Zwangerschap wk 31 t/m 39

Dinsdag 27 november is onze Mees geboren!

Het gaat opschieten, maar kan dus ook nog 4 weken duren..Als ik daar aan denk, word ik toch wel een beetje onrustig..Ik ben het zat..Slapen gaat klote, dat breekt echt op. Om mij heen beginnen alle meiden die samen mij hier zwanger waren te bevallen. Er waren er namelijk opeens 5..En nu beginnen ze één voor één te bevallen, toen ik het hoorde van de eerste was ik helemaal teleurgesteld. Zeker omdat zij een week later dan ik was uitgerekend. Het sloeg snel om in blijdschap uiteraard, maar toch had ik zoiets van..hmm...Nu is vannacht een andere vriendin van mij bevallen, ik hoorde net dat het een meisje is geworden..Mijn voorgevoel was dus al die tijd goed geweest..bijzonder..Sinds dat ik zwanger ben heb ik het bij iedereen goed gehad..! Maar goed, wij zitten hier nog gezellig met z'n twee! Heel blij dat we deze termijn hebben gehaald overigens..! Hij is nu sterk en gezond en kan de wereld buiten mij ook aan. Ik merk wel dat de kleine heel rustig is, beweegt veel minder dan anders en ik verlies soms vocht? Ik weet nou alleen niet wat het is..ik moet morgen weer naar de verloskundige, zal het meteen even vragen..Verder veel steken van onder, terwijl hij al helemaal ingedaald is en zelfs al met één schouder in mijn bekken ligt.. Verder zou niet kunnen, zou je denken toch? Kom er dan maar uit! Verder heb ik gisteren samen met zus en schoonzus geboortebedankjes gemaakt, zo schattig! Ik zag het hier op Babybytes veel en vond het een super leuk idee! Dus nu liggen er 100 bedankjes klaar..! Ik zal nog wel even een fotootje erop zetten..! Naja en verder is het rustig. Het is vandaag 20 november, de dag waarop ik mijn hele zwangerschap had verwacht dat de kleine geboren zou worden, zal het dan toch???? Nu voel ik nog niks, maar wat niet is kan natuurlijk nog wel komen..het is nog vroeg! We blijven positief..maar ik denk het niet..haha. Ik hou jullie weer op de hoogte. Oja, voor ik het vergeet...mijn vriend werkt bij iemand en die zei tegen hem dat het zaterdag geboren wordt..ze was een helderziende mevrouw?!?? DUS WIE WEET...!!!

38 weken en 3 dagen

Even een klein verhaaltje nog, ik ben bij de verloskundige geweest! Alles was goed gelukkig. Ik had nogal een aantal vraagjes..houd namelijk erg veel vocht vast en verlies soms ook zomaar ineens vocht! Verder heb ik heel erg tintelende vingers en mond?! Maar dat was allemaal goed..ze was zeer tevreden en ons ventje werd wakker tijdens het beluisteren van zijn hartje..schoot meteen omhoog dat hartslagje! Grappig hoor! Verder lag ie gelukkig nog helemaal goed, hoofdje naar beneden..zo laag dat de laatste halte buiten is zeg maar! Hoop dat ie snel beslist te komen. Verder hebben we voor volgende week woensdag weer een afspraak maar de verloskundige kon niet zeggen of ik die afspraak nog ging halen...zou ze iets gevoeld hebben misschien? Of krijgt de helderziende mevrouw toch gelijk? Zou wel heel tof zijn..spannend, he?

38 en 5 dagen

Vanaf 's nacht weer de hele tijd in de weer geweest, het begon met buikpijn en 's morgens weeën..En ze deden best pijn en heftig..Maar goed, as usual zet het natuurlijk niet door..Ik had zo gehoopt dat ie gisteren geboren zou worden. Ik hoopte dat volle maan nog wat zou uithalen voor ons, maar ook dat mocht niet baten. Onze kleine vent zit gewoon nog veel te lekker bij mamsie. Naja, we wachten gewoon maar weer af...

