Hoe gaat het hier..

Maar weer eens een up-datetje vanaf onze kant..De tijd vliegt, ik heb nergens tijd voor en waar blijft de tijd? Hahaha, volgens mij is het duidelijk dat ik vooral géén tijd heb.

Jeetje, wat is het druk..2 kindjes. Ik had niet van mezelf gedacht dat ik het zo pittig zou vinden. Mees is onderhand alweer bijna 3, daar zou ik mijn hand toch niet voor omdraaien? Ik ben een jonge meid, met bakken energie, die niks anders zou doen als er een tweede bij komt. Mijn ramen zijn altijd netjes gelapt, mijn was is altijd bij, mijn huis blinkt tegen je op, de koelkast is altijd proppievol en uiteraard zie ik er zelf altijd uit om door een ringetje te halen evenals de rest van mijn gezin. Natuurlijk. Niet.

Niet. Ik kom echt ner-gens aan toe. Voor mijn gevoel ben ik als een bezetene aan het rondrennen. Het eindigt waar ik begonnen ben. De wasmand is alweer vol voordat ik m leeg had. Mijn kleren zitten elke dag onder snot en kots. Boodschappen probeer ik echt elke dag te doen..het komt er alleen niet van. En mijn ramen..nou laat ik daar maar over zwijgen. De laatste keer dat ik mijn haar heb geföhnd is al een eeuw terug. Douchen, altijd, soms wel eens 2 keer op een dag. Nu, mag ik dankbaar zijn als Mees mij 5 minuutjes zijn straaltjes laat delen. Want, douchen met 2 kinderen doe je nooit alleen. Mees is namelijk erg ondernemend bij zijn broertje. "Mam, zal ik Sjoewlll uit bedje tillen?'..'Uhmm, nee schatje dat doet mama wel even..slik' 'NEEEEHEEEHEEEHEEEEE, stommerd''. 'Ohhh, Mees gezellig weer..'Stommerd. Naja, t'is wel duidelijk hoe dat hier gaat. Ik kan Mees dus niet alleen (of anders gezegd) uit het zicht van mij met zijn broertje alleen laten om bijvoorbeeld even te douchen. Vooral 's morgens is het dolle boel hier. Binnen hoogstens 3 kwartier, als Mees naar de peuterspeelzaal moet, moet iedereen aangekleed, haren gekamd en gevoederd zijn. De gene die er altijd het slechts uitkomt ben ik. Met een lege maag en nat haar stap ik de deur uit om mijn bloedje naar schooltje te brengen. Die me vervolgens absoluut, no way, echt niet stommerd, een kusje wil geven. Okee..terug naar het oorlogsgebied..uhh, huis..Oja, de vaat staat er nog..goh, laat nou net de vaatwasser nog uitgeruimd moeten worden..Naja, en zo kan ik nog wel even door gaan.

Het moraal van het verhaal is dus..een tweede kindje doe je er echt niet even bij. Ik heb het vaak genoeg gelezen en was er van overtuigd dat dit bij mij ook het geval zou zijn. Maar het is niet waar! Dames, het is niet waar! 2 kindjes = 2x zoveel werk. Het is net zo'n enorme leugen als dat roze-wolk-gebeuren. Ook pertinent niet waar. Lekker opbeurend he.

Maar wat ik hier wel van leer, het huis is maar het huis. De was is maar de was. Mijn schone kleren worden vanzelf ook wel vieze kleren. Mijn haar zal ooit wel weer geföhnd worden. Want rijker dan dit kan ik niet worden. Mijn 2 grote liefdes inclusief mijn andere grote liefde kunnen het leven mooier maken, en niet een opgeruimd huis of een mooi opgemaakt smoeltje. Nee, mijn leven krijgt glans door die prachtige kereltjes waardoor ik elke dag weer moet lachen. Die onbetaalbare gezelligheid als Mees door het huis loopt te zingen, die onbetaalbare lachjes van het tandloze smoeltje van Sjuul. Dat zijn dingen waar je gelukkig van wordt.

Alhoewel, een schoonmaakster zou ook best lekker zijn hihi..;) Dan heb je nóg meer van die onbetaalbare momenten die niet verstoord hoeven te worden door het dwingende gevoel dat de wc-pot weer eens nodig onder handen moet worden genomen.

XCX