Onze lieve Sjuul..arm kind ligt in het ziekenhuis

T'is nu kwart voor 1, kan niet slapen. De afgelopen 24 uur zijn echt een hel geweest. Onze Sjuul, onze lieve kleine jongen ligt in het ziekenhuis. Ik moet het even kwijt.

Ik vond dat Sjuul al een paar dagen 'anders' was, ik had ook al een paar vragen op BB gesteld over dat hij verkouden was enzo. Het zat me dus al niet lekker. Moedergevoel is een apart ding. Gister vond ik m niet zichzelf. Hij is rustig, maar zó rustig had ik m nog niet meegemaakt. Je gaat natuurlijk allerlei dingen bedenken..het is warm, hij heeft misschien een wat mindere dag, hij heeft niet zo'n honger want bijna alle flesjes dronk hij niet leeg en ging met heel veel moeite. Hij was echt suf. Ik was de hele dag al bij m aan het kijken. 's Avonds kregen we nog kraamvisite. Om half 8 kwamen ze en Sjuul moest om 9 uur de fles. Net als de fles daarvoor kwam hij niet uit zichzelf. De volgende fles was precies hetzelfde. Mijn broer kwam ook nog even aanwippen en vond m wat witjes. Inderdaad, dat vond ik ook. Zijn handjes en voetjes waren ook al de hele dag ijskoud en spierwit. Maar ik ben dus naar boven gegaan met de fles en na 3 kwartier had hij nog maar 40 cc op. Het wilde dus weer niet. Ik heb hem in zijn bedje gelegd omdat hij weer helemaal in slaap gevallen was. Maar het zat me niet lekker. De kraamvisite kwam en ik dacht alleen maar, 'ga alsjeblieft weg'..ik zat gewoon niet rustig. Nadat ze pas na 3!!! uur weggingen ben ik weer naar boven gegaan. Eerst bij Mees gekeken, die lag heerlijk te knorren. En toen bij Sjuul..Hij sliep, maar maakte zo'n raar geluid met ademen. Hij knort wel vaker, schijnt iets van prematuur te zijn..maar dit was anders. Bas kwam naar boven en weer zei ik dat het niet vertrouwde. Hij ging kijken en kwam meteen terug..DIT IS NIET GOED. Ik heb hem meteen uit zijn bedje getild, maar hij reageerde amper. Het ademen ging van heel zacht naar te zacht en opeens deed hij niks meer. Hij was zo slap als een vaatdoek en zijn ogen draaide weg. Mijn god, wat zijn we geschrokken.

We hebben hem meteen in de maxi-cosi gedaan en zijn met gierende banden naar het ziekenhuis gereden. Ik was helemaal in paniek. Godzijdank is het ziekenhuis hier 5 minuten vandaan. Maar mijn god, wat duren die 5 minuten lang. Sjuul lag in zijn maxi-cosi en reageerde helemaal niet meer. We hebben de auto midden op de weg gekwakt en zijn met hem naar binnen gerend. Meteen kwam er een verpleger die Sjuul met maxi-cosi en al rennend over de gang naar een kamer bracht. Hij was zó wit, zo eng. Zo verschrikkelijk. Meteen kwamen uit alle hoeken allerlei artsen en verplegers. We moesten hem uitkleden en meteen was het foute boel. Mijn god, wat ben je dan machteloos. Mijn lieve kleine ventje..mijn arme kindje. Hij reageerde niet, op niks. Ze begonnen meteen met infusen, eerst in zijn handjes, toen in zijn voetjes en uiteindelijk in zijn hoofdje. Zijn vaatjes in zijn armen en benen waren helemaal geknepen omdat hij zó ziek was dat al zijn bloed naar zijn vitale organen zijn gegaan. Het lichaam beslist dan dat armen en benen niet belangrijk zijn. Daarom waren zijn handjes en voetjes dus ijskoud. Maar wat een hel om je kind als speldenkussen te zien. Het allerengste was nog dat hij nergens op reageerde. Hij gaf af en toe een kreuntje maar verder niks. De arts kon meteen zeggen dat er een infectie in zijn lichaam zit, en dat er à la de minute een antibiotica moet worden toegediend. Op dat moment stond ik verder weg en Bas hield hem vast. Hij werd helemaal blauw en grijs. Ik dacht echt dat dit het was. We waren helemaal in paniek. Ik heb me écht nog nooit zo machteloos gevoeld. Op dat moment werd er besloten hersenvocht af te nemen door middel van een ruggenprik. Daar ga je dan, je kindje helemaal van de wereld en het enigste wat ik dacht was God laat ons dit toch niet gebeuren. Laat m alsjeblieft weer opknappen.