Pff, wat een nachten...Waarom lukt het nou niet om een paar uurtjes lekker te slapen? Soms best frustrerend aangezien ik best moe ben! Maar het gaat echt niet..ik lig uren te staren naar het plafond, of naar m'n vriend die heerlijk in dromenland is..En als het dan zover is dat ik mij wil omdraaien is dat ook weer een heel gedoe. Als ik dit namelijk doe schijnen mijn bekken over elkaar heen te schuiven waardoor ik hele harde knakken hoor, en dit verschrikkelijk pijn doet in mijn liezen! Jeetje, dit doet echt zeer! Ik dacht eerst dat ik een botje van mijn kindje had gebroken, ik schrok me een ongeluk! Ik heb 't toch maar even nagevraagd bij de verloskundige en zij kon mij gelukkig vertellen dat dit niet het geval is en dat het mijn eigen botten zijn..AUWIE..Verder gaat alles goed, ik heb gister weer wat krampjes gehad maar verder is het rustig...jammer..! :D Ik wil nu namelijk echt dat ie komt, ben zo nieuwsgierig, je zult zien dat ik gewoon nog overtijd loop! Al hoop ik dat niet, hoor! Zelf denk ik 20 november, nu dus nog 6 dagen..?!?! Ik hoop het echt! Verder is een vriendin van mij zondag uitgerekend, zij weet niet wat het is dus ook daarover ben ik dan weer heel nieuwsgierig..Het is toch wel heel leuk om iemand te hebben van je eigen leeftijd die hetzelfde meemaakt, en ook bijna in dezelfde periode..! Je merkt toch dat je dezelfde kwaaltjes en dingetjes hebt! Spannend..! Ben benieuwd wanneer haar kleine zich aandient..We hadden het er laatst nog over dat ik misschien nog eerder dan haar zal bevallen, maar dat zie ik nu niet meer gebeuren!

37 weken zwanger, voor ons echt een mijlpaal aangezien we met 33,5 weken in het ziekenhuis lagen met weeënremmers! Echt supergaaf dat we nu echt de officiële termijn hebben gehaald dat ie nu echt geboren mag worden! Hij is helemaal af, sterk genoeg om het buiten mijn buik te redden en klaar voor de grote wereld! Echt superblij ben ik daar om! Verder vandaag weer naar de verloskundige geweest en alles was weer prima! Ik heb het hartje weer gehoord, en net als altijd mooi en krachtig! Wat blijft dat toch bijzonder..! Verder was ie ook weer goed gegroeid, mijn buik zat vol met baby! Dat voel ik ook wel, want bukken om sokken en schoenen aan te doen gaat heel moeilijk! Ook worden de kwaaltjes van een hoogzwangere ook duidelijker merkbaar...slecht slapen, brandend maagzuur, pijn in m'n rug, veel harde buiken en soms hier en daar een kattige opmerking! Ahh, zielig voor Daddy2be, haha! Voor de rest eigenlijk alles goed, ik kijk er uit naar de kleine en kan niet wachten tot eindelijk de bevalling zich aandient...Klinkt misschien heel gek, maar ik heb er zo'n zin in! Volgende week maandag weer naar de verloskundige..de tijd gaat nu echt hard..ik kan bijna niet geloven dat het nog maar zó kort duurt voordat ie er is..Al die tijd heb je toch altijd nog in je hoofd, dat duurt nog maanden en nu is het al weer zo dichtbij! Spannend, spannend!

36 weken zwanger, het einde komt in zicht..Zondag weer even in de weer geweest..ik was al vanaf zaterdagnacht bezig met harde buiken, buikpijn, menstruatieachtig gevoel, weer de hele mikmak dus. Maar ik laat me niet meer zo snel van de wijs brengen en heb het dus de hele dag een beetje in de gaten gehouden, ik ga niet meer zo snel bellen dan moet ik namelijk weer naar het ziekenhuis en dat zag ik dus niet zitten! Maar vanaf 4 uur in de middag werden ze wel heel regelmatig, zo rond de 5 minuten en ook krachtig. De pijnlijke harde buiken werden ook steeds heftiger...Ik heb het tot half 9 's avonds aangekeken en dan toch maar de verloskundige gebeld. Je weet maar nooit, helemaal niet met mijn voorgeschiedenis. Ze kwam meteen even langs en nadat ze getoucheerd had..3 cm ontsluiting..Nog steeds dus..pff..ik weet niet of ik dit nog (in het ergste geval) 6 weken ga volhouden. Zat namelijk zondagochtend om kwart voor 6 al beneden, had geen oog dichtgedaan en dit gaat al een aantal weken zo. Maar goed..we wachten weer af..Nog één weekje en dan hebben we de 37 weken bereikt! Wat een opluchting! Dan hoef ik dus niet voor elk dingetje naar het ziekenhuis en dan mag het officieel komen. Dan is het allemaal gewoon goed en mag ie ook lekker mee naar huis als ie komt! Ik en mijn vriend hebben 'm al een paar keer toegesproken dat ie nog één weekje moet blijven zitten en dat ie dan echt moet komen, hahaha! We zijn er echt aan toe dat ie komt, alles is klaar en ik heb ook nu wel zoiets van, die buik heb ik ook wel weer gezien..Ik vind het zwanger zijn echt fantastisch hoor, ik zou het zo weer doen, maar met dit gedoe allemaal raak je het gewoon een beetje beu. Misschien spreekt dan juist de vermoeidheid. Verder lijkt het me heerlijk gewoon weer te kunnen bukken en zelf m'n schoenen aan te doen, haha! Maar goed, we wachten af..Vanmiddag weer naar de verloskundige, altijd weer leuk. M'n vriend gaat lekker mee, we hebben namelijk een uitgebreide afspraak omdat we de bevalling e.d. gaan doornemen...Morgen moet ik bellen voor de klossen onder het bed, die kunnen we dan woensdag ophalen. Toch, na alle valse starten en opnames in het ziekenhuis, begint het nu toch echt op te schieten. Heel binnenkort zijn wij een gezinnetje, zo bijzonder als ik daar aan denk.

