‘Zielig’ dat ik geen dochter heb?

Ik alleen 2 meiden, mijn man krijgt de vraag of hij geen zoon wil. Ik denk gewoon 'het eigen geslacht' ofzo.

Mijn vader heeft de sterkste band met zijn dochter, mijn moeder met haar zoon. Dus ach😀

Ik herken het wel. Ondanks ik het bijzonder goed kan vinden met mijn schoonmoeder(s) zal ik altijd mijn eigen moeder eerst kiezen om dingen mee te delen en stond zij het dichtst bij mij tijdens de zwangerschap, bevalling, het opvoeden van de kinderen,…

Ondanks dat ik verzot ben op zijn zoontjes, mis ik het hebben van een dochter en is er de angst om later een alien in mijn eigen huis te zijn mochten mijn zonen geïnteresseerd zijn in typische jongensdingen.

Jaa,leuk is het niet om zulke dingen te horen.
Nu moet ik wel zeggen dat ik het zelf wel jammer vind dat ik geen meisje heb.Ik ben blij met mijn jongens maar wat ik zelf heb ervaren en ook zie in mijn omgeving , familie etc is dat meisjes toch meer betrokken zijn bij de moeders.En je kan samen zoveel dingen plannen en doen wat je niet makkelijk met een zoon doet haha.

Maar ik ga niet voor een 4e kind omdat ik een wens voor een meisje heb,met de kans dat ik teleurgesteld raak.Wat niet eerlijk is tegenover het kind vind ik.

Ik herken het wel. Ondanks ik het bijzonder goed kan vinden met mijn schoonmoeder(s) zal ik altijd mijn eigen moeder eerst kiezen om dingen mee te delen en stond zij het dichtst bij mij tijdens de zwangerschap, bevalling, het opvoeden van de kinderen,…

Ondanks dat ik verzot ben op zijn zoontjes, mis ik het hebben van een dochter en is er de angst om later een alien in mijn eigen huis te zijn mochten mijn zonen geïnteresseerd zijn in typische jongensdingen.

Ach, ik heb een zoon en een dochter en ben volgens mijn schoonouders nu klaar. Alsof ik een checklist heb afgevinkt en nu ben geslaagd ofzo. 🙄 Mensen hebben altijd wel wat te mekkeren, lekker laten gaan.

Haha ik moet altijd vreselijk lachen om dit soort opmerkingen. In de zorg zag ik namelijk dat zonen vaak veel warmer, zorgzamer en liefdevoller waren naar hun moeders en keihard voor de belangen van hun ouders opkwamen😂

En in de familie zie ik het ook,mijn man is ook veel meer op zijn moeder gericht dan dat ik ben, hij blijft een moederskindje. Ik daarintegen ben zelfstandiger en zie mijn ouders veel minder en heb daar ook niet zo de behoefte aan. Pas sinds ik zelf kinderen heb heb ik intensiever contact met mijn eigen moeder ook omdat ik haar haar kleinkinderen gun☺️

Ik ben momenteel zwanger van mijn 4e (zoon). De druk en het gepush van de omgeving voor een dochter is onvoorstelbaar. Iedereen zegt "je hebt er toch al zo veel, kan er gerust nog een 5e bij en hopelijk deze keer een dochter". Alsof ik een productiemachine ben, doorgaan tot er een dochter uit komt 😑

Ik vind het zelf alleen spijtig om geen dochter te hebben omdat mijn moeder een narcist was en we een heel toxische relatie hadden. Ik heb op mijn 19 alle contact dan ook verbroken. Dus ik had graag de moeder willen zijn voor mijn dochter die ik nooit heb gehad. Maar goed, een kind dient niet om trauma's te verwerken.

Daarbij heb ik altijd begrepen dat zoontjes net mama kindjes zijn. Het feit dat kinderen later wel of niet langskomen, heeft allemaal met opvoeding te maken. Niet met hun geslacht.