De ruggenprik was vreselijk. Het lukte niet en ze hebben het zo gelaten. Ze hebben hem "gevuld" met zoutoplossing omdat hij uitgedroogd was. Gelukkig hielp dit en konden ze een infuus in zijn arm zetten omdat het infuus in zijn hoofd ook niet goed zat. Nadat het infuus zat kon de kuur beginnen. En dan lig je daar. Je arme kleine baby van net 4 weken oud, met allerlei slangen, zuurstof en infuusjes.

De dokter kwam en vertelde ons dat Sjuul hoogstwaarschijnlijk hersenvliesontsteking heeft. Hij wordt daar nu ook voor behandeld via de antibiotica. Omdat de ruggenprik niet gelukt was en dus geen hersenvocht was afgenomen (niet genoeg) konden ze niet meteen zeggen of het wel echt zo was. Maar uit voorzorg behandelen ze hem dus nu voor hersenvliesontsteking. Jezus, ik schrok me echt kapot. Hersenvliesonsteking?? Dat gebeurt toch alleen bij andere mensen?? Kutzooi.

Gelukkig knapt Sjuul wel goed op van de antibiotica, dus dat is een goed teken. Vandaag heeft hij weer zijn flesjes leeggedronken en is hij weer alert. Dat is een heel goed teken. Hopelijk knapt hij de aankomende dagen alleen maar meer op. En hoeft dit hopelijk nooit meer te gebeuren. Ik ben de nacht en vandaag de hele tijd bij hem gebleven. Heb heerlijk met hem gezeten en we hebben samen een paar uurtjes geslapen. Helaas moet hij wel vanmiddag wéér een ruggenprik omdat ze toch precies willen weten hoe en wat. Gelukkig krijgt hij nu sowieso preventief de medicijnen voor hersenvliesonsteking, dus als dat het ook daadwerkelijk is dan heeft hij sowieso alle benodigde medicijnen binnen. Maar jeetje, was is het afschuwelijk om je kindje zó ontzettend te horen huilen. We hebben buiten gewacht dat ze met m bezig waren, ik kon het gewoon niet aanzien. Maar ik weet niet wat erger is, je kind zien of zo te horen huilen en m niet te zien. Het was dus weer een drama, want de punctie was weer niet gelukt. Ze hebben wel iets kunnen afnemen maar er zat veel bloed bij dus ze konden niet direct zien hoe of wat. Nu moet het 3 dagen op kweek. Maar hij moet sowieso 7 dagen blijven, dus dat moeten we dan maar afwachten.

Ik ben nu thuis, Bas moét morgen werken, het kan helaas niet anders. Maar ik kan me niet in tweeën splitsen want Mees is er natuurlijk ook nog. Ik breng hem morgenochtend rond half 9 naar mijn broer en schoonzus zodat hij daar lekker kan spelen en ik dus weer naar Sjuul kan gaan. Maar in mijn hart had ik liever gebleven. Het voelt gewoon niet goed om naar huis te gaan en je kleine baby daar alleen te laten. Hij moet bij zijn papa en mama en broertje thuis zijn. Hij is daar in goede handen, dat weet ik..maar hij is voor mijn eigen gevoel nog te klein om het zonder mij te doen. Ik ga dus zo maar even bellen hoe het met hem gaat. Kan toch niet slapen. Heb net mn huisje opgeruimd, de was gedaan, gestreken en gevouwen. Wat moet je anders doen?

Ik houd jullie op de hoogte.

Liefs, Carina