. Hij heeft een nieuwe partner, is getrouwd en pas
weer vader geworden.

Ik heb ook inmiddels een nieuwe vriend. Superlief en zorgzaam, zowel voor mij
als voor mijn kinderen. Mijn kinderen zijn ook super gek van hem.
Mijn vriend zelf heeft geen kinderen, maar zou het fantastisch vinden als hij
vader zou worden. Dit wist ik al vanaf het begin van onze relatie. Hij is een paar jaar
jonger dan ik ben. We hebben het er veel over gehad. Wil ik dit zelf wel weer, mijn kinderen
zijn al een stuk groter. Hierdoor ervaar je ook weer wat vrijheid, die je terug krijgt als je
kinderen groter worden. Met een baby in het gezin begin je weer van voren af aan.
Spullen die je weer aan moet schaffen, ik heb namelijk 5 jaar geleden alles verkocht.
Ik had het immers toch niet meer nodig, toch?
In mijn omgeving zagen zag men hoe gelukkig wij waren en gekscherend kwamen de opmerkingen.
'Willen jullie geen kinderen samen?' 'Het zou toch leuk zijn een kleine erbij, van jullie samen?'
Zelfs mijn eigen kids 'mam, wanneer krijg jij weer een baby, ik wil wel een broertje of zusje'
Dus uiteindelijk praat je er steeds vaker over met elkaar. Op een gegeven
moment waren de namen zelfs al verzonnen.

Langzaam aan begin je te wennen aan het idee en groeit het met je mee.
Totdat op een dag we elkaar aankeken en elkaar vroegen, hoe serieus zijn we hierin?
Tenslotte tikt mijn biologische klok. Ik ben nu eenmaal wat ouder en dan gaat alles ook
wat moeizamer.
We waren er beiden zeker van, we gaan proberen om samen zwanger te worden!
Ik weet uit ervaring dat ik niet zomaar zwanger wordt, het kan soms lang duren.
Tussen mijn twee kinderen zit niet voor niets 5 jaar. Het duurde erg lang voordat
ik zwanger werd van mijn tweede. Daarnaast zit ik al heel erg lang aan de pil. En volgens
de informatie kan 'ontpillen' tot wel een jaar duren.
We hebben samen gekeken naar mijn cyclus (met pil) en wanneer mijn vruchtbaarste
dagen waren. Na poging 1 was ik een week over tijd en had daarna een zeer lichte bloeding,
wat na 12 uur stopte. Voor de zekerheid een test gedaan. Resultaat negatief.
Compleet te begrijpen en de kans dat het de eerste keer meteen zou lukken hebben we
gekscherend weggelachen. Maar wel als een boer met kiespijn. Je wordt weer even met beide benen
terug op de grond gezet. Mijn vriend was superlief voor mij. 'We nemen onze tijd en het komt wanneer het komt'
Het was ons geheim, dat we er mee bezig waren. Heerlijk om daar samen over te dagdromen.
De vragen kwamen wel steeds vaker. 'Willen jullie geen kinderen samen?' 'De kinderen willen graag een broertje of zusje erbij'.
'Ik heb gedroomd dat je zwanger was, gek he'
Ze moesten eens weten...
In deze periode kwamen we ook ons droomhuis tegen en hebben het geluk gehad dat we dat konden verwezenlijken.
Dat houdt in dat we ook binnenkort gaan verhuizen!
Dus eerst alles inpakken, om daarna twee weken op vakantie te gaan, om direct na de vakantie te gaan verhuizen.
We gaan dus een superdrukke periode tegemoet.

