Early test alarm (kinderwensmaffia, hold your t*ts)
Vannacht om 00.10 had ik een positieve test in handen. Waarom precies dat tijdstip is grappig maar niet relevant voor de strekking van dit verhaal.
Afijn, positieve test. Veel te vroeg. Ik weet het. Ik heb geen ovu testen gedaan maar ik zit pas op dag 20 dus in het meest gunstige geval zit ik 5 a 6 dagen voor NOD. Mijn cyclus varieert nogal van 24 tot 28 dagen.
Waar ik normaal altijd een streepje probeerde te zien in alles is er nu, hoe licht ook, geen twijfel over mogelijk. Een licht maar duidelijk lijntje binnen een paar seconde.
Ik was voorzichtig blij, ook al weet ik dat er nog van alles verkeerd kan gaan. Mijn blijdschap sloeg echter snel om. En wel hierom: toen ik een foto van de test aan iemand liet zien zei diegene: je bent er weer vroeg bij met testen. Op de een of andere manier kwetst die opmerking mij zo hard!!
Ik ben momenteel op vakantie met een groep vrienden en ik zie overal zwangere vrouwen en baby’s. Er is ook een kindje van net één jaar met ons mee en ik kan alleen de hele dag met hem kroelen. Thuis is mijn nicht net bevallen van haar tweede kindje en ook dat kindje roept zo veel moeder gevoelens bij me op. Ik zweer het dat mijn tepels door al deze mommy vibes bijna melk lekken. Voor de duidelijkheid; ik ben echt geen dromerige zwangere of super emotionele kraamvrouw geweest bij mijn eerste. Vrij nuchtere, recht toe recht aan, doch liefdevolle moeder. Echter, na acht maanden ‘er voor gaan’ is de wens gewoon zo ongelofelijk groot.
Ik weet dat ik er mee bezig ben. Ik vraag me ook af hoe vrouwen er niet mee bezig kunnen zijn. Natuurlijk zijn er verschillende maten van er mee bezig zijn. Ik ben zo iemand die gelooft dat ik tekenen van boven krijg en het deze maand wel raak moet zijn wanneer de maxi cosie in de schuur tot twee keer toe naar beneden klettert (waargebeurd).
Een opmerking als ‘je bent er weer vroeg bij’ raakt me omdat het klinkt als een oordeel. Of beter, ik voel het als een oordeel. Omdat ik ook weet dat het veel te vroeg is en ik misschien zelfs wel van mijzel baal dat ik me niet kon inhouden, terwijl ik het me zo had voorgenomen.
Ik probeer terug te gaan naar dat eerste moment van blijdschap. Toen het moment puur was zonder negatieve gedachten of visies van anderen. Ja het is nog veel te vroeg. Ja er kan nog van alles mis gaan. Maar er is in elk geval al heel wat goed gegaan. En dat mag gevierd worden, ook als het morgen mis gaat. Want ook dat is onderdeel van het leven, hoe verdrietig en lastig ook.
Denk ik daar ook nog zo over wanneer het daadwerkelijk mis gaat? Niemand zal het weten tot het moment daar is. Al zullen er ongetwijfeld mensen, goedbedoeld, precies kunnen voorspellen hoe ik me dan zal voelen en adviseren niet voor NOD te testen. Oeps, te laat. Ik zal het in elk geval vast overleven en meenemen als een nieuw opgedane ervaring. Trial and error. Zo groeit de mens :)
reacties (22)