Het belang van acute verloskunde in de buurt

Hier is dan mijn heftige, 2e bevallingsverhaal
Niet om te pochen en evenmin voor sympathie, maar met het doel om duidelijk te maken hoe belangrijk de acute verloskunde in de buurt is voor zwangeren.

Ik ben me er bewust van dat mijn verhaal niet het heftigste is, maar ik heb er nog wel last van en ik hoop dat het delen van mijn verhaal wellicht andere vrouwen, die ook een soortgelijke bevalling hebben gehad, aanspoort om ook hun verhaal te delen.
Want een bevalling is altijd wel spannend, maar zo stressvol als ik het heb ervaren is niet oké, en dit had vermeden kunnen worden als ik gewoon in Lelystad naar het ziekenhuis had kunnen gaan om te bevallen.

Woensdagochtend, 39 weken en 2 dagen zwanger, werd ik wakker. Ik dacht 'ik ga nog even snel douchen voor ik Jasmijn uit bed ga halen en dan kunnen we lekker gaan ontbijten'.

Toen ik klaar was met douchen had ik wat zeurderige krampjes, maar ik had al weken 'voorwerk' dus ik serveerde het af als dat: voorwerk.
Ik haalde Jasmijn uit bed, kleedde haar aan en nam haar mee naar beneden waar ik met wat rugpijn ons ontbijt ging maken, wat we samen aan de eetkamer tafel opaten. Echt lekker zat ik niet met die rugpijn.

Om 09.30 zou mijn lieve tante bij ons zijn en dan zouden we samen wat boodschapjes gaan doen, waarna ze me naar mijn controle bij de verloskundigenpraktijk zou rijden.
Echter, toen zij er was, wilde ik geen boodschappen meer doen. Ik wilde niet in de auto.

Hierdoor adviseerde ze mij om de verloskundige te bellen met de vraag of ze toch even bij me wilde komen kijken, dus zo gezegd zo gedaan en tussen 10.00 en 10.15 was de verloskundige er. Na wat praten en een inwendig onderzoek kon ze voelen dat ik net geen 2 cm ontsluiting had. Ze zag geen vruchtwater lopen als ik op mijn hand blies, maar voelde wel wat onregelmatige contracties. Het kon 2 kanten opgaan, het kon afzwakken of doorzetten. Omdat ik bij Jasmijn een snelle bevalling had (6 uur 7 minuten van de eerste wee tot geboorte) sprak ze met mij af dat ik om 12.30 nog even zou bellen voor overleg, tenzij het heftiger werd, dan moest ik eerder bellen. Top! Ik heb mijn man Menno toen een bericht gestuurd dat ik flink voorwerk had en dat hij er rekening mee moest houden dat hij gebeld kon gaan worden, maar uitgerekend die dag zat hij voor zijn werk helemaal bij de Duitse grens.

Tante Ria ontfermde zicht een beetje over Jasmijn en ondertussen babbelden we wat.

Ik timede de weeën en op een gegeven moment merkte ik dat ik tijdens de weeën niet meer kon praten of denken. 'Dit wordt menens' dacht ik toen en toen tante Ria Jasmijn na het broodje op bed had gelegd besloot ik om 12.10 toch maar te gaan bellen.

Eerst de verloskundige, die zou na dit huisbezoek terugkomen en daarna belde ik Menno dat hij als de wiedeweerga naar huis moest komen. Hij liet al het werk vallen en maakte rechtsomkeert, 13,43 zou hij thuis zijn.

Ongeveer om 12.45 was de verloskundige er weer en gingen we naar boven voor controle. Ik had al 4cm ontsluiting en dus moesten we DIRECT vertrekken naar het Moeder en Kind centrum in Harderwijk, waar ik wilde bevallen i.v.m. een medische indicatie. Paniek, want Menno was er nog niet! Dan moet tante Ria maar rijden! De verloskundige zou achter ons aan rijden en het laatste stuk voor ons gaan rijden.

Tante Ria haalde Jasmijn uit bed en kleedde haar aan terwijl ik Menno belde dat hij moest afbuigen naar Harderwijk. Na, al weeën opvangend, Jasmijn haar tas vol te hebben gegooid met koekjes en een beker drinken (waar je je nog mee bezig houdt als je aan het bevallen bent hahaha) konden we met zijn allen in de auto, op weg naar Harderwijk.

Wegwerkzaamheden op de Larserweg, waar de maximumsnelheid 50km p/u was maken het er niet meer ontspannen op, maar de echte stress kwam op de Gooische weg, toen ik persdrang kreeg.
Paniek alom, want ik wilde niet op de N302 bevallen, ab-so-luut niet!
Dus ik heb vanaf de Gooische weg tot aan het St. Jansdal (Moeder en Kind Centrum) persweeën moeten wegzuchten. Dit is normaal al niet te doen, maar als je dan ook nog elke rotonde in Harderwijk tegen hebt als het gaat om voorrang verlenen...

Maargoed, we kwamen dus behoorlijk gestresst aan bij de Kiss and Ride bij het Ziekenhuis waar een Host ons instrueerde om de auto bij het Moeder en Kind Centrum voor de deur neer te gooien. Toen ik om 13.45 uitstapte, of eigenlijk meer uit de auto rolde, hoorde ik Menno's stem. Hij had het GOD ZIJ DANK gered!

Een perswee opgevangen op de motorkap, 1 in de lift en 1 in het trappen huis voor de schuifdeuren van de afdeling.

Om 13.50 liepen we de kamer in, ik kon nog net de verpleegkundige een handje geven.

Ik stond naast het bed te dansen terwijl ik mijn broek naar beneden probeerde te trekken en ik bleef maar herhalen 'ik moet poepen, ik moet poepen'.
Nog een perswee opgevangen leunend op het bed waarna ik met hulp mijn broek en onderbroek uitkreeg.

13.55 lag ik op het bed en mocht ik gaan persen.

Ik heb er bar weinig van meegekregen, maar ik schijn wel naar de verloskundige haar instructies te hebben geluisterd.
Om 14.00 werd onze kleine Benthe Dayah dan geboren.

En voor wie nu denkt dat zo snel bevallen ideaal is? Nee, dat is het verre van. Ik heb door alle stress en de snelheid waarmee alles ging geen bubbel kunnen creëren om me in terug te trekken, om zo met enige kalmte de weeën op te vangen. En dat maakt dat ik nog maar met moeite alles kan bevatten en ook moeite heb het een plekje te geven.

Een bevalling is altijd spannend en heftig, maar een hoop van deze stress had vermeden kunnen worden als ik gewoon in Lelystad had kunnen bevallen.
Nu ben ik nog een enigszins 'gunstig' geval, want wij hebben het Moeder en Kind Centrum gehaald.

Maar hoeveel kindjes zijn er al langs de N302 geboren? Of op de stoep bij het Moeder en Kind Centrum? Nog maar te zwijgen over het feit dat het mij had overkomen als we maar 15 minuten later hadden gebeld of waren vertrokken.

En daar moet men zich bewust van worden. Hoeveel vrouwen moeten deze stress ondergaan voor het straks nog eens een keer ECHT fout gaat?
Ik ben blij dat mijn verloskundigen het met alle ernst oppakten en snel en adequaat hebben gehandeld, maar wat als een verloskundige de snelheid waarmee het gaat onderschat? Het zijn uiteindelijk ook maar mensen.