Ups en downs

2 maanden geleden helemaal in de wolken met onze zwangerschap!! Allemaal nog plannen, en ideetjes over hoe en wanneer gaan we het mensen vertellen. Net voor de eerste echo van 8 weken bloedverlies, dat was dus genoeg reden voor mij om het naaste alvast te vertellen. Beetje balen dat het zo moest maar hopend op nog een goed einde.

1 maand geleden hoop was niet meer nodig, onmogelijke keuzes maken en veel onzekerheid. Nu bijna 4 weken alweer geleden na de curretage, dacht al snel na over verder gaan. Nu alles weer is opgepakt en het soms even tegen zit merk ik dat de klap toch groter is dan ik dacht.

Mijn zoontje zou van kamer verhuizen, inmiddels hebben we dat gewoon doorgezet en slaapt hij straks op een stoere jongens kamer. Zie er wel erg tegen op dat dan straks het kleine kamertje leeg is, en ik daar ook (nog) geen invulling kan geven.

Hopelijk wordt ik snel ongesteld, (of niet meer...) De onzekerheid is killing, altijd onregelmatig geweest en daarbij steeds lang moeten wachten op positieve test. Dat maakt de drang en teleurstelling wel steeds groter bij mij.

Ben heel nieuwschierig waar we over 1,2 of 6 maand zitten.

Ik kan vrij goed doorzetten, dus hoe dan ook wordt het weer fantastisch!!