Kindersjampoepel, scheutje rum en tranentrekkers

De kerstdagen zitten er weer op, ik til er niet zo zwaar aan.
De pondjes vlogen in het rond en aan de 3e kerstdag plak ik met een gerust hart nog een 4e, 5e en desnoods een 6e.
Al dat lekkers wat overblijft beland hier niet in de prullebak maar in mijn buikje, waar het Rambo-baby voorziet van een aangespekt speklaagje.
Rond deze dagen zwanger zijn is geen straf, niemand die raar opkijkt van mij niet te stillen trek ( al moet ik eerlijk bekennen dat ik ook een niet te stillen trek heb als ik niet zwanger ben, dus er echt raar van opkijken doet niemand meer ), of zin in gekke dingen.
Het enige wat ik enorm mis is een lekkere rooie biefstuk, dus baktte Wilco er tijdens ons 1e kerstdag-diner 1tje voor me, doorbakken zoals het hoort voor ronde dames met Rambo-baby's in hun buik.
En terwijl ik het mes erin zet vergaat me spontaan de zin in biefstuk..... om te huilen, ik controleer voor alle zekerheid alle ronddwalende schoenen in huis om er zeker van te zijn dat hij me niet in het ootje neemt.
Een schoenzool met kruidenboter, gebakken uitjes en champignons, Bon a Petit *yak*
nee dit is niet mijn idee van biefstuk en houdt in mijn achterhoofd dat ik over krap aan 10 weken weer compleet los mag gaan op bakjes Filet American en ROOIE biefstuk!

De champagne en rosé moeten ook blijven staan, dus bij gebrek aan beter trek ik samen met mijn kleinste broertje ( 9 ) een fles 'Kindersjampoepel' open, zelfs die heeft een knallende kurk en mijn toon voor oudjaarsavond is gezet, ik ga aan de bruisende bubbels van J&J.
Jullie weten wel, "Jip&Janneke"bubbels, 0,0% alcohol, dat gebruisde appelsap.
De zuurbranden nam ik voor lief, en heb er naderhand in bed zo'n spijt van gehad dat we het niet bij 1 fles hadden gehouden.
Het halve kerstdiner borrelde omhoog en de Rennies waren niet aan te slepen.
Wilco berispte me, zodra hij weer het geknisper van het uitdrukfolie hoorde, dat ik 'ze vrat als pepermunt, en er straks nog een maagzweer aan over zou houden ook'.
Afijn......

Of het nou aan de hormonen ligt, of gewoon aan de tijd van het jaar, met kerst ben ik ietwat emotioneler dan anders.
Dit jaar snikte ik zelfs mee met alle stelletjes van All you need is Love!?
Haaaalllllloooooo wat is er aan de hand?
Geen idee, t enige wat ik weet is dat ik na de zwangerschap van Aymé nooit meer de oude ben geworden.
Het radartje "tranentrekker" is vollop aangetrokken en vlak voor de bevalling losgeknipt en waarschijnlijk nooit meer geheeld.
Kon me voor die tijd nog aardig beheersen door flink te slikken of gewoon aan iets anders denken, nu gaan alle sluizen open.
Traantjes, snottebellen en what else.... ik trek alle registers open haha.
Totaal niet mijn ding maar kan er niets aan doen.

Zo zat ik net: lees 01:45u naast Aymé haar bedje te huilen, omdat zij zo vreselijk moest huilen ( wat ze overigens al bijna 4 weken Non-stop doet, en je bijna de klok erop gelijk kunt zetten dat ze rond 2en weer over de babyfoon galmt ).
Ze roept om mama, en bij geen reactie probeert ze papa, en als we allebei niet reageren, wat overigens expres is hoor, we zijn wel wakker, roept ze om de poezen of de hondjes, in de hoop dat iemand haar uit haar ledikantje verlost.
Vorige week zijn we de hele nacht bezig geweest, de fun moet er immers een keer af zijn om je ouders te terroriseren.
Maar niets bleek minder waar.
Toen hebben we om 04:30u de stekker eruit getrokken en haar bij ons in bed genomen.
Daar ligt ze muisstil, maar na een half uur ligt ze horizontaal met haar benen in papa's gezicht en haar hoofd op mijn buik in bed en liggen wij als wokkels op het randje te draaien en haar nageltjes te weren.
Wilco zijn rug zit inmiddels onder de striemen en mijn buik ziet er na die nachtelijke dwalingen ook niet al te florisant meer uit door haar teen-nageltjes.
Een scheutje rum zou niet verkeerd zijn ;-)

We houden ons maar vast aan de gedachte dat we straks 2 nachtbrakers hebben, het opstaan zal dan minder tegenvallen.
We hebben zelfs al met de gedachte gespeeld om een kingsize bed in elkaar te knutselen.
Van muur tot muur met 2 2-persoons matrassen.
De tijd van het 'even samen er een weekendje tussenuit' gaat nu echt aanbreken.
Heb er niet aan willen geloven, maar elke haar op mijn hoofd schreeuwt om een beetje Quality Time met mijn grote beer.