My hormones AGAIN

Ik dacht inmiddels, na 7 maanden, wel een hormoonvrij te zijn.
Althans, voor zover vrij dat het weer een beetje handelbaar zou zijn.
Niet alleen voor mezelf maar ook mijn omgeving.
Op mijn voorhoofd zit inmiddels een briefje geplakt, "Handle with care!!!".

Want om het minste of geringste barst ik in tranen uit.
Zijn het niet de ooievaars die lijden in Meppel, dan is het wel om het einde van Mrs. Doubtfire.
Hoezo, ik ben weer in redelijke staat van mezelf.

Ik kan geen boek lezen of mijn kussen is kleddernat van alle zoute waterlanders.
Een ander zien huilen is helemaal uit den boze, ik jank zo een potje mee, en dan voel ik het vanuit mijn tenen komen en t giert me door de keel.

Zo word ik de laatste tijd ook zo'n emo eppie als ik met Aymé op de bank zit te knuffen, of haar de fles geef.
Dan zit ik met mijn hoofd naar beneden, en me lieve la vraagt Wilco of Aymé zo kwijlt, want haar shirtje is nat.

Wel jaaaaaaaaaaah!!!!! en dan til ik mijn snuitje op en barst hij in lachen uit.
Hij begrijpt het gelukkig heleaal, en dat is m geraaien ook!
Want zodra het tij keert heb ik weer een vreselijk humeur.
Misschien ook wel om het feit dat ik waarempel dacht dat ik mijn cyclus weer onder controle had, wat niet zo blijkt te zijn.

Pure frustraties, maar er komt een dag dat het over is.
Al denk ik dat het pas over is wanneer de 'babybelletjes' zijn opgehouden met rinkelen.
En we Aymé hebben voorzien van een broertje of zusje ( broertjes & zusjes, maar dat laat ik even in het midden )

Even heel wat anders.

Vanmorgen met Aymé naar het CB geweest, en jawel, een vragenlijst gemaakt thuis, want ik wist het ff niet meer.

Volgens moeders en manlief krijgt ze teveel, terwijl mijn paps en ik denken dat het goed is zo.

Als antwoord kreeg ik, "Mooi zo doorgaan, ze gaat precies goed, met lengte en gewicht iets boven t gemiddelde, maar als je die lijnen op elkaar legt is het dikke P van prima".

Aymé is van t soort =D dat bij ziekte straks wat te verzetten heeft, in tegenstelling tot dunne baby's.
Hollands welvaren dus.
Alleen haar papfles van de ochtend gaat eraf.
Aymé moet meer diksap tussendoor drinken ivm het slechte poepen, want hoe ik t ook probeer met granenpap/biscuit en volkorenbrood, een mooie makkelijke keutel krijgt ze er niet zelfstandig uit en heeft dan hulp nodig van mama.
Maar die granen hebben 2 kanten, wist ik veel.
Bij 'droogte' dikken ze in, waardoor haar ontlasting ook dik wordt, maar zodra ze 'nat' worden wordt de ontlasting soepeler en poept ze dus makkelijker.
Ik moet haar nu dus EERST een flesje diksap geven, en haar daar zoveel mogelijk van laten drinken, en dan pas een koekje of fruit aanbieden.

pfffffff ik doe mijn best en meer kan ik niet doen.

Gelukki hebben wij moeders een 6e zintuig betreft onze kids, ik weet guw geoeg wanneer iets niet wil, lukt of kan.

Lieve allemaal, fijne week.