Snap ook niet waar het begrip vandaan komt dat je later je zoons verliest aan een schoondochter. Als jij een leuke, begripvolle schoonmoeder bent en de grenzen respecteert (wat veel schoonmoeders tegenwoordig niet doen), dan behoud je je zoon en heb je er een dochter bij

Laatst zei een vrouw tegen mij ook zoiets, dat ik zeker wel erg blij was dat onze derde een meisje was, want dat wil toch elke vrouw het liefst. Ik was eerst een beetje boos, het voelde alsof ze onze tweede jongen bestempelde als mislukte poging ofzo, omdat hij een jongen was. En verbaasd, want ik had vooraf een voorkeur voor een derde jongen, ik wilde helemaal niet graag een meisje. Ik vond een meisje heel spannend, want ik ben nooit een echt meisjemeisje geweest en vond het heel ingewikkeld als ik dan zo'n prinsesje zou krijgen. En ik heb een prinses gekregen, zij is alles wat ik vroeger niet was: roze, glitter, unicorns, dansen, etc, súper stereotype. En weet je, het maakt geen klap uit. Mijn zoons zijn ook niet hetzelfde omdat ze allebei jongens zijn. Ik heb drie totaal verschillende kinderen. Ze is pas 5 maar ik vind een dochter tot nu echt helemaal niet anders dan een zoon. En als ik kijk naar later, ik was zelf niet zo close met mijn moeder en wel met mijn vader. En mijn man draagt zijn moeder op handen. Mijn oudste zoon hangt ook erg aan mij, mijn dochter aan haar vader. Zoiets heeft volgens mij vooral met karakter te maken. Ik vind het zelf dus grote onzin.

En toch ken ik ook een vader met 3 dochters, en die heeft wel eens opgebiecht dat hij heel erg graag een jongen er bij had gewild. En ook een moeder met 2 zoons die regelmatig verzucht dat ze meisjesdingen zo leuk vindt en dat het zo jammer is dat ze daar niks mee kan.

Nee, ik zie juist dat jongens (mits opgevoed) altijd blijven terugkeren naar hun moeder. Ik vind jongens echt geweldig! Zelf heb ik wel een dochter en nog een dochter op komst, maar zie mezelf meer als jongens-mama, heb echt weinig met make-up en jurken enzo terwijl mn dochter echt een meisje-meisje is haha

Maakt toch niet uit, ik vind het prachtig hoe het leven loopt en juist dat stukje dat je niet kan kiezen wat je krijgt (of voor mij nu wanneer ik ga bevallen), dat maakt het leven onvoorspelbaar en vind het prachtig om te zien hoe mensen daarmee omgaan

Ik heb ook 2 zoons, en zoals je zegt was het eventjes jammer dat het geen meisje was. Maar ik heb 2 pracht jongens.

Ik was laatst met mijn oudste bij het kinderfeestje van mijn achternichtje, pfff wat een meiden, dat gezeur, getreiter, gemopper. Ik stond er echt verbaasd van, en dat ook zo lang vasthouden. Ik prees mezelf op dat moment heel gelukkig met 2 jongens.

Het zegt meer over die mensen ;-)

Ja, ik ken dergelijke theorien ook.

Mijn broers zijn vaker bij mn moeder dan ik, en ik kan me nauwelijks voorstellen dat er ooit iets tussen mij en mijn zoon zal komen, zo hecht zijn we (puberteit moet nog komen, maar is wel aanstaande).

Ik ken zat zoons die heel hecht zijn met hun moeder.

Is ook een beetje cultuurgebonden, in India hou je je zoons altijd, en zal je dochter vertekken naar haar schoonfamilie

Ach weet je… vlg mij zijn het vaak reacties om maar ‘iets te zeggen’.

Ik heb vier dochters en krijg regelmatig de opmerking ‘Wat zielig voor je man’. Nou hoezo? Hij voelt zich de koning te rijk hoor met z’n 5 vrouwen. En met 4 zoons waren we ongetwijfeld net zo blij geweest.

Wat zeggen mensen soms toch domme dingen. Het is zo persoonlijk hoe je band is en blijft met je kinderen. Of het nou een jongen of een meisje is. Ik heb zelf helemaal geen goede band met m'n moeder en mijn man wel met zijn moeder.

Ik vind het zoeken naar problemen. En alsof je zelf kan kiezen voor het geslacht. Lekker laten kletsen.

Collega van mijn partner had zelfs de moeite gedaan het op een kaart te zetten. Toen ze op kraamvisite kwam heb ik haar voor de deur laten staan en de kaart terug gegeven. Mijn partner stond dubbeldik achter mijn actie. Zie is uiteindelijk vanwege de grimmige sfeer op het werk iets anders gaan zoeken.

