Bevallingsverhaal en foto`s!

Zoals de meeste natuurlijk al weten is 19 juni 2010 om 23.44 uur onze tweede zoon Sjuul (Catharinus Oedse Johan) geboren. Hij woog bij de geboorte 2990 gram en meet 49 cm lang.

Sjuul is 4 weken te vroeg geboren via een keizersnede. De keizersnede stond al wel gepland, op 7 juli 2010, maar zolang kon hij zelf niet meer wachten. Totaal onverwachts bleek ik na een hele dag van harde buiken en buikpijn al 3 cm ontsluiting te hebben. Ik belde rond half 9 naar de verloskamers dat ik toch al wel de hele dag een onrustige buik had en ben op hun advies even langsgekomen. Ik ben alleen gegaan want ik dacht dat het allemaal wel mee zou vallen. Na een uurtje CTG bleek er toch wel onrust in mn buik te zijn. Na een aantal testjes bleek dat ik al 3 cm ontsluiting had! Wow. Ik schrok me rot. Ze ging overleggen met de gyneacoloog en ik dacht dat ik waarschijnlijk wel moest blijven maar dat er verder nog niets gedaan zou worden. Om 11 uur kwam de zuster toch met het nieuws dat de kleine NU gehaald zou gaan worden met een keizersnede. Dat was wel even schrikken. Opeens ging het heel snel. Ze stond al met een infuus en operatieshirt in haar handen. Op dat moment heb ik alles maar over me heen laten komen. De dingen waar ik zo bang voor was (infuus, catheter en de o-zo-gevreese ruggenprik) heb ik allemaal rustig ondergaan en vielen uiteindelijk reuze mee! Wel heb ik echt even bewust afscheid genomen van mijn buik, want ondanks dat ie me de laatste tijd flink ik de weg zat, wist ik dat ik m toch wel weer ga missen. Uiteraard ook meteen Bas gebeld die nog thuis was en met spoed naar het ziekenhuis moest komen. Om half 12 zat ik op de O.K. en zat de ruggenprik er zo in. En om 23.44 uur is onze Sjuul geboren.

Ondanks de keizersnede was het echt een geweldig moment dat je 'm hoort huilen. Jeetje, wat een prachtig gevoel is dat toch! Na een minuutje even naar mijn kleine mannetje te hebben gekeken moest hij helaas mee. Hij had het even niet zo lekker, en ging meteen door naar Neonatologie. Vreselijk vond ik dat. Na het hechten en een uurtje op de uitslaapkamer mocht ik EINDELIJK bij mijn mannetje kijken. Dat moment was alleen niet zo leuk, ze waren net met m bezig en hij huilde heel hard. Dan breekt je hart. Infusen, beademing en een sonde, zo zag ik m de eerste keer. Nou, das echt niet leuk.

Na 2 hele lange dagen mocht ik Sjuul eindelijk vast houden. Ik heb zo uitgekeken naar dit moment. Eindelijk mocht ik m dan in mn armen sluiten. Vanaf toen is het elke uur beter gegaan met hem. Hij ging echt opknappende heen en ging er dagelijks iets van aparatuur van hem af. Uiteindelijk mocht hij naar een gewone babykamer en 2 dagen daarna mochten we eindelijk naar huis! En dat was echt heeeerlijk, ik had mijn twee andere mannen zo gemist. En ik was het ziekenhuis ook echt zat!

Nu zijn we dus al lekker 3 daagjes thuis en geniet volop van mijn mannen. Sjuul is een hele zoete baby, huilt alleen voor zn voeding (borstvoeding gaat trouwens uitstekend!) of een schone luier. Hij ligt graag bij mama aangezien hij nog wat huid-op-huid contact heeft in te halen maar dat schijnt normaal te zijn bij prematuur-kindjes. Dus dat doen we dan ook lekker, want ik geniet er ook enorm van.

Mees vindt het allemaal maar een beetje gek. De eerste dag was hij niet echt enthousiast, maar gelukkig gaat dat ook met de dag beter. Bas besteedt extra tijd met hem, en dat vindt hij erg leuk. Ik probeer natuurlijk ook mijn aandacht goed te verdelen maar dat is even een kwestie van wennen. Maar ik geloof dat dat helemaal goed gaat komen!

Vandaag is de laatste dag kraamzorg en zit dat er ook weer op. Het 'echte' leven gaat weer beginnen en ik vind het heerlijk! Lekker weer een beetje ritme!
Hopelijk voel ik me snel wat fitter, aangezien ik door de keizersnede nog niet helemaal op de been ben. Het gaat steeds beter maar ben nog wel een beetje moe en kreupel. Maar dat gaat helemaal goed komen!

Wat ook erg leuk was is dat ik samen met ons.wonder.2010, nu mama*van*Jet samen op een kamer lag! Meid, ik vond het hartstikke gezellig en heeft de tijd in het ziekenhuis een stuk gezelliger gemaakt! We hadden zelfs een avond de hele 4-persoonkamer voor ons tweeën! Was reuze gezellig. Ook voor de steun en voor het even-kwijt-moeten-praatje was het heel erg fijn! Hopelijk blijven we contact houden en zullen we alsnog een foto van onze wondertjes maken!

En last but not least...FOTO'S!

Nou, mooi mannetje he???

Liefs, Carina