Aymé haar poëzie album

Gisteren kreeg Aymé van mijn opa & oma, haar opie en omie dus, een poëzie album.

Een hele mooie roze, met een ballerina erop.
Het idee alleen al vind ik super, en we wachten zeker niet te lang met het doorgeven van, als het gaat om haar opie & omies.
Niets mooiers dan dat ze van hen elk een versje heeft.

Ik had mijn poëziealbum een tijdje geleden weer teruggevonden, en keer op keer als ik het versje van mijn inmiddels overleden mama lees, krijg ik kriebels in mijn buik, en streel ik met mijn vingers de geschreven letters op het vergeelde papier.
En bedenk me met hoeveel liefde dat versje is geschreven, speciaal voor mij alleen.

Zo staan er nog meer mensen in, die inmiddels niet meer in ons midden zijn, hierdoor krijgt mijn album meer dan meer een speciale betekenis.

Gisteren heb ik er dan het allereerste versje ingezet.
Die van Aymé zelf, dat riedeltje van:

"Dit album behoort aan mij
zolang ik hoop te leven.
Aymé Helena is mijn naam
door mijn ouders mij gegeven.
Kleinsmit is de naam van mijn vaders stam,
Noordwolde is de plaats waar ik ter wereld kwam.
En iedereen die in dit album schrijft
moet zorgen dat het netjes blijft."

De 1e pagina is voor Wilco, de 2e voor mij.
En ook ik heb er gisteren een versje ingezet.
Je wilt het mooiste en het liefste versje, maar dat het zo moeilijk was, had ik niet gedacht.

Ik heb er 1 gevonden, precies zoals ik hem had bedoeld in mijn hoofd.
En nu wil ik hem natuurlijk wel even met jullie delen =D

"Mama heeft een toverstokje
gekregen van een sprookjesfee.
Daar tover ik voor mijn prinsesje
de allermooiste dromen mee.

Geloof in al je dromen
blijf maar dromen kleine meid.
Als jij gelooft in wie je bent
worden al je dromen werkelijkheid.

Ik sta je bij in al jouw dromen
als jij vertrouwt op wat je doet.
Geef je mama maar een handje
Dan lopen we samen je dromen tegemoet."

Fijne middag allemaal.

Liefs van ons