Ik heb een dochter en krijg ook soms te horen ‘dan heb je in ieder geval al een dochter’. Alsof ik met een zoon minder gelukkig zou moeten zijn, of alsof het een soort prestatie is. Alsof het nu bij een tweede écht niet meer uitmaakt wat ik krijg. Een zoon had mij net zo leuk geleken. Ik denk dan: je wil moeder worden van een kind, daar zou het geslacht helemaal niet bij moeten uitmaken. Vind ik.

Ik ben een moeder van 2 dochter en een zoontje, ik ben heel gek op mijn meiden maar toen van 3e zwanger werd wou graag zoontje en het werd een jongen was een meisje geweest was ook trots geweest heb met alle 3 kids goeie band 🙂 maar vind jongen ook gewoon heel leuk.

Ik ben moeder van een dochter en een zoon. Mijn wenkbrauwen fronsten bij het lezen van zoveel vooroordelen en aannames. Onzin ook dat je met een dochter een sterkere band zou hebben dan met een zoon. Ik voel dat anders. Hechting en bonding is niet geslacht gebonden. Laat je niet gek maken!

Wat irritant zeg, en wat fijn dat je je zo rijk en gelukkig voelt met je mannen :)

Wat mij opvalt is dat er sowieso heel veel commentaar is gebaseerd op alleen het geslacht van je kinderen. Mijn eerste is een dochter, en toen ik zwanger was van de tweede wisten we niet wat het ging worden. Joh, het commentaar; "Hopen op een jongen he, dan heb je een koningskoppel", "Nou nog een meisje zou wel het leukste zijn voor je dochter maar voor jullie natuurlijk niet zo". Houd eens op joh. Ik kreeg een zoon en was dolblij dat ik nog eens een gezond, lief, perfect kind mocht krijgen.

Ik denk dat je helemaal globaal uitgezoomd misschien over het algemeen zou kunnen denken: "In onze cultuur in onze tijd, zijn dochters over het algemeen meer zus of zo dan zoons", maar dat zegt bijzonder weinig over je individuele gezin en relatie. Karakter bijvoorbeeld zegt zó ontzettend veel meer, en er zijn zo ontzettend veel factoren van invloed op hoe je band en leven is, dat dat soort algemeenheden gewoon niet zoveel zeggen.

Dan nog verbijstert me wel hoor, wat mensen allemaal menen te moeten zeggen. Ik bedoel, zelfs áls ze gelijk hebben, wat voegt het dan in vredesnaam toe om dat te zeggen? Ik word daar altijd heel cynisch van hoor, ik zou denk ik zeggen: "Oh nou in dat geval ga ik er toch maar ééntje omruilen".

Wij hadden het anders. Hadden alleen maar dochters en kon het niet meer aanhoren dat gezeur om een zoon. Uiteindelijk kregen we een zoon en dat was dan 'de kers op de taart'. Voelde voor ons absoluut niet zo want we hadden net zo blij geweest met een dochter, maar mensen denken er altijd wat van te moeten vinden. Lekker laten gaan.

Dit gezegd hebbende, ik kan beter met mn schoonmoeder dan met mijn eigen moeder dus dat idee is ook meteen uit de wereld. En mijn man kust zowat de voeten van zijn moeder haha dus die heeft een enorm goede band met zijn moeder. Van zijn zussen is er niet 1 die zo'n band met haar heeft dan hij. En van al onze kinderen hangt zoonlief het meest aan mij.

Gewoon lekker naast je neerleggen en lekker genieten.

Ik heb drie dochters. Hier dus geen zonen. Maar ik zou niet anders willen.

Ik ben heel blij met mijn dochter... vooral om de kleertjes. Ik vind het leuker shoppen. Nu krijgen we een zoon, ook heel leuk, minder leuk shoppen xD maar deste een grotere uitdaging.

In ons geval klopt het dat mijn ouders onze dochter vaker ziet dan mijn schoonouders, mijn man gaat niet zo vaak naar hun toe en het is een uur rijden. Maar ik denk dat dat ook is hoe hij is opgevoed ik vind dat hij te weinig naar zijn ouders gaat. En als ze dichterbij hadden gewoond waren we er waarschijnlijk vaker.

Of het een gemis is een dochter? Dat is hoe je er zelf in staat. Ze zeggen ook dat jongens veel liever zijn voor hun mama, waar meisjes nogal kunnen katten. Ik denk dat dit gewoon gebaseerd is op vooroordelen en opvoeding van vroeger. Als jij een jongen even veel nabijheid een geborgenheid geeft als een meisje zal een jongen ook altijd terug komen bij de mama(vroeger waren ze natuurlijk wat harder voor jongens).