Jahoor, vrijdagavond nadat mijn vriend en ik lekker hadden gelopen over het strand en wat te hebben gegeten voel ik het opkomen..krampen..eerst nog wel te doen, maar toch wel vervelend. Ik houd mijn mond, wil niet weer meteen weer paniek veroorzaken..Maar ik merk aan mezelf dat ik me steeds meer ga concentreren op de krampen dan op het gesprek wat we aan het voeren zijn. Nadat we al het eten op hadden en aan de koffie zaten was het echt niet meer te houden..JEETJE wat een kramp. Ik wilde het liefst zo snel mogelijk naar huis..liggen en niks doen. Maar we moesten nog zo'n 15 km naar huis rijden (Gelukkig met de auto, maar toch), ennnn ik moest rijden...Ik reed voor m'n gevoel 100 km per uur maar ging volgens mijn vriend niet harder dan 30 km per uur..Ik zat als verstijfd achter het stuur als er weer eentje kwam...wat een pijn deed 't..Eindelijk thuis aangekomen ben ik lekker onder de douche gestapt in de hoop dat het wat zou afnemen. Dat deed het wel ietsjes en na een tijdje ben ik naar beneden gegaan. Daar begon het weer van vooraf aan en ook heel regelmatig. We zijn aan het klokken geslagen en ze kwamen al snel rond de 3 á 4 minuten en hielden minstens 40 seconden aan. Na een uur dan toch maar het ziekenhuis gebeld en de situatie uitgelegd. Geen twijfel mogelijk, meteen komen en je slaaptas maar weer meenemen...Pffff, dit gaat weer een lange nacht worden dacht ik nog..! In het ziekenhuis aangekomen werd ik meteen weer aan de CTG gelegd en werd er weer weeënachtiviteit gemeten..Zie je, heb ik het dus toch goed! Na een tijdje ging het wel weer, alleen moest ik nog getoucheerd worden..kijken of de weeëen daadwerkelijk ook echt iets deden...WAT DEED DAT PIJN! Jeetje mina zeg...dat was de vorige keer dus niet zo! Maar goed, inderdaad de weeën waren er ook niet voor niks, 3 cm ontsluiting..De bevalling is dus al die tijd nog aan de gang geweest en doet heel langzaam zijn werk..Wat vermoeiend! Na dit allemaal moesten we toch maar proberen te slapen, wat niet gaat in het ziekenhuis in mijn geval..Gelukkig nam het 's nacht allemaal weer af en zijn we nu weer op het punt dat het weer "rommelt" zo als ze dat noemen..Harde buiken, pijnlijke steken, krampen...ga zo maar door! Lekker frusterend, zeg maar...! Toch ben ik weer teleurgesteld, je hoopt dat ie nog lekker blijft zitten zodat als ie geboren is lekker mee naar huis kan, en toch begin ik er nu ook wel klaar mee te raken...wat een gedoe en wat supersuper vermoeiend is dit! Maar goed, nu zit ik weer lekker thuis, kan straks weer lekker slapen in mijn eigen bedje en is de rust weer wedergekeerd en ben ik toch wel weer heel blij dat hij nog veilig in mama's buikje zit! Hoe nieuwsgierig ik ook ben..beter nog een paar weekjes in mij en wij allemaal heel nieuwsgierig dan er nu al uitkomen en 'm daar alleen moeten laten! Spannend, spannend...!

