Vanaf het moment dat Niam mijn buik verliet voor de wijde wereld, bekroop me al het gevoel dat hij anders was.
Tijdens de zwangerschap heb ik bol van hem en bol van de zorgen gestaan.
Iets in me zei, dat dit nog wel eens het begin kon zijn van veel zorgen.
En dat mijn zorgen niet geheel onterrecht waren bleek wel.
Heel wat afgekwakkeld, wat een bezoekje aan de kinderarts opleverde, die ons na lange tijd eindelijk kon vertellen waarom ons kleine kereltje moeite had met ademhalen.
De diagnose kwam uit op vernauwde neusholten wat hij weer zou overgroeien naarmate hij ouder werdt.
Dus maar hopen dat die neusholtes snel zouden groeien.
Maar Niam blijft verkouden. hoest veel en heeft zelfs al samen met mama een bronchitis gekweekt.
Na 9 dagen antibiotica is hij wél 2 dagen hoest, benauwd en snotvrij geweest.
Om dol van te worden.
Hij zaagt en piept en elke week huisarts eist bij zowel ons als de arts zijn tol.
Nadat ik de kids maandag heb gehaald bij de oppas, raad ze me aan om nog een keer langs de HA te gaan, bezoekje #15 ongeveer, vanaf de dag dat meneertje 4 weekjes was?!
Het begint op roulette te lijken, wie wint?
Ik zet in op zwart en draai constant rood, terwijl mijn feelings zeggen dat er wel degelijk iets aan de hand is.
Wat de arts al wéken een 'happy weazer' noemt, een kindje dat tijdens verkoudheid piept en zaagt door snot maar wel vrolijk is, noem ik al wéken een soort van brochitis/astma.
Eindelijk.... na tig weken en bezoekjes draai ik deze keer ZWART!!!!! ik win.
Diagnose huisarts: Babyastma en een verwijsbrief voor kinderarts en KNO-arts.
En we mogen vandaag heen.
Heerlij kzo snel.
De verwachting is dat grote beer thuiskomt met een pufje inclusief voorzetkamertje.
Wat me in dit geval geen sier uitmaakt, als mijn ventje maar eens normaal kan ademen.
Fijn ook zo'n HA, mijn moedergevoel spreekt zich niet tegen, fijn als je eens een keer serieus genomen wordt.
Ik houd jullie op de hoogte!
reacties (0)