Ik herken het wel een beetje. Ben supergelukkig met mijn jongens. Zou net zo blij zijn geweest met meiden, maar als ik zou moeten kiezen zou ik voor jongens gekozen hebben.

Mijn schoonzus vroeg ook ooit of ik het niet jammer vind dat ik geen dochter heb. Nou nee, helemaal niet. Natuurlijk zou ik dat ook fantastisch gevonden hebben, maar als er een derde was gekomen had ik net zo lief nog een jongen gehad als een meisje. Zij gaf aan wel echt voorkeur voor een meisje te hebben (en die heeft ze ook). Voelde toch een klein beetje alsof het volgens haar minder leuk is om jongens te hebben.

Ben het er niet mee eens, afhankelijk per persoon en je opvoeding en band speelt een rol. Vind het zo’n achterhaalt iets wat ze zeggen. Je thuis situatie bepaald dit uiteindelijk ongeachte geslacht

Haha ja wat een drama al die mensen die het een must vinden dat je een dochter hebt. Ik heb drie zoons. Als ik alle mensen mag geloven zie ik mijn zoons als ze eenmaal uit huis zijn nooit weer.

Ik heb trouwens zelf een zus, die nu in transitie is tot man 😂 dus zo kan het ook nog gaan.

Ik denk dat dat niet bepaald word door geslacht meer door een individu en zijn of haar of hen karakter , gezins situatie en sfeer etc.

Je hebt ook echte mama's jongens..

Ik kan mannen die hun ouders een paar keer per week opzoeken en echt samen shoppen met moeder etc. Terwijl mijn zus en ik als vrouwen toch afstandelijker zijn.(ook niet de ideale thuis situatie gehad maar toch).

Ik denk dat dat niet bepaald word door geslacht meer door een individu en zijn of haar of hen karakter , gezins situatie en sfeer etc.

Je hebt ook echte mama's jongens..

Ik kan mannen die hun ouders een paar keer per week opzoeken en echt samen shoppen met moeder etc. Terwijl mijn zus en ik als vrouwen toch afstandelijker zijn.(ook niet de ideale thuis situatie gehad maar toch).

Ik heb zelf 2 dochters, en vind het fantastisch. Toen ik hoorde dat onze eerste een meisje zou zijn, dacht ik wel even: mooi dat heb ik maar.

Omdat ik zelf ook een hele goeie band heb met mijn moeder, leek mij de moeder-dochter band heel mooi.

Toen onze tweede ook een meisje bleek, was ik ook weer blij, ik stelde me ons gezin altijd voor met 3 meiden. Vraag me niet waarom. Heb er vroeger zelfs over gedroomd.

Maar ik dacht ook wel: ja dan ga ik nooit weten hoe het is om een zoon te hebben.

Ik denk dat iedereen het anders ervaart ☺️

Dat zijn mensen die de volgende gezegde niet kennen: "zonen dragen hun moeder op handen".

Ik heb trouwens als moeder van twee zonen nog nooit die opmerking gehad. Ik herken het dus niet. Hoe goed een band is tussen moeder en kind hangt echt niet van het geslacht af. En hoezo een zoon heb je maar voor even? Ook dat is gewoon voor het leven dus laat je niet gek maken door die - in mijn optiek - jaloerse opmerkingen.

Hier hetzelfde maar dan over moeder gevoelens algemeen.

Ik heb 2x ks gehad en 2x geen bv gegeven. Ik zou nooit een band met ze krijgen, omdat ik dus vaginaal had moeten bevallen en bv had moeten geven!!

Wat een onzin hè?! Ik snap dat ook nooit. Ik had in mijn jeugd nooit een goede band met mijn moeder. Dat kwam pas toen ik uit huis ging. Mijn jongere broer werd voor mijn gevoel altijd voorgetrokken. Onze meiden zijn dol op de opa's en oma's van beide kanten. Onze oudste zoons zijn overleden en als zij wel waren blijven leven, dan hadden we niet nog meer kinderen gekregen. Ik wil mijn meiden niet meer missen, maar met de jongens was ik net zo gelukkig geweest als ik ze op had mogen voeden

Hier 3 jongens en de 4e onderweg. Mijn band met mijn schoonmoeder (die 2 zoons heeft) is veel beter dan met mijn eigen moeder.. Ik denk dat het van jezelf afhangt hoe goed de band met je kinderen is, ongeacht of je jongens of meisjes hebt..