2 maanden verder, hoe nu

En toen waren we alweer 2 maanden verder. De tijd gaat snel de laatste tijd! Heb de afgelopen 4/5/6 weken geen last meer gehad van angst/angstgevoelens en nare gedachten. Ik voel me ‘gemaakt’. We zijn heerlijk een weekje op vakantie geweest en dat ging super!! Zo genoten van de kleinste momentjes met mn gezin. Heerlijk! Ben er toch echt achter dat we wel heel graag 3 kindjes zouden willen, maar ik kan het niet. Ik vond de tijd dat mijn kindjes klein waren zo zwaar. Ik stond op de laatste plek. Zorgen voor en zorgen na. Dat was het enige dat ik me kan herinneren van deze tijd. Ik werd opgeslokt door de babytijd. Genieten deed ik soms. Bij kleine mijlpalen of zondagsochtend op de bank. Heerlijk. Zo zag ik mezelf wel met 3 kleintjes zitten. Maar in werkelijkheid is ouder zijn zoveel meer. Ik voel een hele erge verantwoording, vooral als ze zo klein zijn. Ik kan dat mentaal niet nog een keertje gaan doen. Ik wil mezelf niet verliezen, ik wil de 2 kindjes mama tijd geven en niet verdwalen in mijn hoofd, ik wil genieten van het feit dat ik me iets minder verantwoordelijk voel omdat ze al zoveel zelf kunnen. Ik vind mn leven, zoals het nu is heel fijn! Diep van binnen is er die wens, ook bij mn man. Helaas kan ik hem dat niet geven en hij vind het goed. Hij is ook blij zoals t nu is en gaat.

Meditatie helpt mij relativeren. Genieten van wat er nu allemaal gaande is. Soms niet genieten, soms gewoon voelen en het te laten zijn zoals het is. Ook ben ik bezig met acupunctuur. Gaat erg goed!

Ik voel me wel een mama met een klein stukje van haar hart die niet compleet is. Ik kan dat kleine gaatje ook niet vullen met mn grootste wens, ik durf het niet. Ik laat het gaatje er nu gewoon zijn. Het gemis zal ik altijd meedragen. Maar voor deze wereld is het goed zoals het is. We gaan er wat van maken!!

1075 x gelezen, 4

In Overig

reacties (0)


  • MNAZ

    Jouw kindjes zijn nog jong dus geef jezelf de tijd.Hier ook jaren gezegd 2 is genoeg,was zwaar 2 achter elkaar en 1 chronisch ziek kind en dit allemaal zonder hulp van buitenaf.

    Maar nu de jongste 6jaar staan we wel open voor.

  • Myrtheflower

    Absoluut herkenbaar, had graag drie kindjes gewild, maar hen voor mezelf de keuze moeten maken dat ik van drie kindjes geen leukere moeder zou worden. Onze monsters zijn slechte slapers, komen snachts nog. Overdag vragen ze veel aandacht. De jongste huilt veel en vaak en de oudste uit veel negatief en agressief gedrag. Mijn geduld is kort (dat is helaas hoe ik ben). Ik kan ze door dat ze beide zoveel van mij vragen helaas niet altijd geven wat ik denk dat ze nodig hebben. Ik schiet te kort, niet erg, menselijk, maar bij een derde weet ik zeker dat ik geen overzicht meer zal hebben, een draak zal zijn door het vele slaapgebrek, en gewoon vaak uit zal vallen omdat ik mijn geduld verlies en geen controle over mn kids heb.

    Ik heb verder schatten van kinderen, soms denk ik wel eens: een derde, hoe leuk zou dat zijn. Dan droom ik even weg. En dan kom ik weet in de realiteit, heel confronterend, en dan weet ik dat het goed zo is, en dat ik gewoonweg geen moeder voor drie kinderen ben.

    Zo dacht ik ook dat ik een thuismoeder zou blijven. De praktijk wees uit dat dat zo niet bij mij past. Dat ik het helemaal niet leuk heb 24/7 met mijn kids (vergeet niet dat ik ze snachts ook nog meerdere keren zie he ;)). Ik vind het fijn als ze genoten hebben bij opa en oma, ik even lucht heb kunnen happen op het werk, en dan op mijn vrije dag te genieten van de kids. Dat vind ik leuk, af en toe een uitstapje, maar niet fulltime op elkaars lip, dat werkt voor ons helaas niet. Droom in duigen,. Nee hoor, ik doe wat het beste voor ons is, en dat is soms anders dan wat ik zelf bedacht had of dat de maatschappij van je verwacht. Daar is niks mis mee, ik loop graag uit de maat, dat past me beter.

  • Marj0lein

    Ja precies! Zoals jij het beschrijft is het ook voor mij.. ik moest even inzien dat mn droom nu idd niet in duigen is, maar dat het anders loopt dan je soms bedenkt.. thnxx!

  • Nog-even!

    Joh, geef jezelf de tijd om te mogen verlangen, zonder meteen je droom waar te willen maken... Wie weet hebben jullie over 4 jaar toch nog veel zin in die derde-of niet. Geef jullie zelf de ruimte om later definitief te mogen besluiten.... Wie weet hoe het dan gaat