Vlak voor onze vakantie begon ervaarde ik veel pijn in de onderbuik.
Daar het nog geen tijd was voor mijn periode, ging ik ervan uit dat het mijn eisprong was. Dus begon poging 2.
Na de eerste week vakantie (lees dozen inpakken) zijn we dus twee weken op vakantie gegaan.
We waren allemaal wat nerveus en uitgelaten want de dag nadat we thuis zouden komen hadden we de sleuteloverdracht.
Maar voor nu even twee weken tijd voor onszelf en elkaar.
In deze vakantie zou voor de tweede keer periode beginnen, maar het bleef weer uit. Dus op vrijdag 24 augustus een vroege test gedaan.
Helaas...wederom was de uitslag negatief....
Maar ik werd nog steeds niet ongesteld, dus hebben we toch nog een tweede test gehaald.
Op maandag ochtend 27 augustus werd ik wakker en besloot ik om toch nog een keer te testen.
Er eigenlijk van uitgaande dat hij negatief zou blijven, maar toch hopen dat het misschien anders zou lopen. Ik weet het, ik ben eigenwijs.
Mijn vriend stelde de timer in en we zaten wat te kletsen op bed. De timer liep af en nonchelant liep ik naar de badcel.
Ik keek naar de test en het leek net of ik een licht streepje zag. Dus ik keek verschrikt naar mijn vriend met grote ogen...'euh moppie wil jij eens mee kijken?'
Daar stonden we dan... allebei zoiets van 'nu al?' 'Echt?'
We hebben een poos verdoofd op het bed gezeten. Half lachend en huilend, als een stel pubers. We besloten om nog een test te halen, maar dan van clear blue.
Zo'n test die verteld hoe lang je zwanger bent. De volgende ochtend wederom getest. 'Zwanger 1-2 weken'. Dat was de eerste keer dat ik het 'Z' woord zag...
Dus echt waar, we wisten het zeker, we zijn zwanger!!!! De tranen van geluk liepen over onze wangen. Wauw... en nu..???
Vol ongeloof de volgende ochtend, weer een test gedaan, ik had er immers toch twee. Ja hoor, hetzelfde resultaat 'zwanger 1-2 weken'.
We hebben diezelfde dag contact opgenomen met de verloskundige om een afspraak te maken voor de eerste echo, die staat gepland op 26 september.
En dan moeten de lippen op elkaar blijven. Visite kwam en ging, op vakantie. De testen hebben we allemaal weggegooid, nadat we er foto's van hebben gemaakt.
De zwangerschap stilhouden... dat is wel erg moeilijk, maar heeft aan de andere kant ook wel weer wat.
De eerste dag na de vakantie zitten we bijvoorbeeld bij de notaris om alle papieren te ondertekenen inclusief ons testament.
.... voor eventuele kinderen die jullie misschien samen krijgen.... legt de notaris uit. 'Ha je moest eens weten mijn beste man, die zijn er eerder dan je denkt' denk je dan.
Mijn vriendinnen, die het op een of andere manier allemaal hebben bedacht, dat dit het uitgerekende moment is om het over zwangerschappen te hebben en dan het liefst
over mijn eventuele toekomstige zwangerschap. Op dit moment zijn er drie vriendinnen zwanger en een vriendin is er druk mee bezig.
Daarnaast is mijn collega zwanger en op de dag van de sleutel overdracht ligt er een enkele baby schoen op ons tuinhekje.

Toen begon de verhuizing, waarbij je fluistert met je vriend dat ik sommige dingen niet kan doen en hoe leg je dat uit aan je vrienden, zonder te veraden dat je zwanger bent...
Het was een gigantische drukke week en ik ben blij dat hij achter de rug is. Nu even bijkomen van alles en genieten gaan.

Een week na de verhuizing wederom een test gedaan, even kijken of ik echt nog steeds positief test. Maar deze bewaar ik wel.
En mocht ik soms toch twijfelen of mij onzeker voelen, heb ik altijd bewijs dat dit geen droom is.....

Nu gaan we samen wachten op wat komen gaat. We hebben al besloten wanneer en hoe we het aan iedereen gaan vertellen.
Ik ben zeer benieuwd hoe hun reactie zal zijn. Met name de reactie van mijn kinderen...