34 weken

Nou dit was een spannend weekje voor ons. Zondag met 33,5 dagen zwanger ben ik in het ziekenhuis opgenomen met weeënactiviteit. Nou die waren er zeker..Aangezien de weeën worden geremd tot 34 weken heb ik allemaal pillen gekregen om de contracties te stoppen. Ook heb ik spuiten gekregen om de longetjes snel te laten rijpen voor het geval dat hij wel geboren zou worden. Super spannend natuurlijk. Aan de ene kant hoop je dat ie nog in ieder geval 2 á 3 weken blijft zitten. Dan mag ie lekker mee naar huis als ie geboren wordt en aan de andere kant ben je toch ook wel heel nieuwsgierig. Met behulp van een echo schatten ze 'm rond de 5 pond, best een aardig gewicht voor een zwangerschapsduur van 34 weken. Er komen ook kindjes met dit gewicht ter wereld die voldragen zijn! Verder had ik zondag 1 cm ontsluiting, en verloor ik aan het einde van die dag ook nog eens mijn slijmprop. Het was dus flink aan het rommelen. Maar daar bleef het gelukkig wel bij. Ik heb deze dagen vaak aan de CTG gelegen en inderdaad de harde buiken bleven komen en gaan. Gelukkig gaat met de kleine alles goed en voel ik me verder ook gewoon goed. Vanmorgen zou dan het verlossende woord komen, mocht ik naar huis of moest ik toch nog een nachtje blijven??!?! Na een overleg van alle gynecologen en nog een gesprekje met de meneer zelf mocht ik lekker naar huis. Hij heeft nog wel gevoeld en de ontsluiting was nu 2 cm. Het heeft dus niet helemaal stil gestaan. Maar goed, ik mocht lekker naar huis..lekker met m'n mannetje mee..Heerlijk weer samen slapen vannacht..Daar moest ik namelijk wel aan wennen. En vanaf nu lekker rustig aan doen. Toch die nesteldrang maar een beetje onderdrukken, geen zware schoonmaakklussen meer gaan doen en zeker niet meer naar Amsterdam. Wat ik dus vorige week donderdag nog gedaan heb..8 uur gewinkeld :S Maar gelukkig ook geen bedrust..dan duurt de dag wel heel lang, dat merkte ik al in het ziekenhuis en voel je ook wel alles. Dus vanaf nu beslist moeder Natuur en onze kleine humpie..Ben benieuwd!

33 weken

Alweer de 33 weken bereikt, wat gaat het toch snel. Dat dringt de laatste tijd steeds meer tot me door! Over een paar weekjes zijn we dan toch echt papa en mama..Jeetje was een gebeurtenis. Ik merk ook aan mezelf dat ik alles nu af wil hebben, ben druk bezig met ramen lappen, keuken schrobben en de badkamer schoonmaken. Het moet netjes zijn als ons kleine ventje komt. En dat is het nu, alles blinkt ;)! Verder voel ik me goed. M'n buik groeit echt megahard, helemaal nu ik met verlof ben. Vreemde mensen op straat denken dat ik op alle dag loop, ik heb al vaak gehoord; "Nou dat duurt geen weken meer!"..Als ik dan zeg, nog 7 weken minimaal staren ze me aan met zo'n blik van Ahhh wat zielig voor dat kleine meisje..Hahaha..heel grappig. Ik heb zelfs voor de zekerheid bij de verloskundige gevraagd of er geen kleine reusje in mijn buik zit. Maar met 33 weken was ie nog wel aan de kleine kant. Wat grappig, he! Ik ben toch wel heel nieuwsgierig hoe ie eruit ziet. Het slapen is een ander verhaal, ik lees op de sites van andere meiden dat dat ook niet echt gaat. Wat een drama soms, lig wakker, ben aan het draaien en dan moet ik er weer uit om te plassen :S. Maar ook dat doe ik graag voor het mooie resultaat wat we straks krijgen. Kijk ook erg uit naar de bevalling, het klinkt misschien gek maar ik heb er zin in. Ben zo benieuwd naar de ervaring en de gebeurtenis en naar ons kindje. 30 oktober Moeten we weer naar de verloskundige en dan krijgen we een uitgebreid gesprek omdat we de "belinstructies" gaan doornemen! Jaja, dan gaat het echte aftellen beginnen! Ben zoooo benieuwd.

Nou hier even een up-date tot nu toe! Ik heb eigenlijk nog niets geschreven maar heb beloofd aan een aantal mensen dit wel te doen! Duss...komt ie!

31 weken

Ik voel me eindelijk weer een beetje goed, ik heb vorige week eventjes flink de schrik gehad..ze dachten dat ik zwangerschapsvergiftiging had...Ik zag mn geest al dwalen, onee..Maar gelukkig na een echo (Yeah, we hebben 'm weer kunnen bewonderen, wat is ie GROOOOT) en na nog wat testjes was alles goed..Jeetje wat een opluchting.. Vanaf vorige week dan ook lekker met verlof gegaan! Wat was ik daar aan toe..merk dat ik nu toch wel weer iets beter ga slapen, ik ben wel vaak wakker maar goed dat hoort erbij! Verder is de kraamzorg langsgeweest, wat een leuk mens! We kregen de complimenten over ons mooie huisje en kamertje..nou dat is mooi! Verder begint de nesteldrang zich ook aan te dienen, ben met van alles en nog wat bezig, heb ik het één af, borrelt er alweer wat boven om daarna te gaan doen..Gelukkig heb ik geen hekel aan schoonmaken en werkt het als een soort ontspanning, hahaha..Alleen word ik daarna wel gestraft door rugpijn! Maandag 1 oktober weer naar de verloskundige en dan alweer om de twee weken, het einde komt in zicht! Wat spannend...Heb er zin in!