Our story so far.....

Hoe gaat het hier....

Das een vraag die ik regelmatig krijg hier op BB dus hoog nodig tijd voor een up-date.

Niam is nu 10 weken, hard op weg naar de 3 maanden dus, en als we niet oppassen zit hij straks zo in t half jaar en vieren binnen no-time zijn 1ste *B*day.
Na een rottige start voor ons alle 4, Niam die zo sukkelde met zijn oogjes/neusje/handje, kan ik nu zeggen...... Hij heeft voor de volle 100% de blije-baby modus uitgevonden.
Sprekend zijn zus wanneer een glimlach zijn gezichtje omringd.
Het is een tevreden ventje, groeit als kool en we hebben inmiddels afscheid genomen van de maatjes 50/56.

Aymé lijkt nu ook opeens zoveel groter.
Het was natuurlijk al een grote meid, maar nu ze grote zus, en 2,5 jaar is en 2 morgens naar de peuter gaat vind ik haar nog groter dan ze al was.
De praatjes gaan met de dag vooruit, en haar woordenschat breidt zich steeds verder uit.
Om over die wijze uitspraken maar niet te spreken, want "Tuurlijk mama" is het doodgewoon dat je brood eet zonder beleg, "Eerst eten, dan doesse, koekkie eten en een beetje, jaaaah mama, beetje veel yogi, dan tanties poesse en dan naah bed" nog steeds een ritueel is dat ze dus zonder te verblikken of verblozen opsomt, en als je dan eenmaal ligt roep je toch ook gewoon doodleuk naar beneden "Mama!!!! Aymé uit bed, nog even telesiessie kijkuh?!" roept, en als we dan vragen wat ze wil zien ze zegt alsof ze het dagelijks kijkt "NCIS" terugroept, gniffelen we in ons vuistje.
NCIS? geen idee waar ze het weghaald, ze heeft het immers nog nooit gezien haha.

Verder eet Meetje het liefst dagelijks 'nasi'.
De patat-periode hebben we a long time ago al gehad, eens kijken of ze echt alle dagen patat lust.
Na 5 dagen was de fun eraf en vroeg ze om bloemkool en spinazie.
Afijn.... we zitten nu in de 'nasi' fase.
Dus 2x per week nasi, maar........... eten ho maar.
Het begon hier aardig op de tv-reclame te lijken, zo'n donker kindje dat witte rijst uit een houten kommetje at. 
Nasi my ass dus haha.
Tot bij Wilco het kwartje viel.
Aymé is namelijk verzot op KipTandoori en Goulash.
Jaaah tuurlijk, stom stom stom, ook dat eten we met witte rijst en 'kroekkoek', en daarvan eet ze tot ze geen pap meer zeggen kan.
Aten we eerst Tandoori met alleen boontjes en tomaat door de saus, nu zit er prei, ui, boontjes, tomaat en cashewnootjes door.
En foila, mevrouw eet alles schoon leeg en durft zelfs nog te vragen om "Nog een beetje.... wel veel hoor mama".
En sinds gisteren kan ze fietsen, op zo'n Loekie-fietsje, roze met bloemen.
Daar stonden we dan, ik moest lachen en huilen tegelijk.
Opdondertje op de fiets, met franjes aan de handvaten, poppezitje voorop, een prachtige bloementoeter aan het stuur en kraaltjes in de spaken.

Met mij gaat het ook prima, heb mijn draai gevonden als mama van 2...

Wilco daarintegen voelt zich minder goed.
Vorige week is hij opgenomen op de SEH in Drachten nadat de ambulance hem van de snelweg heeft geplukt.
Pijn op zijn borst, verkrampte handen en tintelingen in zijn arm.
Zijn collega heeft 112 gebeld en binnen 5 minuten was thuis ook alles in kannen en kruiken.
Hij dacht dat hij dood zou gaan, iets wat ons dichter bij elkaar heeft gebracht.
Wilco heeft hyperventilatie als gevolg van overspannen zijn.
Zelf ziet hij het niet zo in, maar luistert nu eindelijk naar advies van de arts en van mij.
Vrijdag kreeg hij een soortgelijke aanval in de C1000 waardoor ik om 08:10u al een cassiere met Meetje aan de deur kreeg.
Dat is het fijne van een dorpje, en het feit dat ze bij de C1000 zo goed kennen.
Van de huisarts kreeg hij Oxazepam.... zelfde spulletje als wat ik kreeg voor mijn depressie.
Het geeft een stukje rust, en het thuiszitten geeft hem rust in zijn hoofd.
Niam heeft natuurlijk geen goede start gehad, de korte nachten, het feit dat Aymé een week onuitstaanbaar is geweest, mijn hormoonuitbarstingen, het wel of niet verliezen van zijn baan.... alles speelt een beetje mee.
Laten we hopen dat we gauw kunnen zeggen dat hij er weer bovenop is.

Dit was het voor nu wel even, plicht roept ;-)

Liefs van hier